Pragmatisme

(1) Div. “Das Problem der Feiheit im Lichte des Wissenschaftlichen Sozialismus – Konferenz der Sektion Philosophie der Deutschen Akademie der Wissenschaften zu Berlin vam 8.-10. Marx 1956 Protokoll”, Akademie-Verlag 1956 – Klaus Schrickel, Zur Freiheitkonzeption des amerikanischen Pragmatismus; “1. Het pragmatisme is binnen de burgerlijke filosofie van het recente verleden en het heden doorgaans geen randverschijning. Na de overeenstemmende getuigenis van marxistische en burgerlijke auteurs alsmede de pragmatisten zelf volgens zijn eigenlijke wezen een vorm van de brede stroming van de ‘levensfilosofie’, deze, in haar irrationalisme meest massieve filosofische uitdrukkingsvorm van de imperialistische ideologie. Niet slechts zijn wereldbeschouwelijke fundamenten, doch ook zijn verwoestende politieke implicaties zijn dezelfde als de andere richtingen van de ‘levensfilosofie. Men moet eraan herinneren dat de betekenis van Friedrich Nietzsche voor de theoretische rechtvaardiging van de terroristische pratijken van het Hitler-fascisme niet minder was als die van William James, de eerste en meest invloedrijke propagandist van het Amerikaanse pragmatisme, voor de apologie van de dictatuur van Mussolini. /

(2) Passim: 2. Het pragmatisme neemt in de burgerlijke filosofie van het heden in zoverre een vorm van sleutelpositie in, voor zover het over zijn toebehorendheid tot de ‘levensfilosofie’ uit, met betrekking tot zijn ontstaan het neo-kantianisme wezenlijk impulsen te danken heeft – doch ook in de meest nauwe verwantschap tot een andere zeer sterke stroming van het hedendaagse subjectieve idealisme staat, namelijk tot het machisme met al zijn zijn nevenverschijningen van het fysische idealisme, het logische positivisme en de filosofische semantiek. Ondertussen put het zich geenszins uit in deze bemiddelende rol. Het pragmatisme is inderdaad, zoals een van zijn Italiaanse aanhangers meenden, een ‘hotelgang’ die tot een veelvoud van kamers voert, c.q. de algemene theoretische verbindingsweg tussen een veelvoud van filosofische zienswijzen. In deze zin waren James en Dewey steed bemoeid om het contact ook tot religieuze wereldbeschouwing ingeen geval te laten afbreken. Hun leerlingen uiveren hun op een andere manier na, zo wijdde onlangs Joachim H. Seyppel een werk aan het nawijzen van de verwantschap tussen James, Jaspers en Heidegger, waarbij hij tot de karakteristieke eindconclusie kwam: dat zowel James als ook de existentialisten ‘Kierkegaard’s en Nietzsche’s appel aan het individualisme vernieuwd hadden. Siegfried Marek gaat nog verder en noemt het pragmatisme direct het ‘type van een Amerikaans existentialisme’. Doch daar is het niet genoeg, verkondigt Sidney Hook, de destijdse polarch van de Amerikaanse pragmatisten nu zelfs interessa aan de ‘ontologische’ probleemstellingen van Paul Tillich, Heidegger en Nicolai Hartmann. /

(3) Passim: 3. De onontkenbare, aanhoudende inwerking, welke het pragmatische op het politieke leven in de Verenigde staten uitoefent, laat in alle duidelijkheid zien dat het hierbij gaat om de officiële filosofie van het USA-imperialisme, hetwelk namelijk diens neigingen tot fascistisering helpt voor te breiden. De veelheid van zijn – allemaal reactionaire – theoretische aspecten maakt het pragmatisme op voortreffelijke wijze bruikbaar om een apologetische functie tegenover de plannen tot wereldheerschappij van de Amerikaanse kringen van het monopoliekapitaal te vervullen; want op welke landen hun plannen zich dan ook mogen uitstrekken, de kosmopolitische pragmatisten staan klaar om de in de op dat moment aan de orde zijnde landen gevonden reactionaire filosofen zo snel mogelijk te integreren en zo de belangengemeenschap van de uitbuiters aldaar en de Amerikaanse uitbuiters, de voor hun demagogische doelen benodigde filosofische ‘wijding’ te geven. Met betrekking tot het eclectische en volledig principeloze assimilatiestreven bestaat vandaag geen filosofie in de wereld, welke in het rijk van de imperialistische ideologie een soortgelijke centrale stelling toekomt als het pragmatisme.”

—————–

(4) Kar-Otto Aoel, “Der Denkweg  von Charles S. Peirce” – “Eine Einführung in den amerikanischen Pragmatismus”, Suhrkamp 1970; “In de tegenwoordige context – van 1868 – gaat het Peirce vooreerst om de bepaling en de denkbare [representeerbare] zin van realiteit, en die kan slechts in de relatie tot het verstand “überhaupt, c.q. in de ‘herkenbaarheid’ gezocht worden. Van de realiteit van het reële, die – zoals zich zal laten zien – het kader tot een semantisch pragmatisme voorstelt en door het pragmatische maxime slechts nog uitgebouwd te worden nodig heeft. De eerste formulering van deze definitie wordt op de volgende wijze ingevoerd: ‘’ … wat bedoelen wij met reëel? Het is een begrip, dat reeds hadden moeten bezitten, toen wij ontdekken, dat het om een niet-werkelijk iets, een illusie, gaat – c.q. toen wij ons voorde eerste keer corrigeerden. Nu is het onderscheid, dat allen op grond van dit feit logisch vereist word, die tussen een ens, dat in betrekking op de private innerlijke bepalingen staat, op de negaties, die tot de idiosyncrasie behoren, en een ens, zoals het op lange termijn zou bestaan. Het reële is dus dat, waarin, vroeger of later, informaties en concluderend denken uiteindelijk het resultaat zou hebben en dat daarom onafhankelijk van iemands invallen is.’ / Deze definitie van de realiteit door het idee van de ‘ultimate opinion’ c.q. de ‘ideal perfection of knowledge’, die voor de tweede keer in het opstel van 1868 vertegenwoordigd word, word als ‘Theory of Reality’in alle volgende werken van Peirce verder uitgebouwd.

(5) Passim: Daarbij wordt steeds duidelijker, dat het hier niet gaan om een idealistische theorie, doch een nieuwe weg aan gene zijde na het idealisme en – dogmatisch metafysisch – realisme gaat, men m.i. als de aanzet van het kritische realisme zou moeten benomen. Dat de nieuwe ‘Theory of Reality’ in haar wezen niet idealistisch is, kom m.i. uit een aanvulling,die Peirce reeds in 1868 doet en die in zekere mate een concretisering van het idee van het ‘bewustzijn-überhaupt’ op lijn van een ‘Postulaat van de praktische rede’ in de zin van Kant voorstelt; Peirce gaat in aansluiting op zijn definitie van de ‘realiteit’ voort: ‘Zo laat zich nu juist de oorsprong van het begrip van de realiteit [aut. Uit het verschil tussen min idiosyncrasie en dat, wat zich als mening ‘in the long run’ doorzet], dat dit begrijp in wezen de gedachten een gemeenschap insluit, die zonder definitieve grenzen is, echter het vermogen tot een definitieve groei van inzicht bezit.” (Door een lege gemeenschap te scheppen, krijgt men een lege huls, waar men van alles kan instoppen – c.q.; een ideale kapitalistische wereld)

—————–

(6) Kar-Otto Aoel, “Der Denkweg  von Charles S. Peirce” – “Eine Einführung in den amerikanischen Pragmatismus”, Suhrkamp 1970; “In vier argumenten vatte Peirce zijn afzien van een mechanisch-deterministische [‘necessaristische’, ‘anangkistische’] verklaring van de evolutie samen: 1. Het principe van de evolutie – bedoelt is het zoeven aangeduide creatieve principe van de Chance Variation, begrepen als principe van de groei – heeft geen verklaring nodig, daar het ‘geen uiterlijke oorzaak nodig heft, doch ‘de tendens te groeien zelfs uit een oneindig kleine aanzet uit te groeien begon’. / 2. Wetten hebben meer als al het andere een verklaring nodig van het resultaat van de evolutie. / 3. De menigvuldigheid [heterogeniteit specificatie] van het universum kan niet als noodzakelijk resultaat van de homogeniteit exact verklaard worden, doch is naar haar wezen ook Chance-Variation. / Alle gebeurtenissen, die onderhevig zijn aan de wetten van de mechanica, zijn onomkeerbaar; daarom is groei door soortgelijk weten niet te verklaren, zelfs wanneer zij in het groeiproces niet verklaart worden.’ / Men zal, zoals mijn lijkt, vooral in het licht van de om de wending van de 120^e eeuw gevormde filosofieën van een ‘évolution créatrice’ Bergson] c.q. een ‘emergent evolution’[C.lloyd Morgan, S. Alexander] de argumenten 1,3 en 4 niet onwaarschijnlijk vinden. In de context van de Peirsche wetenschapslogica bereidt intussen als tevoren de in het 2^e argument geïmpliceerde gedachte moeilijkheden, dat de natuurwetten evolutietheoretisch verklaart zouden moeten worden, zonder dat, zoals het mijn schijnt, daarbij reeds een wet in aanspraak genomen zou moeten worden.

(7) Passim: Op deze plaats wordt het nodig, om de drie fundamentele categorieën, die, zoals ze uit het bekontwerp van 1890 naar vormen komen, de laatste heuristische visie van de Peirsche metafysica voorstelen, als de eigenlijke voorwaarden van een ‘kosmogenische uitleg’ in de zin van Peirce erbij te trekken. In hen licht wordt voortduren van het in het 1^e argument van de evolutie [Chance Varation, Spontaniteit, later ook: ongedifferentieerd Continuüm van de mogelijkheden, kwaliteiten of gevoel] als illustratie van de categorie ‘eerstheid’ herkenbaar; het tweede, Darwinsche principe van de selectie van het bruikbaar door uitroeiing van de slecht aangepasten in de ‘struggle for life’ bewijst zich als illustratie van de categorie ‘tweeheid’ [actie-reactie, samenspraak, strijd, facticititet, ontmoeting het reële als hier nu bestaande, actualisering van het mogelijke, theologische: de wil van god, die uit het continuüm van zijn ideeën van het mogelijke dit werkelijke universum in het leven roept c.q. – Met Böhme en Schilling gedacht – zich zelf door ‘contractei’ van zijn ‘kwalen’ of ‘kwelgeesten’ uit de mogelijkheid in het bestaan van het reële en zijn wetten gegrensd]; bij dit proces veronderstelt Peirce echter van voor af aan – namelijk in het ongedifferentieerd continuüm van de mogelijkheden in de zin van eerstheid – reeds een derde principe vooruit, door dat bij de Chance Variation qua differentiatie en groei van de samenhang op de wijze van de soortgelijkheid bewaard blijft en er in zekere mater voor zorgt, dat zelfs de inbreuk van de facticiteit [de goddelijke wil] qua individuatie net de samenhang van het universum oplost, doch allen mar het oorspronkelijke continuüm van het kunnen zijn in de zin van het gedifferentieerde continuüm van de natuurwetten of gedragsgewoontes specificeert:

(8) Passim: Dit, ons reeds als categorie ‘drieheid’ vertrouwde principe van de rationele bemiddeling karakteriseert Peirce in zijn metafysica als dat van de tijdelijke rationele algemeenheid of ‘continuïteit; als ‘Law of habit’ fungeert het als stilzwijgend veronderstelde Grondwet van de evolutie, dat Peirce een ‘verklaring van alle binder natuurwetten [en daarmee overkomend de gedragsregels van het rationele onderzoek en praktijk veroorlooft. / Onder het gezichtspunt van de categoriale word het ook begrijpelijk, dat Peirce in zijn metafysica van de evolutie niet slechts Darwins theorie erbij trekt [bij welke hij in de zin van Peirce ‘nominalistisch-materialistische’ aspecten van de categorieën: kans als blind toeval, selectie als brutale dwang] op de voorgrond staan, doch nog twee verdere evolutietheorieën; Cl. Kings catastrofetheorie en vooral Lamarck’s theorie van de teleologische aanpassing en vererving van de aanpassingsverworvenheden. De catastrofetheorie interesseert Pierce blijkbaar als theorie van de stimulering of uitdaging [‘tweeheid’ en daarmee als analogie tot de eigen theorie van de storing van gedragsregels in de zin van de twijfel; hij schrijft haar bijzondere betekenis toe voor de evolutie van instellingen en ideeën. Lamarck’s theorie echter Peirce de analogie tot zijn theorie van positief verwerven van gedragsgewoontes door doelbetrokken moeite; zij maakt zo een tegelijkertijd universeelrealistische en objectief-idealistische van-binnen-begrip van de evolutie in de zin van de categorie drieheid.

(9) Passim: Tijdens het principe van het darwinisme als ‘Tychisme’ veralgemeent en in en bijzonder opstel tegen het mechanische ‘Necessarisme’ verdedigd word, dient het principe van Lamarck als overgang tot een psychologische visie van het continuïteitsprincipe, dat in het opstel ‘The Law of MInd’ in het principe van het ‘synechisme’ veralgemeend word: Zoals de categorie van de ‘drieheid’ in de logica van het onderzoek door de op het dol van de waarheid betrokken ‘beiddeling’ van spontaniteit van kwalitatieve invallen [‘eerstheid’] met selectieve bevestiging of weerlegging van invallen door de ‘brute facts ’[‘tweeheid’] geïllustreerd werd, zo is dat in de biologische evolutie door de bemiddeling van Chance Variation en selectie door het Habit taking in de zin van teleologische aanpassing. Het in deze zin objectief-idealistische principe van Lamarck zou daarom tenslotte in de Peirsche evolutietheorie een synthese van tychistische en anankastische principe van Darwin [en King alsmede Hegel] in de zin van de sympathische Invloeing van de ‘creative love’, in het kort: het ‘Agapasme’ mogelijk maken; ‘De agapastische ontwikkeling van de gedachte is de aanname van bepaalde geestelijke tendensen, niet volledig onbedacht, zoals in het tychame, nog op grond van het blinde geweld van de omstandigheden of op grond van de dwang van de logica, doch op grond van een onmiddellijke attractie van het idee zelf, wiens natuur, nog voor het verstand haar begrijpt, door de kracht van de sympathie, c.q. d.m.v. de continuïteit van de geest überhaupt, geraden word.’ /

(10) Passim: Duidelijker wordt de heuristische functie van de drie fundamentele categorieën in Peirces ‘Architektonik’ bij de overgang tot de psychologie. De categorie van de relatievrije ‘eerstheid’ van het zo-zijn word hier door het precognitieve ‘gevoel’ [‘feeling’] geïllustreerd, de categorie van de ‘tweeheid’ door de zinnelijke ondervinding van ‘actie’ en ‘reactie’[actief beleefd als moeite en verzet, passief als verrassende inbreuk van de buitenwereld van de ‘brute facts’, het noodlot, of ook slechts als wissel van innerlijke omstandigheden of relatie tussen voorstellingen, voor zover het daarbij niet komt tot inzicht van iets], de categorie van de ‘drieheid’ tenslotte door het ‘algemene begrip’, dat door ‘het bewustzijn van een … gedragmatige gewoonte’ geconstitueerd word. Interessant is in deze samenhang de aanwijzing op het ‘de enige primaire en fundamentele wet van geestelijke bezigheid’, dat een ‘een streven naar veralgemening’ bestaat. Reeds in 1868 heeft Peirce alle vormen van ideeënassociatie in de zin van de ‘drieheid’ als rationele bemiddeling door synthetische conclusies, daaronder de industrie als habit taking, geïnterpreteerd. In 1891 keert Peirce deze interpretatie van de associatie onder het gezichtspunt van de continuïteit van de geest in het kosmologische, om het geleidelijke ontstaan van de kosmos uit de chaos begrijpelijk te maken. /

(11) Passim: Voor dit doel was het intussen nodig, om het primaire substraat van de  ‘Law of mind’, het continuüm van de zich aan het verzet van de buitenwereld begrenzende en tot ‘habits’ associërende gevoelens, als substraat van de Chance Variation in de zin van de kosmogonie te veronderstellen, met ander worden: een aspect van de materie op dit primaire substraat terug te voeren. Een kosmogonisch bruikbaar aspect van ‘eerstheid’ kon Peirce hier reeds aan het Aristotelische begrip van de materie ontnemen: materie als zuivere mogelijkheid liet zich als het – door Peirce steeds gezochte – niet meer verder te verklarende, daar door ieder verklaring veronderstelde, element van het begin van de wereld, ja als het absolute niets van de schepping opvatten. Hier kon ook de weliswaar niet vereiste, maar toch gewenste samenhang met de religieuze overlevering gemaakt worden. Natuurlijk kon Peirce als natuurwetenschappelijk geschoolde denker niet de aspecten van het feitelijk bestaan en de gedetermineerdheid door weten in het moderne begrip van de materie over het hoofd zien. Maar juist deze veroorloofden hem, om het totaalfenomeem van de materie in de zin van zijn drie fundamentele categorieën in zekere mate van binnen te interpreteren. Zo begreep hij, in de zin van de ‘eerstheid’’, de binnenzijde van het mogelijkheidscontinuüm van de materie als spontaniteit, vrijheid en in een daarmee als intensief gevoel of ‘Quale-Consciousness’, im de zin ‘tweeheid’ de binnenzijde van het brutale feitelijke [tegenstrijdige] bestaan van de materie als wil c.q. ‘Tegenstelling’ van het vage, en, in de zin van ‘drieheid’, de binnenzijde van de wettelijkheid als gewoonheidverstarring, waarmee tegelijkertijd de voor het mechanische aspect van de materie karakteristieke grensgeval van de geestelijke innerlijkheid en spontaniteit aangetekend is: De enige inzichtelijke theorie van het universum is die van het objectieve idealisme, dat materie verstarde geest is, bevestigde gedragsgewoontes worden tot fysieke wetten.’ /

(12) Passim: Later heet het: ‘Wij moeten … de materie als geest aanzien wiens gedragsgewoontes zodanig bevestigd zijn, dat hij de vaardigheid, om gewoonten te vormen en te verliezen, verloren heft, terwijl de geest [in engere zin] als een chemische soort van extreme complexiteit en instabiliteit te zien is. Zij heeft in opmerkenswaardige graad de gewoonte aangenomen, om gewoonten aan te nemen en te verliezen.”(Hier zijn wij hoe de materie bijna volledig overheerst word door de grenzen van de menselijke eest. Tegelijkertijd absurdisme ten top, en tegelijkertijd een diepe interne verwantschap met de nazi-filosofie: de werkelijkheid word als het ware gevormd door de wil tot macht.)

 

Bevrijdingstheologie, In het socialisme

(1) Div., “Das Problem der Feiheit im licht des wissenschaftlichen Sozialismus – Konferenz der sektion Philosophie der Deutschen Akademie der Wissenschaften zu Berlin vom 8.10. Marx 1956 / Protokoll, Akademie-Verlag 1956 – Heinz-Wolfram Mascher, “[Zur Diskussion]”; “In socialistische staten hebben alle mensen een groot belang aan de vrijheid, en ook in onze staat, in de Duitse Democratische Republiek, zijn er natuurlijk marxisten en christenen, mensen, die een verschillende ideologische basis, maar een gemeenschappelijk belang aan de verdere ontwikkeling en de uitbreiding van het geheel van onze gemeenschappelijke vrijheid hebben. Daar wij mensen van het Duitse volk zijn en in deze eeuwe leven, daar ons land ons gemeenschappelijk is, hebben wij – zoals gezegd – een gemeenschappelijk groot belang aan de uitbreiding van onze vrijheid. / In socialistische staten staat allen, niet slechts enkele weinigen – door bezit, door geboorte of door toebehorendheid tot een bijzondere kaste – de weg tot het weten open, c.q. alle mensen, gelijk tot welke wereldbeschouwing zij zich bekennen, in in wezenlijk grotere mate de mogelijkheid gegeven om echt vrij te worden, c.q. zich de vaardigheid toe te eigenen met kennis van zaken te beslissen. / Ik sprak enige tijd gelden met de president van de Bundestag – Gerstenmeirer – een vertegenwoordiger van de West-Duitse staat, over dit vraagstuk en hij vroeg me op beschuldigende wijze: ‘Hoe komen jullie ertoe in de Duitse Democratische Republiek bepaalde literatuur [schimp- en vuil-literatuur] te verbieden: dat is een ingrijpen in de rechten van de persoonlijke vrijheid! Ieder mens moet kunnen lezen wat hem bevalt. Hoe komen jullie erbij zich er mee te bemoeien dat arbeiders- en boeren-kinderen met voorrang behandeld worden; dat is een ontoelaatbare inmenging in de persoonlijke rechten van de individuele persoon!’ / Dat dus is een duidelijke uitdrukking ervan wat hij van de vrijheid voor zich en de leden van zijn kaste begrijpt. / De altijd verder grijpende bedreiging van de christenen van economische dwang, van hun binding aan privaat-kapitalistisch eigendom ook in onze staat, heeft ertoe gevoerd dat ook onder de christelijke bevolkingslagen grote krachten vrij gezet zijn worden, om werkelijk dat wat de christen in zijn geloof als opdracht gegeven is – samen met de marxisten – te vervullen. /\

(2) Passim: Ik zou vier van deze principies van gemeenschappelijke arbeid willen noemen. Dat is ten eerste de strijd om de vrede. Pas in het socialisme heeft ook de christen de volledige mogelijkheid ook vanuit zijn geloof zich volledig voor de vrede en voor het gebod in te zetten, dat het de christen gegeven is ‘vrede op aarde aan alle mensen van goede wil’. / Ten tweede: de christen is vrij geworden voor de strijd om de erkenning van het ethos van de arbeid: want zowel in de bijbel als ook in de Sovject-grondwet heeft het met name: ‘Wie niet werkt zal ook niet eten.’ Dit principe werd pas in het socialisme verwerkelijkt. / Ten derde word de christen door de samenwerking met de marxistische vrienden vrije om ervoor te strijden dat de gelijkheid en gelijke berechtiging van al diegenen die een menselijk gelaat dragen – niet pas voor god, doch ook op aarde gevormd word, c.q. dat de ongelijkheid, die ook door het gebruik van geëmancipeerde ellebogen ontstaat – van wie wij gisteren gehoord hebben dat de rijken altijd rijker en de armen altijd armer gemaakt worden – dat dit word beëindigd. Verhoudingen ontstaan in welke de christen volgens zijn visie in iedere mens de broeder ziet en in welke het hem mogelijk is, in iedere mens het gelaat van god te zien, wat in de verhoudingen in welke de ene had de andere wast, natuurlijk niet het geval kan zijn. /

(3) Passim: Een vierde principe: de christen is beroepen: maak de aarde aan jullie onderdanig! Pas in het socialisme, bevrijd van de dwang van welke ik zojuist gesproken heb, word de christen met zijn scheppende vaardigheden eindelijk in de toestand verzet om de natuurwetenschappen voor het welzijn van de hele mensheid te gebruiken – niet slechts voor het welzijn van enkele honderden, doch tot het welzijn van allen, de mensen zonder meer, samen met alle andere mensen, die met hem aan deze opdracht werken. / Daarbij heeft de christen, ook als zodanig, de natuurlijke vrijheid, van welke ik reds gesproken heb, christen te blijven. Daarvoor kunnen de vrienden uit de volksrepublieken ons voldoende voorbeelden geven. / Wat de christelijke citoyen – ik zou daarbij een woord van Pof. Bloch variëren willen – destijds zijn christelijke broeders in het proletariaat beloofde, maar niet deed, dat geeft vandaag de marxistische kameraad, de atheïst, alle mensen, ook de christelijke broeders, in de staten van het socialisme.”

—————-

anthropologie, Mens/Natuur

(1) Barbara Paul, An Exercise for Madmen, Berkley Publishing Corporation, 1978; “Pythia was one of Mother Necessity’s many offspring. The Earth’s inhabitants had long been growing increasingly frightened of the research being done in infectious diseases, germ warfare, and the medical uses of radiation – and with some justification. As far back as 1954, Clement Attlee had undoubtedly spoken aloud the fears of a great number of people when he told the House of Commons (on April Fool’s Day) that civilization was at stake.”’ The Greek civilization was suddenly overwhelmed by the barbarians’, he’d said. ‘With us, the danger comes from the scientists’. When the distrust of science showed little sign of abating, it gradually became clear that what was needed was an isolated place where research could continue uninterrupted without any immediate danger to human life. In short, another planet. / Since the medical colony would be dealing with materials and techniques that could prove harmful to life if they ever got out of control, the problem then became one of selecting a planet that was not likely to be life-supporting. An artificial environment would be constructed, and the researchers could proceed without any limitations except normal precautions for their own safety. …

(2) Passim: The best possibility had turned out to be right next door in the galaxy, a small planet orbiting Alpha Centauri – 4,3 light years away. Alpha Centauri was part of a triple star system, with the two larger bodies revolving around each other in an orbit with a semimajor axis of only about twenty astronomical units. The large eccentricity of this binary orbit made it impossible for the system’s planet to remain in the habitable zone for lengthy periods. Therefore there was no well-evolved life to be threatened. / The colonists were not dedicated to developing a new culture but rather to preserving the one they brought with them from Earth, and, it was hoped, to improving upon one part of it. So Pythia operated on a system of rhythmic cycles intended to recreate the familiar. Although research continued around the clock, darkness alternated with light(thus making the ‘night people’ happy). Earth’s seasons were reproduced, as well as Earth’s landscape – as much of it as there was room for inside the artificial environment, which covered only a small part of the planet’s total surface area. The design engineers kept in mind at all times they were responsible for reproducing an ecosystem that would distract the scientists as little as possible. This meant a known way of life, one that could be lived without interfering with the real work at hand. …

(3) Passim: It had been a mistake to tell the twins to read the romantic poets. / Eddie had been going on for ten minutes about the glories of a nature had had never seen. He extolled the virtues of ‘the natural life’ (Earth) as opposed to those of ‘the artificial life’ (Pythia). It was clearly a case of adolescent rebellion finding its target. / Finally Jennie had had enough. When Eddie started rhapsodizing about regenerative cycles, she said simply, ‘Bullshit’. / That temporarily stopped the flow of words. / ‘What?’ he said in an astonished voice. / ‘You hear me. Bullshit. You ‘re going off the deep end with this thing. You ‘re making nature into something totally warm and comforting and benevolent’. / ‘You telling me it isn’t?’ / ‘I am telling you nature can be destructive too – or had you forgotten that little fact?’ / ‘But basically it’s good’. / ‘What do you mean by ‘basically?’ It’s in the nature of nature to be destructive as regenerative. Ever since Wordsworth invented nature, those who speak with admiration of the naturalness of a thing ignore fully fifty percent of what they admire. Natural bodily processes would have killed most of us off years ago if we hadn’t interfered with nature. It’s unfortunate that the word artificial has acquired such an unfavorable connotation. But civilization itself is built upon artifice. Nature not only can be but ought to be improved upon. The natural way is not automatically the best way; sometimes it’s the worst way possible. And I’m not talking about natural disasters like tidal waves and hurricanes’. / ‘Example?’ / ‘Well. On Earth, the land is dry. The farmer despairs of ever harvesting his crop. A cloud floats over and releases rain. Crop saved, Good or bad’? / ‘Good, of course’. / ‘The land is saturated from heavy rains. Seed is rotting in the ground, farmer despairs. Same cloud floats over and releases more rain. Good or bad’? / ‘Oh, now you’re stacking the deck’? / ‘Not me. Nature. Do you think a cloud drops rain on dry land because the land needs it’? Does nature provide us with what we require because it is in sympathy with our efforts to survive? Believe me, Eddie, nature couldn’t care less’. / ‘I never said nature intended anything, one way or the other. But the absence of good intentions doesn’t mean a thing can’t be inherently good’. /

(4) Passim: ‘Nature is inherently good, But it is also inherently destructive. It’s not an either/ or question. Nature is both good and bad, everywhere, all the time. And artificial is our way of converting bad into good’. / ‘So ultimately nature will be made to be all good?’ / ‘If our artificial means are strong enough, yes. If you want something positive to believe in, believe in that. But understand that good and bad are merely human interpretations that nature itself doesn’t recognize. Years ago Dylan Thomas wrote, ‘The force that through the green fuse drives the flower drives my green age; that blasts the roots of trees is my destroyer’. Same force. Different results’. / ‘Why did he say ‘green fuse’ instead of ‘stem’? / ‘Extra syllable. Sense of impending explosion. I don’t know, I’m not a poet. The point is, don’t romanticize nature. It’s life-sustaining and essential, and it’s life-destroying and needs to be controlled. Repressed. Contained. Artificially’.”

—————–

(5) “Topos” 27 / Welt-Sichten – Renate Wahnsner, “Die beseelte Natur und der sinnliche Mensch – widerlegt die heutige Gesellschaft das neuzeitliche Welt- und Mensenbild?”; “De mens is mens, omdat en doordat hij de hem omgevende natuur verandert. Dit is dwangmatig met de ontwikkeling van bepaalde arbeidsinstrumenten, dus de ontwikkeling van een techniek verbonden. Van techniek af te zien zo dus beteken in het dierenrijk terug te keren. Is dit de uitweg uit de misère? Men kan zich natuurlijk niet aan de logica onttrekken, dat daarmee een crisis van de menselijke vooruitgang uit de wereld verwijderd zou zijn. Maar deze weg is zowel utopisch als ook niet na te streven. En is het nodig? Zou niet een verandering van heel andere aard door de mensen als oplossing denkbaar zijn? / Om te verduidelijken wat met dit andere bedoeld is moeten drie trappen van natuurlijke gesteldheid onderscheiden zijn: 1. De natuur vormt een dynamisch [ecologisch] evenwicht, een op zichzelf afgetemde ‘kringloop’ of een systeem van kringlopen. Dit evenwicht is het product van haar eigen geschiedenis. [autarkie van de physis] / 2. Met het optreden van de mensen word dit evenwicht gestoord. Vooreerst op kleine schaal. Dat betekent dat de door de ingrepen van de mensen veroorzaakte storingen zo onbetekenend zijn dat zij  [op enkele uitzonderingen na] door de natuurlijke processen vanzelf weer gecompenseerd worden – en wel in tijdruimtes die voor menselijk levensprocessen maatgevend zijn. Of: deze storingen zijn voor de menselijke maatschappij door het uitwijken op andere productiemethoden irrelevant. Vandaag echter heeft de bewerking van de natuur door de mensen vormen aangenomen die het oorspronkelijke evenwicht van de natuur – tenminste in de voor het mens relevante dimensies – vrijwel niet te herstellen mate stoort. [Tegenstelling en techne en physis]

(6) Passim: 3. Om dit dilemme te ontgaan is een nieuw ontwerp van de [aarse] natuur nodig, de conceptie van een nieuw evenwicht van de natuur – de opzettelijke fundering van een nieuw systeem van kringlopen, dat de mensen in zijn specifiek mee insluit. [eenheid van techne en physis]. / Het mag nodig zijn om expliciet op te menen dat hier van van natuur in zoverre het geval is, als de mens een wederzijdse verhouding tot haar heeft; en dat in wezen de aarse natuur en de ruimte die dichtbij is c.q. ons zonnestelsel. De natuur als zodanig kan de mens helemaal niet vernietigen, hij kan haar ook niet ontmachten. De mens kan echter pepaalde van haar verschijningsvormen in bepaalde ruimte-tijd sectoren vernietigen, bijvoorbeeld de voorwaarden van aard leven of de bepaalde vormen van aards leven. Hij kan zich ook niet – zelfs wanneer hij het wil – gewoon van de natuur emanciperen; want hij is niet slechts een sociaal, doch ook een natuurlijk wezen. Dit te willen veranderen kan hoogstens tot zelfmoord voren [zonder dat zou hij daarna geen natuurlijk wezen meer zijn]. Hij kan ‘slechts’ daarvoor zorgen – en dat maakt zijn mens-zijn uit – dat hij niet blind aan de natuur uitgeleverd is, hij kan zich zo vormen dat hij met haar en in haar zijn doelen verwerkelijken kan. / De zogenaamde derde trap is natuurlijk niet per besluit of door kracht van de wil in te voeren. tot haar verwerkelijking is er eerst een verregaande theoretische toe-eigening van de natuur – dus zowel een gevormd, omvattend zogenaamd verstandelijk weten – als ook het filosofische antwoord op de vraag ‘Wat is de natuur?’. Er is een gedurfde planning en vorming nodig van de voorhanden mens-natuur-verhoudingen in het belang van de hele mensheid. En met mensheid is vanzelfsprekend niet slechts de bevolking van de industriële staten bedoeld, doch het geheel van de op de aarde levende en levend wordende mensen. /

(7) Passim: Om echter een subject mensheid te hebben, moet het meer zijn als slechts de verzamel-omschrijving van alle destijds geleefd hebbende en leven komende mensen. De mensheid moet een werkelijk collectivum zijn, c.q. een als een in zich gestructureerde eenheid van handelend geheel, een geheel dat in het belang van de welbegrepen zelfbestemming van het individu [maar immeers dat van een ieder] ligt. Een dergelijk subject is nodig, omdat een vorming van de mens-natuur-verhouding in het belang van de mensheid slechts mogelijk is, wanneer er een ‘drager’ van de menselijke belangen is[dit kan slechts deze kleine groep van mensen zijn die uit hoogst eerbiedwaardige morele redenen of uit praktisch inzicht ervoor opkomt], en deze ‘drager’ moet over de industrie c.q. de dan eventueel andere middelen van de productie beschikken. Een dergelijke toestand is, wanneer niet überhaupt illusoir, op verre afstand. Dat is wel duidelijk. Maar ment moet zich toch een noodzaak voorstellen, zodat men weet waarop men moet toewerken. En bij dit er naartoe werken is veel te bedenken en te doen, wat onmiddellijk met ‘milieu’ en ‘techniek’ helemaal niets te doen heeft of niet te doen te hebben schijnt [b.v. de epistemologische analyse van de natuurwetenschap]. / Maar ook dan, wanneer deze derde trap misschien eenmaal bereikt zou moeten zijn, is de mens niet gelijk aan god. Zij middelen zijn altijd beperkt, en hij ziet nooit alles vooruit, wat hij met zijn handelingen bewerkt. Daarvan moet men zich steeds bewust zijn. De mens blijft; ook dan, wanneer deze trap eenmaal bereikt zou zijn, een natuurlijk wezen. Juist daarom heeft hij de techniek nodig, die hij met verantwoording, in grondige kennis van de principes van de algemeenheid gebruiken, die hij als verstandelijk wezen zou moeten vormen.”

(8) Hans Jonas, “Das Prinzip Verantwortung – Verscuh einer Ethik fur die technologische Zivilisation”, Suhrkamp 1984; “De natuur was geen voorwerp van menselijke verantwoording – zij zorgde voor zich zelf en, met overeenkomend overtuigen en aanpakken, ook voor de mensen: niet ethiek, doch slimheid en uitvindingsgeest waar tegenover haar gepast. Maar in de ‘stad’, dat betekent in het maatschappelijke kunstmatige geheel, waar mensen met mensen omgaan, moet slimheid zich met zinnelijkheid verbinden, want dit is de ziel van zijn bestaan. In dit inter-menselijke kader woont dan ook alle overgeleverde ethiek en is daardoor aangepast aan het voorwaardelijke afmeten van het handelen.”

——————-

(9) Hans Jonas, “Das Prinzip Verantwortung – Verscuh einer Ethik fur die technologische Zivilisation”, Suhrkamp 1984; “… wanneer de nieuwe vorm van menselijk handelen zou betekenen, dat er acht is te slaan op meer als slechts het belang ‘van de mens’ alleen – dat onze plicht zich verder uitstrekt en de antropologische beperking van alle vroegere ethiek niet meer opgaat? Het is tenminste niet meer zinloos om te vragen of de toestand van de buiten-menselijke natuur, de biosfeer als geheel en in haar delen, die nu aan onze macht zijn onderworpen, juist daarmee een goed is dat door de mens beheerd dient te worden en daarmee zoiets als een morele aanspraak op ons heeft – niet slechts om ons zelf, doch ook om haar zelf en haar eigen recht. Wanneer dat het geval zou zijn, dan zou dat geen gering omdenken in de fundamenten van onze moraal nodig maken. Het zou betekenen, niet slechts het menselijke goed, doch het goed van buiten-menselijke dingen te zoeken, dat betekent de erkenning van ‘het doel op zich’ over de sfeer van de mensen uit te breiden is en de zorg daarvoor in het begrip van de menselijke geest in te betrekken is. Voor een dergelijke beheerdersrol heeft geen vroegere moraal [buiten de religie] ons voorbereid. …

(10) Passim: Keren wij terug tot de stikt inter-menselijke overwegingen, dan is er nog een verder ethisch aspect in het uitgroeien van de techne als menselijk streven om uit te komen boven de pragmatisch begrensde doelen van vroegere tijden. Destijds, zo vonden wij, was de techniek een aangemeten tol aan de noodzakelijkheid, niet de straat tot het gewenste doel van de mensheid – een middel met een eindige graad van afgemetenheid aan wel-gedefinieerde nabij liggende doelen. / Vandaag, in de vorm van de moderne techniek, heeft zich techne in een oneindige drang naar voorwaarts van de soort ontwikkeld, in haar meest belangrijke onderneming – in welke altijd is geprobeerd om zichzelf te overbieden in het steeds verder voortgaan tot steeds grotere dingen, waarin men, over de mens zelf, de vervulling van zijn wezen kan zien. Zo betekent de triomf van de homo faber over zijn uiterlijk object tegelijkertijd zijn triomf in de interne toestand van de homo sapiens, van welke hij een dienen deel pleegde te zijn. Met andere woorden, ook afgezien van hun objectieve werken neemt de technologie ethische betekenis aan door de centrale plaats, die zij nu in het subjectieve menselijke doelmatige leven inneemt. Haar cumulatieve schepping, namelijk de zich uitbreidende kunstmatige wereld, versterkt in voortdurende wisselwerking de bijzondere krachten, welke zij voortgebracht hebben: het reeds geschapene dwingt deze altijd nieuwe creatieve inzet in zijn behoud en verdere ontwikkeling en besloot ze met vermeerderd succes, dat weer  tot de gebiedende aanspraak bijdraagt. Deze positieve feed-back van functionele noodzakelijkheid en beloning – in wiens dynamiek de trots op het volbrachte niet te vergeten is – voed de groeiende superioriteit van de ene zijde van de menselijke natuur over alle andere, en onvermijdelijk op haar kosten.

(11) Passim: Wanneer niets zo gelukt als het gelukken, dan neemt ook niet zo in zijn ban als het gelukken. Wat ook nog tot de rijkdom van de mensen behoort, word door het prestige overstraalt door welke de uitbreiding van zijn macht – en dus is deze uitbreiding, doordat zij meer en meer de krachten van de mens aan zijn zaak bind, begeleid door een inkrimping van zijn zelfbegrip en zijn. In het beeld dat hij van zichzelf heeft – de programmatische voorstelling, die zijn actuele zijn zo zeer bestemt als het haar ook spiegelt – is de mens nu altijd meer de maker daarvan, wat hij heeft gemaakt, en de doener van datgene wat hij doen kan – en vooral de voorbereiden van dat hij als volgende in staat zal zijn om te doen. Doch wat is ‘hij’? Niet hem of ik: het is de collectieve dader en de collectieve daad, niet de individuele dader en de individuele daad, die hier een rol speelt; en het is de onbestemde toekomst veel meer als de huidige tijd van de handeling, die de relevante horizon van de verantwoording geeft. Dit vereist imperatieve nieuwe kunst. Wanneer de sfeer van het maken in de ruimte van het wezenlijke handelen is binnengedrongen, dan moet moraliteit in de sfeer van het maken binnendringen, van welke zij vroeger verre gehouden heeft, en zij moet dit in de vorm van openbare politiek doen. Met vragen van dergelijke omvang en dergelijke lang van tevoren besproken aard heeft openbare politiek het nooit voordien te doen gehad. Inderdaad, het veranderde wezen van het menselijke handelen verandert het fundamentele wezen van de politiek.”

——————-

(12) Hans Jonas, “Das Prinzip Verantwortung – Verscuh einer Ethik fur die technologische Zivilisation”, Suhrkamp 1984; “… de grens tussen ‘staat’ [polis] en ‘natuur’ is opgeheven worden: de stad van de mensen, eertijds een enclave in de niet-menselijke wereld, breid zich over het geheel van de aardse natuur uit en usurpeert haar plaats. Het verschil tussen het kunstmatige en het natuurlijke is verdwenen. het natuurlijk s is door de sfeer van het kunstmatige verslonden; en tegelijkertijd verwekt het totale artefact, het tot wereld geworden werk van de mensen, die op hun en door hun zelf werken, een nieuwe vorm van ‘natuur’, dat betekent een eigen dynamische noodzakelijkheid, met welke de menselijke vrijheid in een geheel nieuwe zin geconfronteerd word. / voor de eerste keer kan gezegd worden fiat justitia, pereat mundus, ‘gerechtigheid moet gebeuren en zou de wereld daarover ten grond moeten gaan’ – waar ‘wereld’ natuurlijke de vernieuwbare enclave in het nooit-ten-gronde gaande geheel betekent; dit woord kan niet eens meer retorisch gezegd worden, wanneer het ten-gronde-gaan van het geheel door daden van de mensen, zou zij nu terecht of onterecht zijn, een reële mogelijkheid is geworden. Vragen, die nooit te voren onderwerp van wetgeving waren treden in de kringen van wetten binnen, die de globale ‘stad’ zich geven moet, zodat er een wereld voor de komende geslachten van mensen kan zijn. /

(13) Passim: Dat er voor de verdere toekomst een dergelijk wereld zou moeten zijn – een wereld geschikt voor menselijke bewoning – en dat zij in de verdere toekomst bewoont zou moeten zijn door een mensheid die deze naam waardig is, werd reeds gretig beaamd als een algemeen axioma of als overtuigende wensbaarheid van de speculatieve fantasie [zo overtuigend en zo onbewijsbaar als de regel, dat het bestaan van een wereld überhaupt beters zou zijn als het bestaan van geen wereld]: maar als morele propositie, namelijk, als een praktische verplichting tegenover de na-wereld van een verre toekomst en als principe van de beslissing in tegenwoordige actie, is de regel zeer verschillend van de imperatieven van de vroegere ethiek van de onverschilligheid; en het heeft het zedelijke toneel pas met onze nieuwe krachten en de nieuwe reikwijdte van ons  van-tevoren-weten betreden. De aanwezigheid van de mensen in de wereld was het eerste en zonder vraag iets geweest, van waaruit het idee van de verplichting in het menselijke gedrag zijn aanvang nam: nu is zelf een voorwerp van de verplichting geworden – de verplichting namelijk, de eerste premisse van alle verplichting, dat betekent juist het bestaan van alleen-maar-kandidaten voor het morele universum in de fysieke wereld, voor de toekomst te verzekeren; en dat betekent onder andere, deze fysieke wereld zo te behouden, dat de voor waarden voor een dergelijk voorhanden-zijn intact blijven; en dat betekent, hun kwetsbaarheid voor een gevaar van deze voorwaarden te beschermen”

——————-

(14) Div., “Wohlgeschamck und Widerwillen- Die ratsel der Nahrungstabus”, DTV 1985; “Wanneer de voorouders van de huidige Europeanen, die over genoeg lactose beschikten, ter bevrediging van hun calciumgebruik op melk aangewezen waren en wanneer zij door rachitis en osteomacie bedreigd waren – dan was het gevaar voor diegenen die geen grote hoeveelheden melk te drinken had een c.q. aan het gedronken melkquotum slechts keline hoeveelheden calcium te onttrekken vermochten, het grootste. / Wie waren de voorouders van de huidige lactose Europeanen die lactose konden verdragen, en waarom waren zij voor de bevrediging van hun calciumgebruik op melk aangewezen? Na de archeologische en taalwetenschappelijke vondsten te oordelen, waren Middel= en Noord-Europa ongeveer tienduizend jaar gelden dicht met bossen bedekt van door jager-en verzamelaar-volken dun bevolkt. Het geografische centrum voor het temmen van vee dat te melken was, bevond zich in het Midden-Oosten en in de Oostelijke gebieden van de Middellandse zee. Ongeveer vanaf het 9e of het 8e millennium B.C. begonnen de neolithische boeren en veetelers zich naar het Noorden uit te breiden, waarbij zij de wouden met behulp van vuur platbranden – Graan in kleine tuinen aanbouwden en hun dieren op de graslanden lieten weiden, die i.p.v. de verbrande bossen groeiden. Bij deze levenswijze was voor de aanplanting van calciumrijke, maar caloriearme donkergroene bladgroente weinig plaats. Feitelijk behoorden destijds meeste van de vandaag bekende donkergroene bladgroenten nog helemaal niet tot het bestand van cultuurplanten, juist omdat zij in vergelijking tot graankorrels en dierlijke voeding een zo on-profitabele bron van energie en proteïne voorstelden. Wanneer voor de vroege neolithische kolonisten in Europa rachitis en osteomalacie een bijzondere dreiging voorstelden, dan sprak onder deze gezichtspunten zowel van de culturele als ook van de natuurlijke verkiezing aanzienlijk meer voor de verhoging van het melkverbruik als voor een cultusviering en een vermeerderd gebruik van donkergroene bladgroenten. /

(15) Passim: De vraag luid nu dus: Zijn er aanwijzingen voor, dat de neolithische kolonisten door rachitis en osteomalacie speciaal bedreigd werden? Ja, die zijn er, ook wanneer zij een een heel onverwachte hoek komen en met de voeding van blijkbaar helemaal niet te maken hebben. Bedoeld is de buitengewone blanke huis van de Noord-Europeanen en de manier waarop hun huidskleur langzamerhand donkerder word, wanneer men van Scandinavië en de Britse eilanden naar het Zuiden in de gebieden in de Middellandse zee gaat. Kwantitatief gezien, is een extreem blanke huid, die tot aan de rosé tinten reikt, evenzo abnormaal als het voorhanden zijn genoeg lactose in het tijdperk van volwassenheid. De meerderheid van de mensen hebben een bruine of donkere huid: en het is mogelijkerwijs nog niet langer als tienduizend jaar gelden, toen had nog geen mens een huid als de huidige Noord-Europeanen. De combinatie, uit blanke huid en voldoende lactose, die in beiderlei opzicht een uitzonderlijke verschijning voorstelt, is geen toeval. Net zoals een voldoende voorhanden zijn van lactose, verhoogt ook een blanke huid de opnamevaardigheid van calcium. Zij doet daardoor, dat zij bepaalde lichtstralen veroorlooft, de externe huid te doordringen en een cholesterol, dat zich in de epidermis bevind, in de vitamine D3 te veranderen. Het bloed transporteert het vitamine D3 van de huid naar de ingewanden, [waarmee, precies genomen, uit de vitamisne een hormoon word, en daar speelt het bij de calciumopname een wezenlijke rol. Vitamine D laat zich ook direct uit de voeding betrekken, maar er zijn slechts weinig voedingsmiddelen die het onthouden, in hoofdzak levervistraan en vooral levertraan van zeevissen en zeezoogdieren [zoetwatervis helpt niet]. Een belangrijke omstandigheid die men moet onthouden is, dat de melk elf [voor zover zij niet is] geen belangrijke hoeveelheden vitamine D onthoud. Waarom zou dat ook moeten? Zij onthoud immers lactose, dat in de plaats van vitamine D kan treden, wanneer het erom gaat de opname van calcium te bevorderen,  dat de melk in overvloed onthoud.”

——————-

(16) Div., “Wohlgeschamck und Widerwillen- Die ratsel der Nahrungstabus”, DTV 1985; “De praktische waarde van gezelschap fundeert in de menselijke natuur. Talrijke experimenten met non-menselijke primaten hebben laten zien dat deze ten diepste sociale schepsels zijn, die voor hun rijpingsproces erop aangewezen zij, in gezelschap met elkaar te leven. Apen, die men van de maatschappij berooft, ontwikkelen zware levens-vijandige neurosen. Zij zitten in hun kooien, staren voor zich uit, lopen altijd weer en stereotype in een cirkel, begraven hun hoofden in hun handen en armen en schommelen eindeloos met hun lichaam vooruit en achteruit. Over mensen, die in volledige isolatie opgroeien, hebben wij weliswaar geen experimentele resultaten, maar de gedragsonderzoekers zijn het er weliswaar over eens dat ook mensen met hun aangeboren behoefte naar enge, steunende en liefdevolle contacten tot soortgenoten op de wereld komen. / De waarde van de huisdieren van allerlei aard voor de mensen hebben, is de sleutel tot de verklaring van hun voortdurend groeiende geliefdheid in de verstedelijkte industrienaties. Gezelschap is in onze natie’s tot een dergelijk centraal bestanddeel van het nut van deze dieren geworden, dat sommigen van degenen die wegen hun beroep om deze dieren bekommeren, de huisdieren zelfs zniet meer ‘huisdieren’ noemen, doch i.p.d. spreken van ‘gezelschapsdieren’. De kliniek aan het kleine dierenziekenhuis van de veeartsenijkundige school van de universiteit van Pennsylvania bijvoorbeeld noemt zich kliniek voor gezelschapsdieren. Enige activisten van de dierbeschermers spreken zich ervoor uit, om het begrip huisdier te laten vallen. Michael Fox, van de Humane Society, schrijft bijvoorbeeld: ‘Ik hoopt dat het ‘huisdier’ in de toekomt niet meer gebruikt zal worden en door het ‘gezelschapsdier’ vervangen zal worden, wiens houder dan niet meer zijn ‘heer’, doch zijn ‘menselijke begeleider’ is’. /

(16) De moderne maatschappijen hebben met betrekking op menselijke behoeften – zoals bijvoorbeeld die naar onderkomen, naar voldoende levensmiddelen en naar het behoeden en helen van ziektes – talrijke problemen opgelost, maar bij de verzorging van mensen met een gekwalificeerde, op wederzijdse ondersteuning berekende maatschappij zijn zij klagelijk mislukt. Horden en dorpsgemeenschappen pleegden [en doen dat soms nog tot op heden] in grote familieverbanden te leven, omringd door buren, die zich niet slechts wederzijds kenden, doch ook met elkaar verwant en verzwagert waren. Gezelschap was voor hun geen dringen probleem. De dieren mogen de mensen weliswaar tot op een bepaalde graad als gezelschap gediend hebben, maar deze dienst kan niet zo belangrijk geweest zijn, als hij dat vandaag is. / De bijzondere omstandigheden, die ertoe gevoerd hebben, dat de vaardigheid van de dieren om gezelschap te geven het beslissende nut geworden zijn, is dermate nauw verwant aan de beslissende redenen die het hedendaagse huisdier beschermen – en de reden die de hond zo nuttig heeft laten worden bij de misdaadpreventie. De mensen leven alleen, gescheiden van vrienden en van de familie en een- of tweepersoons huishoudens, zonder vriendelijke buren, in gemeenschappen in welke zij niet geworteld zijn en die allen slechts gemeenschappen zijn in de zin van het op-dezelfde-plek-wonen, niet het met-elkaar-leven. Jonge mensen schuiven hun huwelijk altijd verder vooruit of trouwen überhaupt niet meer. Als zij trouwen, krijgen zij een of twee kinderen, en vele echtparen hebben er helemaal geen. De scheidingsgraad stijgt voortduren, en de huishoudingen met alleen-opvoedend ouderdeel nemen aan aantal sneller toe als alle andere huishoudingen. Ondertussen stijgt de levensverwachting van de mensen, en terwijl de kinderen het huis verlaten, hebben de ouder nog een groot deel van hun leven in het ‘lege nest’ voor zich.

(17) Passim: Even belangrijk is de kwaliteit van de verhoudingen. De wedloop om cijfers, toelatingen tot de studie, baantjes, bevorderingen en zakelijke contracten ondergraaft vertrouwen en geloofwaardigheid. Zoals het slachtoffer van een bedrog  d.m.v. computerprogrammering aan Wall Street Journal verklaarde: ‘IN het zakenleven vertrouwt men niemand. Diegenen, die men nog vertrouwt, zijn degenen die men nog voor de gek kan houden.’ Van een paar gelukkigen afgezien, hebben de meeste mensen beroepen, in welke zij tegenover chefs, managers, zakelijke leiders, voormannen en andere ‘superieuren’ onderworpenheid en eerbied aan de dag moeten leggen, en dat voert onvermijdelijk tot situaties, in welke men vernederd, in zijn trots gekwetst en ertoe gebracht word, aan zich zelf te twijfelen. Voor al deze onbevredigende verhoudingen tot de medemens kunnen ons de huisdieren gedeeltelijk compenseren. Het meest dringende nut van de huisdieren in de huidige maatschappij bestaat daarin, dat zij voor demensen een vervanging van het eigenaardige, cultureel veroorzaakte gebrek aan warmhartig, steunend en liefdevol intermenselijk contact bieden. Noch ‘huisdier’ noch ‘gezelschapsdier’ bemiddelen een objectieve voorstelling van de belangrijkheid van deze taak. Wij waren niet zo snel met de zienswijze bij de hand, dat het wezen van het huisdier-zijn de nutteloosheid is, als wij de huidige huisdieren zouden herkennen als dat wat zij vooral zijn: substituut-mensen, / Omdat zij mensen verangen, kunnen ons de huisdieren erbij behulpzaam zijn met de anonimiteit en het gebrek aan menselijke gemeenschap klaar te komen, die gevolgen van het leven in de grote steden zijn. . Als substituut-mensen kunnen deze dieren de dodelijke stilte van lege woningen doorbreken en talloze allenstaande mensen het gevoel geven, dat zij naar iemand naar huis gaan. Omdat zij substituut-mensen zijn , Kunnen zij de plaats van afwezige of teleurstellende partners of kinderen innemen – leven in een leeg nest brengen de last van de eenzaamheid verminderen, die in de hyper-industriële culturen zo vaak met de ouderdom komt. En tot alle overvloed kan men bij hun ook nog op het wantrouwen en de sancties afzien, waarmee de werkelijke mensen, die in hun door concurrentiedruk gekenmerkte, veelzijdige en uitbuitende relaties verstrikt zijn, elkaar tegemoet treden. /

(18) Passim: Men meent wellicht dat de huisdieren, om op de plaats van de mensen te kunnen treden, in staat zouden moeten zijn om als mensen te communiceren. Werkelijk met elkaar praten kunnen zij helaas niet. Maar zoals de psycho-analist en de priester van de katholieke kerk reeds lang weten, kan men niveau’s van frustratie en angst ook reeds daardoor laten dalen, dat men de betreffende eenvoudig slechts toehoort doet alsof men toehoort. Huisdieren zijn een redelijke vervanging voor een dergelijke toehoorde. De kliniek voor huisdieren aan de universiteit van Pennsylvania stelde vast dat 98% van de dierbezitters met hun dieren praten, dat 80% met ‘las met een mens’ en niet ‘als met een dier’ spreken en dat 28% zich aan hun toevertrouwden en met de de gebeurtenissen van de dag bespraken. Een niet op basis van de toevallige steekproeven gevoerd onderzoek van Psychology Today maakte uit, dat 99% van de dierbezitter met hun dieren praten, in kleine-kinderen taal met hun verkeerden en hun vertrouwelijke mededelingen maken. Ik zou wensen dat ik vergelijkbare data uit andere maatschappijen – die minder met de problemen van het alleen-zijn te kampen hebben – erbij kon trekken, om te zien of ook daar met de dieren als met de mensen gesproken word. De paardenhoudende nomaden van Azie zingen in hun liefdesliederen over hun merries, en de Neur gaven zich in prijsliederen over aan lofprijzingen over hun runderen, maar ik betwijfel dat zij zich met hun paarden en runderen als met andere menen over de gebeurtenissen van de dag onderhielden. Waarom zouden zij ook, wanneer zij toch altijd echte menselijke toehoorders om zich heen hadden?”

——————–

(19) Divers., “Technologie und Politik – Das Magazin zur Wachtumskrise – Die Zukunft der Arbeit 2” – Hanna Arend, “Vom Sin der Arbeit”; “Zoals de natuur en de aarde de voorwaarden voor het menselijk leven gereed stellen, zo brengen de wereld en de dingen van de wereld de toestanden voort, waardoor het leven als specifiek menselijk op de aarde kan wonen. Voor de animal laborans, en dat betekent natuurlijk voor iedere mens, in zoverre de mens ook een werkend wezen is, geven aarde en natuur de zegen, bieden de overvloed van ‘goede dingen’, die alle kinderen van de aarde in gelijke mate toekomen en die zij ‘haar uit de handen nemen’, om zich met hun te ‘vermengen’ in de arbeid en de vertering. Maar deze zelfde natuur is niet meer de grote moeder, wanneer homo faber eraan begint om zich een wereld te bouwen: wat zij geven kan, is slechts nog het ‘vrijwel waardeloze materiaal’ dat pas in de te bewerken vervaardiging een waarde en een nut verkrijgt. Zonder de natuur en de dingen die zij geeft, dankbaar te ontvangen en te verteren, maar ook zonder zich te verweren tegen de natuurlijke processen van groei en verval, zou de animal laborans – die de mens onder andere ook is – nooit zijn leven behouden. Zou homo faber nooit zijn onnatuurlijk-kunstmatige huis kunnen bouwen in een  wereld van dingen, wiens duurzaamheid en blijvendheid in directe tegenstelling staan tot het leven van diegenen die het bewonen. / Hoe gemakkelijker het leven in een arbeids- en consumentenwereld word, des te moeilijker word het de druk en dwang van het noodzakelijke, welke het maatschappelijk leven drijven en aandrijven, ook slechts waar te nemen – omdat de uiterlijke kentekenen van de noodzakelijkheid, de moeite en de plagerij, bijna verdwenen zijn. Het gevaar van een dergelijke maatschappij is dat zij, verblind door de overvloed van haar groeiende vruchtbaarheid en gevangen in het soepele functioneren van een eindeloos proces, vergeet wat vergeetachtigheid is – namelijk de vluchtigheid van een leven, dat, zoals Adam Smith meende,’geen vaste meer meer aannemen of in geen blijvend voorwerp meer zich kan materialiseren, dat langer duurt dan de moeite van de arbeid’.”

——————–

(20) Jurgen Meier, “Amoklaufe zum Ich – Der Kommunismus als Vorauszetzung des Individualismus”, Neue Impulse Verlag 2011; “De intuitie of, populair uitgedrukt, het ‘onderbuikgevoel’ is geen geschikt middel om de werkelijkheid van het ik beter te kunnen onderzoeken en het menselijk bewustzijn beter te kunnen bewerken. Het is pas denkbaar als met verstand begaafd ik. Het ik is subject van de natuur, d.w.z. dat het deel is van de natuur en de hem externe natuur bewerkt en de innerlijke natuur tot doel van zijn reproductie als cultiverend subject heeft. Als natuurlijk subject is het ik vormer van zijn eigen maatschappelijke geschiedenis. Het schept als natuurlijk subject een nieuwe kwaliteit van het zijn, namelijk het maatschappelijk zijn, dat zich van het natuurlijk zijn door teleologie enz. Onderscheid. Het irrationalisme van Freud, Schopenhauer, Nietszsche of Spengler onderscheid de twee niveau’s van het zijn, natuur en maatschappij, niet dialectisch, doch vermengt ze tot een eenheidsbrij. De natuurlijke drift word in deze brij tot de kenmerkende factor van het zijn. Uit deze zouden zowel de ‘wil tot macht’ als het ‘onbehagen in de cultuur’ voortkomen. De natuurlijke drift wil eenvoudig slechts bevredigd worden en neemt wat hij kan krijgen. Wanneer dit pragmatische als geheel ‘natuurlijk’ gekenmerkt word, is de vaardigheid tot liefhebben van de mens bedreigd. Want, anders als bij het dier, is de vorm van bevrediging van de driftenbij het ik steeds een menselijke, dus maatschappelijke en niet slechts door de natuur gekenmerkt. Alleen de vaardigheid van het ik tot liefde, solidariteit en verstand humaniseren de natuurlijkheid van de drift. Het is deze humanisering van de drift, die het particuliere ik de weg uit de verruwing, vereenzaming en manipulatie door de media wijst, om tot individu te kunnen worden.”

——————

(21) Div., “Deutsche Zeitschrift für Philosophie 5”, Verlag der Wissenschaften 1972 – Klaus Gössler, “Erkenen als sozialer Prozess”; “De natuur bestaat buite en onafhanekijk van het menselijk bewustzijn en beweeg naar haar immanente, zelfstandige wetten, die de mens in deze haar zelfstandige  gedaante moet erkkenen, als hij de natuur ket succes tot onderwerp van paktische bevrediging van behoeften wil maken. Materiële dingen of gegevenheden, ‘dingen op zich’, zoals Engels eens in aanleuning van Kant zei, worden daardoor tot ‘dingen voor ons’, c.q. tot voorwerpen van menselijke bezigheid, dat de mens ze in zijn maatschappelijk levensproces in-betrekt De materiële gegevenheden hebben hun eigen, zelfstandige, hun immanente bestemmingen [eigenschappen, wetmatigheden enz.], maar de bestemming om onderwerp van menselijke bezigheid te zijn, verkrijgen zij pas daardoor dat de mens vanuit zijn behoeften zijn belangen op haar richt, om ze zch geesteijk of praktisch toe te eigenen. / Dat geld ook met betrekkeng tot de epistomologische bezigheid en de epistomologische voorwerpen. In zoverre is de buiten en onafhankelijk van het bewustzijn bestaande objectieve werkelijkheid met een eigen wetten en haar ordenende structuren slecht het potentiële onderwerp van menselijk kennen. In werkelijkheid echter maakten de mensen de objectieve werkelijkheid niet in haar kwalitatieve en kwantitatieve oneindige veelvoudigheid tot onderwerp van hun kennen, doch steeds slechts een historisch-concreet bepaald, zijn grenzen met de voortschrijdende otwikkeling van de mensheid steeds weer verbredende doorsnede uit datgene, want ‘wij kunnen slechts onder de voorwaarden van ons tijdperk herkenen en voor zover deze reiken’, nameijk ‘wanneer wij ons niet met de dingen kunnen bezig houden, dan betaan zij voor ons niet’. Zij worden pas daar door tot reëel onderwerp van onzicht doordat het subject van herkenen ze door een actieve praktische en herkennende bezigheid in zijn maatschappelij levensproces inbetrekt. In zoverre is het rëele onderwerp van inzicht altijd concreet-hoistorisch bepaald. In hun praktiche bezigheid scheppen de mensen echter ook dingen, processen en gedragenen, die voordien niet bestonden en pas door de mensejke praktijk mogelijk en werkelijk wrden. Dat betekent dat de mensen door hun maatschapelijke praktijk onderwerpen van inzicht scheppen, die in onderschei tot de natuurlijk betaand een door middel van materiële bezigheid verweke verdinglijking van hun vaardigheden en handeigheden zijn.

(22) Passim: In onderscheid tot de arbeidesvoorwerpen kunnen echter ook ideëele vormen onderwerp van inzicht zijn, wanneer namelijk de mens zijn eigen bewustzijns- en denkbezigheid herkenend onderzoekt. Voorwerpen van in zicht kunnen dus niet slechts, zoals de arbeidsvoorwerpen, op het vlak van de objectieve werkelijkheid ontstaan,doch op een willekeurig semantisch vlak. Daarmee kan weliswaar eider arbeidsvoorwerp ook voorwerp van inzicht zijn, niet echter omgekeerd. Een verder verschil tot de arbe3idsvoorwerpen bestaat er daarin, dat voorwerpen van inzicht in het voltrekeken van het herkennen slechts ideëel gereproduceerd, niet echter zoals deze materiëel veranderd worden.”

——————-

(23) Alexandre Kojéve, “Hegel – Kommentar zur Phänomenologie des Geistes / Anhang: Hegel, Marx und das Christentum”, Suhrkamp 1975; “Wanneer de negativiteit de vrijheid is, die als de gegeven negerende daad verwerkelijkt, wen waar zij de menselijkheid van de mensen zelf is dan kan de negativiteit de mens slechts als een zeer oorspronkelijke dierlijke natuur negerend of ‘opheffend’ wezen voor de eerste keer in de natuur ‘verschijnen’: de mens schept zin menselijkheid slechts daardoor, dat hij zich als levend wezen negeert. Daarom beschrijft ook de PhG het eerste verschijnen van de negatitiviteit als eens strijd op leven en dood om de erkenning of, preciezer gezegd, als de in het leven inclusieve inzet van het leven. De strijd oproepende begeerte, dus naar iets, wat niet werkelijk bestaat [daar de begeert het ‘manifest’ heden van de afwezigheid van een werkelijkheid is]: zoals de levenloze of alleen maar levende werkelijke dingen bestaan, dan negeert men dus het gegeven, dat men zelf is, dan men vrij of van hem onafhankelijk. Wanneer zich echter in de strengte geeft en zich daarbij in gelijke mate in het bestaan behoud, dan schept men zich opnieuw en bestaat dus als door zich zelf scheppen, c.q. als vrij of zelfstandig.

(24) Passim: De inzet van het leven – dat voor de levende de totaliteit van de het gegevene omvat [en ook de opperste natuurlijke of biologische ‘waarde’ eigen is] – in een zuivere prestigestrijd, zonder ieder biologische ‘raison d’etre’, zonder dat levensbelang’ – deze inzet is de creatieve of vrij negerende daad en verwerkelijkt en manifesteert de negativiteit of de vrijheden daarmee de mens. De mens verwerkelijkt [= schept] en manifesteert zijn menselijkheid [=- vrijheid] in de inzet van zijn even – of tenminste in de mogelijkheid van deze inzet – enkel en allen ‘om de wil van de roem’ f op grond van zijn zuivere ‘ijdelheid’ [die door deze inzet ophoud ‘ijdel’ of ‘niet bestand ‘ te zijn en tot de specifiek menselijke waarde van de eer word, die precies zo verwerkelijkt is als de animalische ‘waarde’ zich echter wezenlijk van haar onderscheid]; of, wat het zelfde is, in de inzet van zijn leven op grond van de zuivere plicht, van het ‘moeten’ [dat juist daarom een zijn-moeten is, omdat het niet gegeven-zijn is, en dat daardoor slechts als het erkende bestaat, waarbij deze erkenning de inzet van eht leven veronderstelt en in zich sluit, ja eist]. /

(25) Passim: Geen dier kan zelfmoord begaan uit zuivere schaamte of uit alleen maar ijdelheid [zoals dit Kirillow wilde doen in ‘de bezeten’ van Dostojewskij; geen dier zet zijn leven in, oom een vlag te veroveren of terug te veroveren, om zich epauletten of ordes te verwerven; dieren voeren koudbloedige oorlogen omwille van het zuivere prestige, wiens enige beloning de daaruit voortkomende roem is, en noch het instinct van het zelfbehoud [verdediging van het leven of zoeken naar voeding] noch door de voortplanting verklaard zou kunnen worden; nooit heeft een dier in een duel gevochten, om ene belediging weg te wassen, die geen van zijn levensbelangen schaadde, zoals ook geen wijfie daardoor is gestorven, omdat het tegen een mannetje ‘haar eer verdedigde’. Door negerende akten van deze soort verwerkelijkt en manifesteert dus de mens zijn vrijheid, c.q. de menselijkheid, die hem van het dier onderscheid / Maar dier en inzet zijn iet de enige ‘verschijning’ van negativiteit en vrijheid, cq. de menselijkheid, in welke de natuurlijke werd; de arbeid is een verdere. /

(26) Passim: Geen dier werkt in de eigenlijke zin, want nooit verandert het de wereld, in welke het leeft, op grond van ‘ontwerpen’, die zich niet door de gegeven voorwaarden van zijn werkelijke bestaan in deze wereld zouden lateren verklaren. Een op het land levende dier construeert nooit apparaten, die het mogelijk maken, in een ander als zijn natuurlijk element te leven, bijvoorbeeld in het water of in de lucht. De mens echter heeft door zijn werk de duikboot en het vliegtuig geconstrueerd. In werkelijkheid wordt door de arbeid de natuurlijke wereld in wezen slechts in zoverre veranderd en de – daarbij zelf wezenlijk getransformeerde – arbeider van zin natuurlijke oord’ in deze wereld verdrongen, als het met betrekking tot doen werkelijk negerend is, c.q. wanneer hij niet op grond van het een of andere ‘instinct’ of een gegeven of oorspronkelijk instinct negeert en de oorspronkelijke ‘natuur’ opheft, wiens verzet zich dan als ‘luidheid’; uit’. Het dier in de vrijheid is nooit lui, want anders zou het van honger sterven of zich nooit voortplanten, De mens kan slechts bij de arbeid lui zijn, juist daarom, omdat de arbeid in eigenlijke zin geen levensbehoefte is.”

——————-

(27) L. Kolakowski, “Traktat über die Sterblichkeit der Vernunft – Philosophische Essays”, Piper 1967; “Het uitzicht op een wereld, die zich voortdurend op haar voorgegane vormen terugvoeren laat, bevrijd ons van verantwoording om die prijs, dat wij de gehele toekomst als iets zien dat klaar is; doch de toekomst als klaar erkennen betekent niets anders als erkennen, dat er geen toekomst is. Daarmee houd ik er zelf mee op te zijn, want mijn bestaan realiseert zich slechts in mijn permanente beroering met niet voorzienbare dingen, die pas dank zij mijn beslissingen in verschijning treden. Wanneer het waar is, dat de hele menselijke wereld vanuit het gezichtpunt van de kosmos uit gezien als een efemere blaas uitziet, die voor een ogenblik aan de oppervlakte van een bewegende oceaan ontstaan is, dan is het echter zo, wij herhalen het, een standpunt, dat wij slechts abstract te formuleren, niet echter werkeik van een constant observatiepunt uit ervaren vermogen; zelfs de meest uitgebreide ruimtevluchten zullen ons niet van de menselijke huid bevrijden. De menselijke visie geeft ons echter de mogelijkheid, ons weten van de wereld onbegrensd te verbreden, doch onze kosmos zal steeds zo vele dimensies hebben als wij zelf. Ook zal er in die mate gesloten of geopend zijn, zoals het een ieder van ons is. De mogelijkheid, om de wereld as een open perspectief te ervaren, is inmiddels onze eigen mogelijkheid, tegelijkertijd ook een deel van de mogelijkheden, die in de wereld zelf openstaan. Zij is het beeld van een wereld met gaten, die door onze vrije beweging gevuld worden, om op andere plaatsen opnieuw te openen.”

——————

(28) L. Kolakowski, “Traktat über die Sterblichkeit der Vernunft – Philosophische Essays”, Piper 1967; “De mens als soort voert in het universum een buitengewoon en uit de zelfregelende mechanismen van de natuur uitgesloten bestaan. Hij leeft met de overige natuur niet in een toestand van symbiose, hoewel zijn bestaan niet een product hiervan is. Hij werkt met de andere soorten niet samen – hij kan ze hoogstens bedwingen of vernietigen Dat, wat in de wereld buiten hem bestaat, bied zich aan hem aan in passief verzet of vijandschap. Hij heeft zich van de goedige, maar ook onbarmhartige zorg van de natuur bevrijd – als een biologisch wezen – een natuurlijk en onomgankelijk fenomeen is, door hem als lijden of ongeluk ondervonden te worden opleeft: geboorte, dood, ouderdom, lichamelijke liefde. De soort mens geniet niemands bescherming: geen werkelijkheid geeft hem doelmatige hulp tegen vreedzame krachten. Zij is absoluut aan zich zelf overgelaten en alleen in zich zelf verwortelt, omdat haar de buitenwereld geen natuurlijke bescherming geeft, omdat haar geschiedenis in de ontplooiing van behoeften bestaat, die slechts door de systematische vernietiging van het natuurlijke evenwicht van de organische wereld bevredigt kunnen worden. Wat zij ook is en wat zij ook zal worden, dankt zij uitsluitend aan zichzelf; hoeveel schade zij ook toevoegen kan, zij alleen draagt de schuld.”

——————-

(29) P.S van Stempvoort, “De mens en ik”, Spectrum 1959; “Wij lezen in de achtste psalm over de mens, dat deze te gering is dan dat God naar hem zou omzien, maar: Toch hebt gij hem bijna goddelijk gemaakt, / en hem met heerlijkheid en luister gekroond. / Gij doet hem heersen over de wereld uwer handen, / alles hebt Gij onder zijn voeten gelegd. // Eens in een kerkdienst, doen deze woorden als tekst voor de prediking werden voorgelezen, heb ik kerkgangers verontwaardigd hun hoofd zien schudden en, ter controle, naar hun Bijbels zien grijpen: ‘bijna goddelijk’ De mens! Dit is min of meer onverdraaglijk in een land, waarin men, althans officieel, zo gaarne de zonde en de nietigheid van de mens belijdt. Toch kunnen wij blij zijn, wanneer kerkgangers hoofdschuddend reageren: dan gaan de mensen ontdekken, dat er in de Bijbel vreemde en verrassende dingen staan , die ingewortelde denkschema’s doorbreken / Wij moeten beginnen met niet gering te denken over de positie van de mens op aarde Sofokles wist reeds?: Wij moeten beginnen met niet gering te denken over de positie van de mens op aarde Sofokles wist reeds: ‘Veel is ontzaglijk, niets echter is ontzaglijker dan de mens’. Hier, in Genesis, is het radicaal, tot de wortels toe zichtbaar: God heeft de mens gesteld boven de natuur, aan de top, en zijn leven is hem door God aangeblazen De lezer merkt het reeds: het verhaal is wel degelijk, de inkleding van een diepe gedachte, De mens is geschapen met een eigen, aparte verhouding tot zijn Schepper. God blijft God en de mens blijft mens, maar God heeft de mens ene stuk van Zichzelf gegeven, een brok afgeleide scheperskracht: regeermacht en vermogen om leven te wekken. /

(30) Passim: Wanneer wij de mens aanzien tegen deze achtergrond, zullen verrast moeten toegeven: ‘hij heeft het’. Hij heeft dit ‘beeld’ en de ze ‘gelijkenis’ Gods. Het is een van de meest verrassende aspecten van de ontwikkelingsgeschiedenis der mensheid, dat de wakker geworden mens zulke enorme gaven blijkt te bezitten De mensheid is lang op school geweest?; hoe lang – daarover lopen de meningen der kenner uiteen In ieder geval duizenden jaren Het schijnt, dat de mensheid nu langzamerhand de lagere en zelfs de middelbare school ontgroeid en aan academische studie toe is: de kern van de stof komt bloot te liggen / Wij denken hier natuurlijk aan onze jonge atoomkennis Het oude Oosterse beeld van de mens, die heerst over de dieren, lijkt ons kinderlijk vergelijken bij het rij, waarin de mens thans heerst. Wanneer wij echter een ogenblik onze Westerse verwaandheid afleggen, dan moeten wij toegeven, dat het oude beeld de kern van de latere ontwikkeling bevat. Het oude beeld zegt, modern vertaald: de mens heerst over de organische en anorganische natuur.”

—————-

(31) Carolyn Merchant, “der Tod der Natur – “Ecologie, Frauen und neuzeitliche Naturwissenschaft”, CH. Beck 1987; “Langzaam, maar zeker, in het verloop van vele eeuwen, hadden de vroeg-Middellandse zee en de Griekse cultuur de bergachtige streken met mijnen en steengroeven doorwoekerd, in het oerosgebied ingegrepen en de kloven overspannen. Niet desalniettemin was het niveau van de techniek laag, de mensen zagen zich als deel van een eindige kosmos, en er was overal animisme en vruchtbaarheidscultus, in welke de natuur als iets heiligs vereerd werd. De Romeinse beschaving was pragmatisch, wereldlijk en commercieel ingesteld, en hen gevolgen voor het milieu was daarom zwaarwegender. Doch er waren ook Romeinse auteurs als Ovidius, Seneca, Plinius en de Stoïcijnen, die de mijnen onverholen als schending van hen moeder, de arde kenmerkten. Met het verval van het feodalisme en de expansie van de Europeanen in nieuwe ereled en op nieuwe markten versterkten zich de uitwerking van de commerciële maatschappij op het natuurlijke milieu. Met de 16 en 17 eeuw was de discrepantie tussen technische ontwikkeling in de wereld van de daad en leidende organische metaforen in de wereld van de geest bovenmatig groot geworden en de oude structuren waren met de nieuwe activiteiten onverenigbaar. /

(32) Passim: In de antieke filosofie, religie en literatuur waren er voorbeelden zowel voor de metafoor van de natuur als voedster als ook voor die van de natuurbeheersing gegeven. Het idee van de beschikking van de mens over de aarde was in de Griekse filosofie en in de christelijke religie bekend; het idee van de voedsel gevende aarde was er in de Griekse en in ander heidense filosofen. Doch i die mate, hoe de wetenschap gemoderniseerd werd en de wetenschappelijke revolutie vooruitgang maakte, verloor de metafoor van de beschikking van de mens over de natuur haar zuiver religieuze zin en verschafte zich ook in het sociale en politiek bereik gelding. Deze beide, met elkaar concurrerende beelden van de natuur en het met har onderscheiden normatieve gehalte zijn nog in de litteratuur, kunst, filosofe en wetenschap van de 16^e eeuw aan te wijzen. …..Het organische kader werkte velen eeuwen lang voldoende integrerend, om commerciële ontwikkeling en technische vernieuwing op te vangen: tenslotte echter begon de in de 16 en 17 eeuw in geheel Westelijk Europa te observeren versnelling van deze transformatie, de voorstelling van de organische eenheid van kosmos en maatschappij te laten beven. Daar de behoeften en doelen van de maatschappij als geheel zich met, waren de met het organische natuur begrip verbonden warden niet langer bruikbaar, en zo geraakte de plausibiliteit van dit begripsmatig kader zelf geleidelijk in twijfel.”

——————

(33) Ernst Boch, “Het anticiperende bewustzijn”, Suhrkamp 1972; “Onder teeltplanten en geteelde dieren, zeker, daar is er nog de eenvoudige hekroos, die tot de luxeroos veredeld werd, en de wilde rotsduif, van welke al onze tamme duiven stemmen, tot welke zij zich onder bepaalde omstandigheden terugvinden. De historische mensdaarentegenword ook als verwilderde nooit weer de oermens, van welke deverschillende historisch domesticatie uitgegaan zijn. Er wordt een decadente barbaar met welbekende, historisch ingeordende driftpsychopathie; hij wordt een stuk blauwbaard of Nero of Caligula of Hitler, maar geen neanderthal-mens uit het ‘gezonde diluvium’. Ook zeer vele zogenaamde primitieven van vandaag zijn, zoals bekend, niet zulke zijn de oudste menselijke creaturen. Zij stellen veelmeer de vervalsproducten van grote culturen voor; zij zijn niet oude physis, doch allang tot nieuwe physis geworden, dank zij de verwerving van historische verworven eigenschappen. De ‘heiden’, die een missionaire doopt, de ‘oude adam’, die de Christus uittrekt is zelf weer de ‘Christus’ een vroeger zede en religie, dat betekent, een vroeger ombraak van het creatuur. Ondertussen is de vroegere oerdriftmens, onder de Cant van de victoriaanse eeuw ontstelt en begraven, of het is zelfs [bij Jung] een fantastische fantasmagorie, op mythologische flessen getrokken. Omdat het fundamentele onderzoek meer als alle andere de eigen drift van de tijden weerspiegelt, daarom is zij ook altijd zo verschillend uitgevallen.

(34) Passim: De ‘natuurmens’ van Rousseau was arcadisch en verstandelijk, de ‘natuurmens’ van Nietzsche daarentegen was Dionysisch en vreemd voor het verstand; dat betekent, de ene vervult de wens van de verlichting, de ander de wens van het imperialisme [en tegelijkertijd het onder burgers woekerende ‘antikapitalistische verlangen’]. Daarmee overeenkomend is ook het historische oord van de ‘creatuur’, zoals Fred ze uittekent, precies bepaald: deze libidomens leeft – met al zijn gedroomde wensvervullingen – in de burgerlijke wereld enige decennia voor enige decennia na 1900 [als het bepaalde jaar van de secessionistische ‘bevrijding van het vlees van de geest’]. Ook de sexuele waarnemingsaard, dus prikkelbaarheid van de libido is in iedere maatschappij en in iedere laag van deze maatschappij telkens variabel. Er zijn zelfs voor de honger geen ‘natuurlijke’ driftstructuur, reeds daarom niet, omdat ook de haar toegeordende waarnemingsaard, dus prikkelwereld historisch variabel is. Zelfs is er bij mensen geen biologische gehouden fundamentele richting meer, geen in het fixe instinct van het zoeken naar voeding en hen vastliggende wegen blijvende. Er staat veelmeer als het maatschappelijke gewordene en gestuurde behoefte in de wisselwerking met de overige maatschappelijke, daarom historisch variërende behoeften in welke hij ten gronde ligt en met welke hij zich juist daarom evenzo transformeren laat als hij – hoe meer en hoe veeleisender steeds verder lagen op hen eetlust komen – transformeren laat. Reeds daarom laten zij zich niet verabsoluteren, en nog minder laten zij zich dor de heersende zijn van de mensen verwijderen.

(35) Passim: Libido [dat bij de dieren op de bronsttijd beperkt is], de drift tot macht [de vroegste die met de klassendeling inzette] verschijnen daarentegen secundair, hebben overigens in hen geheel het hogere, de trek in zich. Zijn behoefte naar dekking van behoefte is de olie op de lamp van de geschiedenis, doch telkens naar de wisselende aard van de behoeftedekking zit zelf de primaire behoefte op verschillende wijze. In laatste instantie is het historisch voorliggende bedrijf vorm het economische belang, doch zelfs dit, precies weer dit heeft, zoals bekend, zijn wisselende historische vormen, zijn veranderingen in de productie en ruilwijze. Ja, nog het zichbehoudend willende zelf van de mens, dat zich door voedingsopnamereproduceert, dat door de toenmalige economie vorm en natuurlijke relatie gereproduceerdword, is zelf het meest historisch variabele wezen. Namelijk een, dat – ondanks zijn meest betrouwbare, relatief algemeen blijvende fundamentele drift: de honger – steeds weer door geschiedenis moet lopen, zodat het d.m.v. de arbeid zou moeten zijn en worden De geschiedenis is, als mogelijke gewinning van de mens, de metamorfose van de mens juist ook in aanzien van onze kern, het uit zich als vormend zelf. Niet op het egoïstische system, niet op deze kapitalistische fase van het egoïsme beperkt doch voor haar, pas echter nar har voorhadden, zoekt zelfbehoud, menselijk behoud ook geenszins de conservering van het zelf reeds naar zich toegetrokkene en gewordene.

(36) Passim: Zo betekent zelfbehoud uiteindelijk de trek, van het ons behoudeden, pas in het en als solidariteit zich ontplooiende zelf uitgemetene en eigenlijke toestanden parat te hebben. Wanneer deze toestanden tot stand komen, dan breid zich aan hen de ontmoeting met zich zelf voor; en een ontmoeting met zichzelf begint hoog-aan al zijn eindtoestand aanslaande verschijningen en werken. Doch altijd blijft ons zelf, met zijn honger en diens varabele verschijningen, nog open, beweegt, zich zelf verbredend.”

—————–

(37) Christopher Evans, “landscapes of the Night – How and why we dream”, Victor Gollancz 1983; “Kleitman himself hold to a vew of sleep that is diametically opposed to almost everybody else’s. In his vieew one has to look uopon sleep as the physiologicaly natural stateand wakefulness as a speicla kind of devaitionformthe norm. The central nervoussystem, he believes, is basically a dor,ant, unsensing, non-learning,disinterestd device which getsslamend into perodicacitivity by physical presuresof one kind or another, such as the ned to fed, mate, find a protective den and so on Once these have been achieved the brain sinks gratefuy back in to its vegetative oblivion. To be fair, it should be pointdoutthatKleitman is not arguing that th least imortant phase of existnce is wakefulness, but simplye that sleep is het natural, basic state rather thanthe other way round, as every body else assumes. Consequently what one should really be looking for are thoreies of wakefulness instead of theoriesof sleep. / after getting over the initial surprise at the radical ature of his view, one can concede that it has some tempting points in its favour. The most important is that it is far easier to find physiological mechanisms which deal with waking or arousing the brain than those whichpromote sleep or damp-down activity.” (Kan dat betekenen dat wat wij slaap noemen verwant is aan de natuurlijke toestand van alle andere dieren dan de mens.? Kan het betekenen dat de wakende toestand van de mens een bijzondere geestelijke toestand is, die de meeste andere dieren niet kunnen bereiken. Met uitzonderling wellicht van sommige mensapen als de bonobos en de chimpansees?)

——————-

(38) Gunter Gebauer & Christoph Wulf,  “Mimesis – Kultur-Kunst-Gesellschaft”” I, H.D. Rowohlt 1992; “Met de onttovering en demythologisering van de wereld offert de mens niet meer aan de mythische machten, doch hij offert zijn affiniteit tot de natuur en daarmee een deel van zich zelf. Een introversie van de offers vindt laas. Zodat het zelfoffer niet als pijnlijk ondervonden wordt, wordt de mimetische verhouding tot de wereld verdrongen en getabuiseerd. Het verlangen na de herwinning van het verlorene woord in de kunst en in de esthetiek tot thema. De verdrongen mimesis overleeft als verlangen naar zinnelijke nabijheid, naar onmiddelbare uitdrukkingen en niet identificeerbaar in zich. Een zuiver repressie in de beschavingshistorisch overwinnen toestanden scheid echter uit: ook de tegenoverstelling van Mimesis en rationaliteit is problematisch, heeft zich toch historisch gezien de atste uit de eerste ontwikkeld en onthoud toch mimesis steeds ook nationale elementen, die de te volledige assimilatie in de zin van een mimiek aan het anorganische verhinderen en een korte zachte distantie mogelijk maken. Levendig blijven moet de herinnering daaraan, ‘dat, wat zich gelijkmaakt, niet gelijk wordt; dat de ingreep door mimesis mislukte …’ / Mimesis vergt in zich een niet oplosbare ambivalentie, die zich in verhouding tot de mens tot zijn uiterlijke en innerlijke natuur laat zien. Enerzijds is zij uitgangspunt voor zich van haar oorsprong losmakende rationaliteit, bij welke ‘van de aanleuning aan de natuur alleen de verharding tegen deze overig blijft:’ Anderzijds maakt zij de volledige eenheid van het bewustzijn onmogelijk en draagt iets aan het subject bij, dat zich aan zijn heerschappij onttrekt en niet domesticeerbar en controleerbaar is. Mimesis vormt een met het lichamelijk verbonden verzet tegen verdinglijking en verzekert de ‘voorrang van het object’ tegen de heerschappijaanspraken van het subject; zij verwijt op de principiële onbetaalbaarheid en raadselachtigheid van de dingen, die de mensen pas de mogelijkheid van levendige ervaring beidt. /

(39) Passim: Niet belangrijk als in het beschavingsproces is mimesis in de genese van de afzonderlijke mensen, het ontstaan van het subject. ‘Het humane houdt zich vast aan de imitatie: een woord wordt tot mens überhaupt pas, doordat hij andere mensen imiteert! Het kind verwerft de vaardigheden va het zelfbehoud en zelfbewering door mimesis aan het milieu en aan ander mensen. Hij neemt de gesten over, de voorstellingsvormen, handelingspatronen en makt ze to zijn eigen uitdrukkingsvormen. In dit proces worden waarden, instellingen, en beslissende posities verworven die het kind helpen, om zich in de wereld terecht te vinden. Door aanleuning aan ander worden levenspraktisch competenties verworven. Mimesis laat het kind in de taal binnengroeien en voert het tot een sensibele omgang met de innerlijke natuur. De jonge mens maakt zich aan het externe gelijk en niet het buiten op zich. Mimesis een beweging nar buit; in haar wordt een brug van het subject naar buiten geslagen. ‘Wanneer Mimesis zich aan het milieu soortelijk maakt, maakt valse projectie het zich gelik aan het milieu.’ / In deze beweging op de wereld toe ligt een wezenlijk kenteken van de mimesis. Doel is de overbrugging van de kloof tussen hen en het externe, de dat van de zintuigen en de voorwerpen. Bij deze overbrugging moet het subject de veelvoudigheid van de indrukken en zinnelijke data ordenen, met betrekking tot zijn voorwaarden brengen en ze zelfstandig samen te stellen. ‘het subject schijnt de wereld buiten nog eens uit de sporen, die hij in zijn zintuigen teruglaat: de eenheid van het ding in zijn veelvuldige eigenschappen en toestanden.’het mimetische proces is niet allen mar een receptief, doch ook een actief proces, wies resultaten singulier subjectieve aspecten onthouden. In het middelpunt staat de betrekking op het ander, dat hij niet inlijft, doch aan welke het zich aan te schuiven geld. In deze beweging geeft hij een moment van de passiviteit, een inhouden van de activiteit, dat voor de ‘mimetische impuls’ karakteristiek is.

(40) Passim: Mimesis is dus een voorwaarde van het samen ondervinden, het medelijdende, de sympathie en de liefde to de ander mensen. Zij is imitatie, toenadering, trouw; zij voert ertoe, om ondervindingen van andere mensen te ondervinden, ze voorwerpelijk te maken, of  zich tegen hen te verharden’. Liefde omvat een moment van het mede ondervinden van de voltreken van de eigen aard van de ander en de spiegeling. De ene er is er voor de ander de moeilijkheid om te geven zich te zien, tot spiegel te zijn; aan de andere kant geld het, zich zelf in de ondervindingen van de ander te spiegelen. Ten opzichte van de verdinglijking zijn dergelijke mogelijkheden van wisselzijdige betrekking gering. De principes van de identificatie, de identiteit en de druk werken haar tegemoet. Terwijl de liefde de minnaars ertoe drijft zichzelf niet meer machtig te zijn, zich aan een ander te geven, benadrukt het ik-principe van de autonomie en soevereiniteit van het ik. Vertrouwen op zichzelf, oververantwoording aan de anderen verschijnt voor het in zijn grenzen zekere ik, als gevaarlijk. Niet is het ik bereid, zich aan het vreemde over te laten, zich zelf door te strepen; veelmeer wil het zich handhaven. Zo voet de liefde het subject ertoe, zin vaardigheden van de natuur uit te overschrijden en dergelijke toegangen toe de wereld te beleven, in welke het buiten c.q. de ander voorrang hebben, bij welke de toenadering van het zelf aan zijn tegenover en de zelfverbreding van het doel zijn. Mimesis sympathie en liefde zijn het subject van transcenderende bewegingen, in welke de principes van de identificatie en zelfbehoud hen betekenis verliezen en het niet-identificerende, onvatbare, raadselachtige, de wereld en de anderen in het vizier komen. / Levendige ervaringen worden mogelijk, die tot een ‘zelfheling zonder zelf’ voeren. Als ‘half geschoold’ heeft Adorno het door het fetisjkarakter van de waarlijk gegrepen geest benoemd, die slechts door een doel-middel-relatie en door het warenkarakter van de gedeformeerde toegang tot de wereld en het andere kent. Om de daarin liggende reductie te overwinnen, moeten in het vormingsproces de subjecten de samenhangen gereflecteerd worden, in wiens vorming tot halfvorming verkeert. De verhouding tot deze wereld en tot de ander mag niet alleen door het economische en doelrationele principe gestructureerd worden; het heeft veelmeer een mimetische verhouding nodig tot het tegenover, dat onafhankelijk van de vragen van de bruikbaarheid, van diens voorrang uitgaat.

(41) Passim: Niet doelmatigheid en nuttigheid, doch de eigenaarde van het tegenover zijn de beslissende criteria. Om hiermee klaar te komen, moet het subject zich van de vormen van het beter-weten-willen, van halfvorming vrij te maken en zich voor het non-sublimaire, niet-identieke te openen. Deze ervaringen worden op bijzonder momenten gemaakt; in en verdicht het veelvoudige en heterogene in een onafsluitbare wijze; niet-begripsmatige inzichten worden gewonnen, die de begripsmatige inzichten van de wetenschap aanvult. Slechts met behulp van het mimetische vermogen is een dergelijke toegang tot de wereld en tot het andere met een tot het subject decentrerende, het begripsmatige inzicht complementerend zicht mogelijk. In deze boven het subjet uit op de wereld toegaande weging lost zich de gefixeerde ik-identiteit, volgt een buiten-zich-plaatsing van de rede zelf, een ontmachtiging van het subject, in welke een vermoeden van het nog-niet-zijnde vormt. Dit de grenzen van het subject openende denken verschijnt als overtreding, uitwaarts treden over het zinnelijk gegevene afzonderlijk. Het gelijkt de arbeid van Sisyphus; zij kan niet gelukken, moet haar onderwerp missen. ‘De geachte moet haar onderwerp uit doelen, juist omdat het niet geheel bijkomt … / Het extrapoleert zoals altijd het niet uit te wijken iets, te weinig om te overmeesteren.’ / Voorwarde voor de mimetische beweging op de wereld toe is die aan taal en bewustzijn gebondene, niet te achterhalen scheiding van deze. Zij is uitgangspunt van het ongelukkige bewustzijn, van welke het heet: ‘ongelukkig bewustzijn is geen verblinde ijdelheid van de geest, doch haar inherent, de enig authentiek waardigheid, die hij in de schijn van het lichaam ontving.’ Pijn, negativiteit en wens hebben een somatisch zijde; zij wijzen op de door de taal gegeven onopzegbare gebruik. De poging, om zich met behulp van de hulp van de wereld te redden, kan niet gelukken en moet tot een ervaring na gebrek voeren. Want de menselijke behoeften en wensen worden vele gedifferentieerde taaltekens opgespleten en verschoven, waardoor hen bevrediging onmogelijk word.

(42) Passim: In deze voorwaarden van het bewustzijn en de taal ligt een uitgangspunt voor het in religie, kunst en utopie gearticuleerde verlangen nar verzoening. Hoop richt zich daarop, dat mimesis weliswaar niet de differensen opheft, maar toch een mogelijkheid beïnhoud, om haar verdraaglijk te maken. / Mimesis wordt tot een correctief van identificerend denken en begripsmatig inzicht, de heerschappij van het abstracte en verdinglijkte en het met-zich-identieke. Door aanschuiving aan de wereld en de anderen maakt zij een zinnelijke toegang tot de wereld mogelijk. Dee vormt het uitgangspunt van levendige ervaringen, in welke de voorrang van het veelvoudige en ongeuite, het subject aangrenzende en verrijkende in het middelpunt staat. Deze ervaringen kopen vast aan belevenissen in de vroege kindertijd aan, dus aan dergelijke van de uitvoering van het subject en daarmee van de gevormde subject-object-scheiding; in hen maakt het inderdaad nog altijd de ervaring van de partiële ongescheidenheid en de correspondentie tussen hen, de wereld en de anderen, die zijn pre-geboorte ondervinden en volledig bepaald hebben. Zonder de vorming van een aan de autonomie georiënteerd zelf bestaan geen uitgewerkte grenzen tussen binnen en buiten, zodat het kind zich als soortgelijk als de wereld, en de wereld als zichzelf eender beleefd. In de herinnering vormen deze inzichten de ongescheidenheid van de vroege tijd de folie, op welke zich de geluksverwachtingen aan de toekomst vormen, die aan het mimetische vermogen van de aanschuiving aan de anderen aan de wereld gebonden zijn. Nagestreefd word niet regressie in het pre-subjectieve, pre-rationele, ook niet verdringing van de wensen naar trouw en oplossing van de verhardingen, doch de verbreding van het subject door de opening voor de wereld, de anderen en de wens naar vertrouwen. Veel daarvan laat zich zien in de esthetische ervaring. /

(43) Passim: In de esthetische ervaring werden de voorrang van het object en de natuur van het subject aan gene zijde van de ik-grenzen, de eenheid van ik en niet-ik getranscendeerd. Een ontlasting van de dwangen van het zelfbehoud vervolgt, die echter pas mogelijk word, waneer het subject zich niet meer met behulp van arbeid en doelrationaliteit om zijn behoud moet zorgen, wanneer dus de instantie die de wereld in het subject en object uit elkaar laat treden, tenminste tijdelijk opgehouden kan worden. Met deze buiten kracht stelling verliest ook het realisatieprincipe, voor over het product van het subject en zijn wijzen van de wereld constitutie is, aan betekenis. Niet het wetenschappelijke inzichtelijke ideaal overeenkomende scheiding tussen subject en object, doch de affiniteit tussen kunstwerk en recipiënten is de beslissnede voorwaarde van esthetisch ervaring. / In hen verloop vormt zich een ‘actieve passiviteit’, die het veroorlooft, zich het kunstwerk ‘ soortgelijk’ te maken. Niet pas de recipiënt an de kunst, doch reeds de kunstenaar verhoudt zich mimetisch; zijn werk beinhoudt geen zuivere imitatie van het voorwerpelijke, doch doelt daarop, om de voorwerpen tot spreken te brengen. n/et soortgelijk met de producten van de natuur, doch met de deze voortbrengende kracht van de natuur is doel van de kunst. Net de ‘natura naturata’, doch de ‘natura naturans’ heeft Adorno voor ogen, wanneer hij de soortgelijkheid tussen natuur, kunstenaar en kunst benadrukt. Wanneer kunstwerken, van identiteitszetting bevrijd, zich zelf gelijk zijn, daar laat zich deze zich zelf gelijkendheid slechts mimetisch vatten. Want door de ‘toenadering’ van de observant, lezer of toehoorde aan het zich zelf gelijke kunstwerk vermag mimesis de verbinding te maken. Het werk wordt niet onderdaan gemaakt, doch door de actief-passieve toenadering van de recipiënten vermag het in zijn innerlijke te komen en dit te verrijken. /

(44) Passim: Als in de liefdeservaring word inde mimetische beweging ‘het soortgelijke aan het niet gelijkende’ waargenomen. Met de aanname betrekt Adorno ok in de oude epirstomogische strijd positie, in welke het om de vrag gat, of ‘soorglijek oa ongleijk het het soortgelijke erkent, en stelt de aansluiting aan Parmenides, Plato en Aristoteles  tegen Heraclitus voor. Daarnar is is inzicht mogiejk zonder het herste van inzich t beldt: Mimesis is in het epistomlogische proces onmisbaar. ‘|Hoe inzicht zelf zonder de zoals atijd ook gesubimerde tovoevging van mimesis niet gecopipierd kan worden: zonder hara zou de breuk van subject en object volledig zijn en inzicht ongmelijk.’Is een mimetisch element reds in in het wetenschapeijke inzicht onmisbar, dan stat het bij de esthetische erving in het middelpunt. Een ‘’INicht van binnen’ moigjek, dat zich niet op de basis van theorien en concepten voltrekt. In de esthetische ervaing word een ‘overweldigd zijn van het onbegrijpelijke en geijkwel bepalade ‘belefd, dat verregaand onplanbaar is en zich aan precies onderzoek onttrekt. In de verdichting van een moment vervolt een ‘esthetische beving’, die de fundamenten van het ik tot beven brengt.”

——————-

(45) Walter Burkert, “Stucture and history in Greek mythology and Ritual”, University of California Press 1982; “hunting lost its basic function with the emergence of agriculture some then thousand years ago. But hunting ritual had become so important that it could not be given up. Stability stayed with those groups who managed to make use of the social and psychological appeal of the ritual and tradition by transforming, by redirecting, it until the whole action became a ritual. As the pragmatic importance declined, the symbolic value increased at the Neolithic town of Catal Hüyük, about 6000 BC., hunting wild cattle was practiced in ritual form and in a religious context. Paintings show men clad as leopards swarming around the bull: Evidently a group of priest initiates who imitate predators. Two leopards guard the Great Goddess enthroned at Catal Hüyük, while the horns of the hunted bulls are set up in ‘sanctuaries’ where a large clay figure of a naked goddess is attached to the wall, her legs outspread, giving birth to animals. The sacred place is marked by transferring thereto the relics of hunting: giving back setting up the horns as a guarantee of new life, which can only come from birth Thus death is no ultimate menace; the bones of the dead are buried in these sanctuaries, beneath the horns, beneath the goddess. The sequence of hunting ritual deliberate death for the maintenance of life, with all the anxiety of bloodshed roused and appeased by symbolic restoration, help to overmatch real anxiety of death. / Wild cattle became extinct among the Neolithic farmers; in the place of game, domesticated animals were introduced into the ritual. With this step animal sacrifice proper had evolved. the rituals of purification and atonement surrounding the slaughter could persist nearly unchanged; they could be stressed to mark the passage to and from a sacred centre: rites of ‘sacralisation’ and ‘desacralization’

(46) Passim: The hunting situation was sometimes artificially restored y claiming that the victim was a ‘wild’ animal: an ox who had not been used for ploughing; or the bull was set free to be caught again. Still man could handle and manipulate the domesticated animal as he wished; thus the action became a stately and solemn ceremony, where the victim was expected to go to the altar as if of its own free will. And since domesticated animals are part of human property, sacrifice now meant giving away some part of private property for general consumption; animal sacrifice, at this step, became an ‘offering’, to be combined with offerings of the other kinds, gifts of food and libation. These usually surrounded the awe-inspiring center: the slaughter of the victim. / A further step of ritualization was to substitute other kinds of food for the animal: bread for meat, and wine for blood.   This probably goes back at least to the Bronze Age. The symbolic value is raised once more; the feelings of guilt expression and the old rituals of atonement are stated at their extremes by myths telling about killing and eating a god. Its latest and most sublime form appears in Christian ritual.”

—————————-

(47) Erich Heller, “The Disinherited Mind”, Penguin 1961; “That man is related to the animal world [and to all that is alive] Goethe knew before Darwin; the theory that he is descended [if anything, ascended, Goethe would have said] from some sort of ape-like creature would have roused in him a technical interest, the same theory took in the colours with which the painter painted and the material  in which he garded it as the kind of knowledge not word having. If it were not preposterous to add to the unmanageable quantity of things that Goethe has said, a few guesses about what he imagination play on the possible responses which Darwin would have evoked in Goethe might bring out very clearly one of the most important aspects of Goethe’s idea of truth. And as I have already been unguarded enough to say that he would have dismissed a great deal of the knowledge supplied by Darwin, not as incorrect, but as worthless, let me dwell a little on this apparently outrageous paradox. Paradox or not, there is a sense in which Darwin’s theory, though it be perfectly correct, may yet be blatantly untrue. There is a very simple mystery behind his assertion, shocking to common sense only because commonsense in each epoch consists in an astonishingly complex agglomeration of highly sophisticated half-truths. On such half-truth in which our common sense indulges [and much in our higher education base on it. Including its ‘crisis’] is the doctrine that any kind of knowledge, as long as it supplies us with correctly ascertained facts, is worth teaching and learning, and that the more such correct facts we accumulate, the nearer we come to Truth. We have become so democratic in our habits thought that we are convinced that Truth is determined through a plebiscite of facts. /

(48) Passim: To all this Goethe’s idea of truth, including, to his own bewilderment and ours, ‘scientific’ truth, is in radical opposition. Nobody familiar with Goethe’s writings can possibly overlook the deep-rooted antagonism of his genius to the mental habits predominant in his age; but neither must on ignore his occasional strains, embarrassments, and confusions caused by the simultaneous desire to realize to the full his citizenship in the contemporary world. Very often in Goethe’s works – with the exception of his lyrical poetry – there comes a point where the innate tendency of his genius and his mundane wisdom get into each other’s way, producing artistic discords. Take, for instance, his Tasso: here the emotional defeat of the poet is meant to carry the message that even poetical souls should heed the ways of the world; yet this defeat gives birth to such exquisite poetry, and the executive organs of the victorious world appear at times so unconvincing and even petty, that often, instead of being spontaneously persuaded by the instruction of wisdom, one longs to have a soul as sensitive, as alive and ad innocently uncompromising as Tasso’s. To be Tasso, the poet, and Antonio, the worldling, was Goethe’s consciously accepted programme. Bu how is the poet to remain in the world if the world becomes more unpoetic every day? How is one to keep spiritual communions with the Earth Spirit, and at the same time out physic Newton? Only if Tasso was as much prepared to learn his lesson from Antonio as the Newtonians in their turn were prepared to listen to the poet. Undoubtedly the world is made of harder stuff than the poetic imagination, and is altogether too dark a place to visit to perfection as soul asking from beginning to end, and with its very last words, for ‘more light’; therefore leave the light alone in its unsynthetic whiteness, and the colures, the offspring of light and darkness. /

(49) Passim: Behind Goethe’s scientific experiments and results, presented in a detached, sober, and even laboriously pedantic fashion, one can discern clearly the strategic plan of a man engaged in a campaign for restoring the balance of power between analytical reason and creative imagination, between the ‘merely concrete’ and the ‘idea’. For ‘the better part of human nature’ will always try ‘’to bestow upon the concrete the honour of the idea’, as he wrote to Schiller [10 February 1798], and ‘pursue is inalienable right … to penetrate to the point where idea and object are as much at one as they can possibly be’ [14 February 1798]. For him all things had an ideal character, not merely within an actual work of art, but also as potential subjects for a work of art. The anxiety that the world, in the course of its increasing analytical disruption, may approach the point where it would become poetically useless, and a barren place for the human affections o dwell in informs Goethe’s scientific motives and makes him persists in inactivity which for long periods, to the detriment of his poetic creativeness and to his own dismay, ‘absorbs all my inner faculties’.”

Repressie, Guatemala

(1) Francisco Goldman, De Kunst Van De Politieke Moord. – Wie vermoordde de bisschop?, Lebowski 2008; “De conclusie van het rapport was dat het Guatemalteekse leger en de daarmee verbonden paramilitaire eenheden, zoals de burgerpatrouilles op het platteland, verantwoordeliik waren voor tachtig procent van de burgerdoden en dat de guerrillastrijders iets minder dan vijf procent van deze misdaden hadden gepleegd. De auteurs van het rem hi-rapport deden een poging de logica achter wat zij ‘het onverklaarbare’ noemden te omschrijven en te illustreren. Maar hun uitputtende getallenschattingen, analyses van tactieken en oorzaken en zelfs journalistieke reconstructies van bepaalde slachtingen konden maar een heel klein deel Verklaren. Bisschop Gerardi had ooit tegen Edgar Gutierrez gezegd dat hij naar een rapport streefde dat ‘via de porien bij de lezers zou binnendringen’ en hen zou aangrijpen. Daarom zaten er vele honderden pagina’s ooggetuigenverklaringen tussen de tekst. /

(2) PassimDe senora was zwanger. Met een mes sneden ze haar buik open om haar baby’tje eruit te trekken. En ze doodden hen allebei. En bij de muchachitas [kleine meisjes] die tussen de bomen rond het huts speelden, hakten ze met kapmessen hun hoofdjes af. Zaak 0976, Santa Maria Tzeja, Quiche, 1980. / Ze vermoordden hen met kapmessen en met kogels en ze wurgden hen. Ze pakte de kinderen bij hun benen en sloegen ze tegen een boomn en de boom waartegen ze de kinderen hadden geslagen, die boom ging dood, omdat er zo veel kinderen tegen die boom waren gestagen, zo vaak dat de boom ervan doodging. Zaak 3336 Rio Negro, Rabinal, Baja Verapaz, 1982. Op 19 maart 1981 kwam het leger naar het dorp Chel en haalde 95 mensen uit de kerk die daar zaten te bidden en de soldaten namen hen mee naar de rivier aan de rand van het dorp, en slachtten hen af met messen en kogels. De rest werd bang, vluchtte de bergen in en werd door helikopters achtervolgd. Dat hebben het leger en de burgerpatrouillesgedaan. Zaak 4761, Chel, Chajul, Quiche. Toen ik keek, waren ze de mensen bij elkaar aan het roepen en gaven hun het bevel de kerk in tegaan die daar staat, maar ik bleef in mijn schuilplaats zitten en keek wat er allemaal gebeurde, tot ik zag dat er niemand meer buiten was, geen mannen, vrouwen, oude mensen, kinderen, ze hadden iedereen de kerk in gedreven. Ik zag dat ze de deuren afsloten, en toen goten ze benzine om de kerk heen en staken hem in brand. Dat is de getuigenv erklaring die ik wil geven. Zaak 977, Santa Maria Tzeja, Quiche, 1982. / Ik weet niet of het een kapitein ofeen luitenant was die met de soldaten aankwam en zei: ‘We gaan dit dorp verwoesten omdat dit dorp bij deguerrillastrijders hoort’ Om een uur s middags hadden ze iedereen vermoord en waren alleen de vrouwen en kinderen nog over. Toen zei de luitenant: ‘We moeten de vrouwen en kinderen ook maar doden zodat er niemand overblijft.’ Ze vermoordden de vrouwen en kinderen metgranaten, omdat er zo veel kinderen waren; en omdat ze daar mooiejonge vrouwen hadden, hielden de soldaten die vrouwen apart. Ze vormden drie groepen en begonnen die arme mensen te vermoorden, maar de soldaten gingen hun gang met de meisjes, die luitenant begon als eerste met die arme muchachas [meisjes] te rotzooien. De peuters werden metzijn alien dicht tegen elkaargedrukt als een kluwen, en ze werden in brand gestoken als een kluwen, en alle kinderen verbrandden. Zaak 6070, Petanac, Huehuetenango, 1982. /

(3) Passim: Josefa [Acabal] stond te praten met Eulalia [Hernandez] toen de soldaten kwamen en het huis omsingelden. Ze sneden de senora’s met een mes in stukken en vermoordden iedereen, vijf mensen in totaal. Toen de lijken op de grand lagen, staken ze het huis in brand en gooiden de lijken op bet vuur. Zaak 4912, Nederzetting nr. XIX, Chajul, Quiche, 1983. / Het brandende vet stroomt naar butten, moetje zien hoe het vet van die arme vrouwen stroomt. Het ziet emit als water dat door de goten stroomt als het regent. Zo stroomt dat vet, als zuiver water. / Wat is dat toch, dacht ik toen ik naar binnen Hep, maar het waszuiver vet dat uit die arme vrouwen Hep, zuiver water kwam emit. Zaak 6070, Petanac, Huehuetenango, 1982.”

—————–

(4) Francisco Goldman, De Kunst Van De Politieke Moord. – Wie vermoordde de bisschop?, Lebowski 2008; “De Guatemalteken stonden sceptisch tegenover iedereen die beweerde uit onzelfzuchtige of altrui’stische motieven te handelen – of dat zelfs maar leek te doen – omdat ze ervan overtuigd waren dat zulke mensen in het beste geval cynische opportunisten waren. De ene na de andere burgerpresident bleek corrupt of werd geïntimideerd door het leger en zijn clandestiene maffia. De politie werd door iedereen gezien als crimineel, laf en onbekwaam, zodat bendes in het hele land het recht in eigen hand namen en vermoedelijke dieven en delinquenten lynchten. Dat Guatemalteekse cynisme kwam op een wel heel vergaande manier tot uiting in het feit dat velen uiterst positief dachten over mensen die elders als monsters werden beschouwd. / Zo was de voormalige dictator Rios Montt, die buiten Guatemala door de meeste mensen als een genocidair staatshoofd werd beschouwd een van de populairste ‘populistische’ democratische politici van het land, een symbool van ‘recht, gezag en orde’. Aan de andere kant bezwoeren sommige oude schoolvriendinnen van mijn moeder haar toen ze even in Guatemala was, dat bisschop Gerardi de jefe was van alle homos en maras (criminele straatbendes). Oudere dames, weduwen, vrome, relatief welvarende getrouwde vrouwen, die gezellig met een oude schoolvriendin koffie dronken en taartjes aten. Waar haalden ze het vandaan?”

Kunst, Oudheid, Algemeen

(1) Juri N. Dawydow, “Die Kunst als soziologisches Phanomen”, Verlag der Kunst 1979; “Een splitsing van de esthetische zinnelijkheid was ten tijde van Plato reeds te diep en te voor de hand liggend, dat zij niet slechts dicht aan het probleem van de toegankelijkheid van de kunst voerde, doch ook diens concreet-sociologische formulering noodzakelijk maakte. / De vraag van het juiste [of valse] begrijpen van de kunst dekt zich met de hele problematiek met betrekking tot de toegankelijkheid van de kunst, doch zij beroert daarvan de interne zenuwen [en staat toe om haar sociologische instinct op te sporen, zoals men bij Plato ziet]. / Zoals wij reeds opmerkten heeft het probleem van de toegankelijkheid van de kunst twee zijden: de eerste zijde betreft de vraag n hoeverre de toegang tot de kunst, of de artistieke cultuur, voor de verschillende sociale lagen in een gegeven maatschappelijke organisatie gewaarborgd is – dat betekent welke reële mogelijkheden dit maatschappelijk organisme de verschillende mensengroeperingen bied, met kunst in beroering te komen. De tweede kant van het probleem van de toegankelijkheid van de kunst is de vraag hoe adequaat, hoe juist artistieke werken door de verschillende sociale groepen opgevat worden. / Meestal vallen beide zijden van dit probleem samen, daar de verschillende sociale groepen die het meest brede en ongehinderde begrip tot de kunst hebben, gelijktijdig die zijn van welke men zeggen kan dat hun vertegenwoordigers het meest passende begrip voor de kunstwerken opbrengen en deze ze het meest juist kunnen inschatten. /

(2) Passim: Maar dit is slechts zo lang geldig als deze maatschappelijke groepen zich van het volledige monopolie in de sector van de artistieke productie kunnen verzekeren. Zodra naast hun nieuwe sociale lagen opduiken, die eveneens op het monopolie in de sector van geestelijke productie aanspraak maken, verandert zich beeld nadrukkelijk. Er ontbrand een strijd tussen deze, die reeds regulier met kunst omgaan, en diegenen die zich haar pas toewenden. Zover de laatsten zich haar echter niet slechts toewenden, doch ze ook partijdig mee-vormen – doordat ze haar het stempel van haar gewoontes, haar smaak enz. opdrukken – verkrijgen deze maatschappelijke groepen ook een bepaald recht op de juistheid van hun inschatting van kunstwerken, niet minder in ieder geval als de voorgaande monopolistische heren. / En hier begint nu de strijd om de smaak, dat betekent daarover wiens smaak de juiste was, wie waardig zou zijn over artistieke werken te oordelen en wie niet. / In de oudheid had deze strijd daardoor nog een bijzondere kleur, doordat de uit de mythologie gegroeide [en nog niet helemaal van de openbare cultus losgemaakte] kunst haar sociale bestaansvorm nog volks was, dat betekent zich aan alle burgers van de polis wendde – aan zonder uitzondering alle geloofsgenoten, die dezelfde goden huldigden en dezelfde mythen kenden. Er waren nog geen geprivilegieerde kunstvormen, die praktisch slechts voor bepaalde lagen in de maatschappij bestaan als bijvoorbeeld in het Hellenistische tijdperk [en later in de renaissance], zoals zich een in werkelijkheid slechts voor de ontwikkelde lagen van de bevolking toegankelijke academische kunst vormt. Met een woord: het probleem van de toegankelijkheid tot de kunst, de omgang met haar was voor de burgers van de antieke polis [ten tijde van Plato] geen sociale.”

—————–

(3) Philostratos, “Schilderijen & Sofisten – Kunst, ekphrasis en retorica in de klassieke oudheid”, Verloren Hilversum 2015 ; “Wie niet van de schilderkunst houdt, doet de waarheid geen recht en doet ook alle wijsheid waarmee dichters begiftigd zijn geen recht, want beide vormen kunst dragen evenveel bij aan onze kennis van de daden en gestalten de oude helden. Hij heeft ook geen waarde aan evenwichtige verhoudingen, waardoor de kunst deel uitmaakt van de rede. Voor wie een diep inzicht wil krijgen geldt de schilderkunst als een uitvinding van de goden, zowel vanwege alle vormen op aarde waarmee de Horen de velden sieren als vanwege de hemelverschijnselen. Maar wie slechts op zoek is naar het ontstaan van de kunst ziet nabootsing al de oudste meest aan de natuur verwante vinding.”

—————–

(4) Kennet Clark, “The nude – A study in ideal form”, Anchor 1956; “Long before the facade of classical culture finally collapsed, Apollo had ceased to satisfy any imaginative need. Hermes, accompanier of the dead, could be associated with religions of mystery. Dionysos with religions of enthousiam. But Apollo, the embodiment of calm and reason, had no place in the uneasy, superstitious world of the third century A.D., and the idea of naked perfection apprears relativeley seldom in the art of late antiquity. When at least Christianity began to evolve its own symbols there were few contemporary models from wich Apollo might be transpersonalized into Adam. From the fifth century there has survived an ivory panel carved with the scene of Adam sitting in his newly created kingdom, and although, by classical standards, his head and members are disproportionedly big, his body is still intended to demonstrate the belief that man is distinguished from the animals by superior physical beauty. Butt the Bargello ivory has no surviving equal. Only in the Far East does the Apollonic ideal take on a new life and signifcance; for we can hardly doubt that the measured harmony of early Buddhist art represents a Greek conquest more lasting than the victories of Alexander. From the fifth tot the twelfth century the various cultures of eastern Asia produced male nude figures that have the dignity and frontal authority of some pre-Pheidian Apollo. The likeness of the finest bodhisattvas in Khmer sculpture to sixth-century Ionian kouroi is unmistakable, and proves how, given certain conditions and ingredients, a style may follow its own logic, in which space and time are relative terms. /

(5) Passim: In the Christian West, during the same centuries, nude figures are occasionally to be found, buth they are echos or meaningless doxologies, repeated on account of some magic that has long since evaporated from them. The ideal form of Apollo scarcely appears again before that false dawn of the renaissance, Nicola Pisano’s pulpit the baptistery of Pisa. Characteristically, it is transferred to a personification fo strenght; for, as we shall see, Herakles alone of the Olympian gods was moralized into survival. But formally Nicola’s figure remains an Apollo, heavier than his Hellenistic model, but conforming with a kind of obstinacy to the canonical image of fifth-century Attica. What is lacking is the belief in physical beauty that underlies even the squarest athletes of Polykleitos, a belief that had been so long accepted as sinful that another century and a half had to pass before it could re-enter the mind. How pleasure in the human body once more became a permissible subject of art is the unexplained miracle of the Italian Renaissance.”

Geschiedenis, Oekraine

(1) Diversen, Manifest, 32e jaargang nr.2, Bron: Junge Welt, Machthebbers zonder verantwoordelijkheidsgevoel, NCPN, 13 februari 2014; “De met wapengeweld gepaard gaande botsingen tussen radicale extremisten en veiligheidsdiensten die op 19 januari jl. in Kiev begonnen zijn en nog altijd voortduren, zijn een politieke uitspraak die gericht is tegen zowel de heersers als de oppositie. Het onverantwoorde optreden van de machthebbers die het avontuur van de ‘euro-integratie’ zijn aangegaan, het veronachtzamen van fundamentele sociale en economische problemen, de steeds scherper wordende sociale tweedeling, de onrechtvaardige verdeling van de publieke middelen alsmede de groeiende armoede en declassering vormen de oorzaak van de massale volkswoede, die onmiddellijk door de zogenaamde oppositie misbruikt werd in de strijd om het presidentschap. / Gedurende meer dan een jaar werd het normale werk van de ‘opperste Rada’ door de ‘oppositionelen’ praktisch geblokkeerd. Tegelijkertijd heeft de communistische partij [van de Oekraïne, KB] gewaarschuwd voor het gevaar van een export van ‘democratische revoluties’ naar de Oekraïne volgens het Libische, Egyptische, Tunesische en Syrische scenario, hetgeen nu dreigt te leiden tot een tweedeling van het land en tot een burgeroorlog. Helaas wordt dit scenario nu oor het Westen actief bevorderd middels zijn ‘vijfde kolonne’ waarvan de basis wordt gevormd door de vroegere ‘oranje-revolutionairen’, de neonazi’s van ‘Svoboda’ en andere nationalistische organisaties, radicale ultra’s en anderen. /

(2) Passim: De communistische partij richt zich tot de burgers van de Oekraïne met het appél: niet in the gaan op provocaties. Wij eisen van de machthebbers en de zogenaamde oppositie, de criminelen en fascisten uit de straten van de heldenstad Kiev te verwijderen en de brutale inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van de Oekraïne door buitenlandse politici en staten te doorkruisen! / Het door de machthebbers en de oppositie geblokkeerde referendum was en blijft het enige legitieme middel om de tegenstellingen op te lossen, die ontstaan zijn tussen de regio’s ten aanzien van de geopolitieke koers van het land. (…) De communisten van Oekraïne brengen verder hun oprechte medeleven tot uiting met betrekking tot de tragische dood van mensen bij de door ultraradicale extremisten uitgelokte, gewapende botsingen op de Gruschewskistraat in Kiev. / De verantwoordelijkheid voor deze doden, voor het bloedvergieten en het geweld ligt in gelijke mate bij de machthebbers, die het land en het volk naar de afgrond hebben geleid, als bij de leiders van de zogenaamde oppositie, de ultrarechtse, neo-nazistische groeperingen én bij buitenlandse politici die de mensen hebben opgeroepen tot ‘radicale protesten’ en tot de ‘strijd tot het zegenrijke einde’. (…) Alle pogingen om niet-grondwettelijke, parallelle machtsstructuren te vormen, zoals een ‘Volksrada’, een ‘overgangspresident’ of dergelijke, versterken alleen maar de confrontatie en leiden tot het reële gevaar van het uitgroeien van het conflict tot een burgeroorlog. (…)

———————

(3) Div., “Le coup d’etat fascisté orchestre por les états-iuis’, Éditions delga 2015  – Jack Rasmus, “Qui profite de la crises écnomique en Ukaraïne”; “1. Het aanbod van de IMF van maart 2014: wie profiteert ervan? Wat wordt ingehouden?  – terwijl de finale versie van het uiteindelijke contract van de IMF met de Oekraïne zich noch ontwikkelt, wijzen de relaties en de recente onderhandelingen tussen het IMF en de Oekraïne op werkelijke karakteristieken die bezig zijn zich te ontwikkelen. / Een principeakkoord werd op 21 februari gesloten tussen het IMF en de regering voor de coup, door president Ianoukovitch. Terwijl men bezig is met de principes die aangeduid werden door het akkoord van de 1^e, zullen de ze omgekeerd worden, 12 uren na de acties van ruw straatgeweld door proto-fascistsche krachten en moorden door sluipschutters van meer dan honderd manifestanten en de leren van de politiestrijdkrachten van Kiev. / De oude akkoorden tussen de IMF en de Oekraïne na de ‘Oranje revolutie’ van 2004 hebben de schuld van de IMF aan de Oekraïne verzwaard: * 2005, akkoord met de IMF: 16,6 miljard dollar schuld. / * 2010, akkoord met de IMF: 15,1 miljard dollar schuld. / * december 2013: de Oekraïne eist 20 miljard dollar van het IMF. / De Orange revolutie van 2004 heeft aanzienlijk bijbedragen aan ene aparte ontwikkeling [maar complementerend], van de Oekraïense ontwikkeling van Rusland, hiermee een belangrijke economische schok provocerend gedurende vele jaren.

(4) Passim: Als we ons voorstellen dat de Westkust van de V.S zou zijn getroffen door een dergelijke schok, dan zouden Californië, Oregon, Washington zich van de Verenigde Staten hebben afgescheiden en zich bij Canada hebben aangesloten. / Verder is im de rest van de mondiale economie, die Rusland omvat, welke verbonden was met een gematigde, doch onbetwistbare, economische opleving in 2004-2007. De Oekraïne kon hiervan licht profiteren, te midden van de economische breuk. Het bruto Nationaal product van de Oekraïne ging door met te stagneren. In andere termen, met het akkoord van 2005, was de IMF in feite de maker van de Oekraïense economie. / Vijf jaren na de mondiale economische diepgang, van 2008-2009, die voor een groot deel ontstond door de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en de speculatie van de Westerse banken onder de titel van diverse financiers. De Oekraïense econome en het Bruto Nationaal Product, als in talloze landen, ging omhoog met meer dan 15 % in de loop van deze jaren. / In het verloop van de tweede onderhandeling, die van 2010, met het IMF, schatte de Oekraïne in dat het tweede akkoord een uitwerking zou hebben op de uitvoer in Europa en het Westen, wat haar zou toestaan om een gedeeltelijk herstel te doen. In het verloop hiervan, onderging de Europese Unie een tweede recessie waarover men spreekt als de ‘double dip’ en in 2011-2013 ging de Oekraïense export omlaag. Het Bruto Nationaal Product van de Oekraïne stagneert opnieuw na een kort gematigd herstel, na een volgende val en recessie in het tweede deel van 2013. In het kort, het akkoord met de FMA van 2010 liep zonder winst af voor de Oekraïne. /

(5) Pasim: In feite, na het akkoord met de IMF, ging het herstel van de Oekraïne waarschijnlijk stationair draaien, waar het gaat om een vergroting van 50% van het eigen gas en de corresponderende reductie van de subsidie voor het gas. Dardoor wordt de vraag voor totale consumptie van de Oekraïense bevolking aanzienlijk verminderd en er vindt een stilstand van de economie plaats. De inspanningen van het IMF voor een reductie van de uitgaven voor de regering, tonen een voorgaande conditie voor het pakket van 15,1 miljard doler in 2010, wat op de zelfde manier gewerkt heeft. Het is onder twijfel een van de redenen waarom de regering Ianoukovitch in december 2013 heft besloten om een ander verdrag met de IMF te weigeren of de, door welke de subsidie van het gas met nog eens 50% verminderd zouden worden. / De ander drukkende inspanningen van het IMF omvaten de reductie van de pensioenen, de tewerkstelling van de regering, en de actieve privatisatie van de publieke goederen [we spreken hier over het opkopen van deze goeden door de Westelijke maatschappijen]. / Het is nu waarschijnlijk dat het meer recente akkoord met de IMF in de loop van de onderhandeling in één keer de meer belangrijke reductie van het gas omvat, een gedeelte van de kortingen, de onmiddellijke onderdrukking van publieke tewerkstelling en ook de nadere reductie in het programma sociale voorzieningen in de Oekraïne. /

(6) Passim: Deze mogelijkheid lijkt niet zo belangrijk te zijn voor de eerste minister ad interim, Arseni Iatseniou, die een publiek commentaar geeft over de maatregelen, en spreekt over ‘Wij weten dat de ander keus is om het aanbod van de IMF te accepteren’. / In feit is het zo, dat Iatseniouk en zijn regering van na de coup, hebben verklaard dat de onderhandelingen met de IMF, – die doorgingen tot aan het begin van maart – de vorstellen van het IMF en de Europese unie te accepteren. / De conditie van de ordening door het IMF en de Europese Unie zijn de rapporten, die overeen komen met een subsidie van 2 miljard dollar meteen en 11 miljard dollar in de loop van de komende tijd. De Europese bank investeert vervolgens twee miljard extra, voor een totale omwikkeling van de omgeving te bezien met 15 miljard dollar. / Maar er is nog een andere reden om te weten of die 15 miljard dollar de ontwikkeling zouden stimuleren, ook als dat in 2010 15,1 miljard dollar waren. De Oekraïense, Europese en modale economieën zijn nog steeds zwakker dan zij waren in 2010, voorbij de kortdurendheid en het bescheiden economisch herstel, is er tegenwoordig de tendens tot economische stagnatie in Europa, en men kent een aanzienlijke vertraging in China, dat zelf één van de opkomende markten is. Europa en het Westen in het algemeen, en in het bijzonder Duitsland, ondernemen vooral pogingen om hen buitenlandse export te subsidiëren en te ontwikkelen, en zij zijn er weinig in geïnteresseerd om de Oekraïense export naar Europa aan te moedigen tot nadeel van hen eigen industrieën. Ook, zoals duidelijk zou worden na het akkoord met de IMF na 2010, vertegenwoordigt Oost-Europa in 2014-2015 geen belangrijke bron van inkomsten voor exporten, om de economische ontwikkeling de Oekraïne te stimuleren. Aanvullende opvang van de Europese Unie/IMF en de Verenigde Staten worden al snel noodzakelijk. /

(7) Passim: De 15 miljard beloofde dollars vertegenwoordigen minder dan de 20 miljard dollar, waarvan de Oekraïne heeft verklaard dat ze noodzakelijk waren in de afgelopen december, dit is zogezegd het geld na de val van 20% en nadat de begraven reserves minder da 10 milajrd dollar waren, En minde dan de 35 miljard dollar die de nieuwe eerste minster par interim, Iatseniou toegegeven heeft dat ze noodzakelijk zijn. In een voorgaand artikel, arriveerde ik tot de conclusie dat meer dan 50 miljard dollar noodzakelijk zouden zijn, wat te voorzien is door de projectie van 5 a 15 procent na de ondergang van het BNP voor de Oekraïne in de loop van de twee laatste jaren. / Zelfs als men veronderstelt dat het totaal van 15 miljard dollar van het IMF het budget van de staat glad zullen strijken, zullen de gelijktijdige coupes van de subsidies van gas, de pensioenen, de te werk bestelden en de publiek afhankelijken zich uitstrekken door het akkoord van IMF/Europese Unie die zullen zorgen voor een zekere complete compensatie, zelfs het totaal, van deze som. Wanneer wij alleen de vraag van de bedreigingen tegen het gas subsidies stellen: De subsidies op het gas worden door het IMF bedreigd om verlaagt te worden tot 7,5%. Dat is ongeveer 13 miljard dollar in nominale termen. Nu als het toekomstige akkoord met het IMF zich uitstrekt tot een reductie van de subsidies op het gas van 50%, is dat dichtbij de 6.5 miljard dollar die terugkeren in de Oekraïense economie. Ook is het  zo, dat de resultaten van de 15 miljard van het FMI resumeren in 8,5 miljard die terugkeren in de economie van de Oekraïne. /

(8) Passim: De reducties op de gassubsidies kunnen alleen onder druk van de winsten voor het afhankelijken – welke bedreigd worden door de val van de subsidies, men gaat meteen door met te onder handelen door de sterke winst van de prijs, die essentieel toestaat om de steun aan de afhankelijken te verminderen, wat hen bestaat weer bedreigd. En vervolgens zal het IMF waarschijnlijk een hervorming van de pensioenen trachten. Het personeel dat bijzonder geraakt wordt door het akkoord met het IMF zijn de oudere vrouwen die de meerderheid van de pensioenen ontvangen en die ervan afhankelijk zijn om hen kinderen en kleinkinderen te onderhouden. / Het aandeel in gas en de tekorten die ontstaan door de hoogte van de prijs van het verminderen van de consumptie [en onmiddellijk ook het Bruto Nationaal Product] gemakkelijk met meer dan 10 miljard dollar. / De aandelen die opgeëist worden door het IMF in de andere publieke ondernemingen worden onmiddellijk gereduceerd door de stimulus van 15 miljard en van het IMF/Europese Unie. De afhankelijken van de Oekraïense regering vertegenwoordigt tegenwoordig 46% van het Bruto Nationaal Product. Het MF strekt zich bijna zeker uit tot een belangrijke reductie van deze 46%. Daarover wordt onderhandeld op korte termijn. , door een nieuwe val van het Bruto Nationaal Product en het loslaten van de feitelijke reële economie beschikt de Oekraïense economie over minder middelen dan 5 miljard dollar. / Het leeuwendeel van de 15 miljard dollar van het IMF zal gaan naar de Westerse banken [in het bijzonder de Oostenrijke en Italiaanse bank, die zwaar blootgesteld zijn] om the principiële betalingen en schulden aan het IMF en de Westerse banken te betalen [ongeveer 2 miljard dollar dit jaar]. Het zal worden gebruikt om de toekomstige export van de Oekraïne te betalen [eigenlijk om het commerciële tekort van de 20 miljard dollar van dit jaar te betalen], of zal gebruikt worden door de centrale bank van de Oekraïne om het Oekraïense geld te behouden. [dat een feitelijke ontwaarding heft van 20%. /

(9) Passim: Als men doorgaat over de hulp die door het IMF passeert, zijn dat bijna 15 miljard dollar die worden gebruikt voor middelen die vooraf zijn bedacht. Wat resteerde, de lopende kas, zal direct in de economie van de Oekraïne gaan Dat wat resteert om de rijkdom te verhogen zal zonder meer veel minder zijn om de reële economie te versterken die zal worden ‘onttrokken aan de Oekraïense economie en voor de reden van de reductie van de subsidies van het gas, de afhankelijken van de regering, en de pensioenen. / We moeten het hebben over de hoge inflatie die ontstaan is door de afschaffing van de subsidies op het gas en de onvermijdelijke hausse van de werkeloosheid, of de aanvallen op de afhankelijken van de regering en het valt niet moeilijk om in te schatten dat het laatste akkoord gaat met de IMF welke een meer positieve impact heeft op de Oekraïense economie zoals die was tussen 2005 en 2010. Het schijnt zeer waarschijnlijke dat er een voortdurende meer negatieve impact is op de economie in het algemeen en de Oekraïense middelen in het bijzonder. / Wij herhalen in het kort de temen van de impact van het akkoord met het IMF/Europese Unie, ‘wie er profiteert’ hangt af van de Westelijke Europese banken die doorgaan met het ontvangen van principiële: bet behalen van winsten voor het IMF: de speculateuren van mondiale middelen zijn het die de regel handhaven van de handel met het geld van de Oekraïne door de centrale bank van de Oekraïne door de hoogte van de subsidies: de Oekraïense ondernemingen die de subsidies ontvangen voor de sport, zodat zij kunnen doorgaan met te handelen met de Westerse Europese banken; de Westerse Europese maatschappijen die de export dragen van de Oekraïne tegen een zeer aantrekkelijke prijs. /

(10) Passim: Bij het betalen en het kwijtraken begrijpen: de meerderheid van de bedreigde Oekraïners hen verdienste gereduceerd zagen doordat zij de verhoogde prijzen voor het gas moesten betalen, de oudere personen die hen pensioen verlaagd zien, de regeringsambtenaren van de Oekraïne die hen werk hebben verloren en alle bedreigde Oekraïners die de regeringsdiensten hebben verloren. / Maar zij die in dit alles voorgaan moeien zich niet met de negatieve economische effecten van het akkoord dat gesloten werd in maart 2014. Wat men vindt van de algemene econome, en vervolgens het akkoord met het IMF, dat is verbonden met de contracten van 5 tot 15% in de loop van de laatste twee jaren. Dezen die veronderstellen dat de ontwikkeling versterkt wordt door andere bronnen van instabiele politiek? / Diegenen verdienen dat zij op lange termijn de Oekraïne feitelijk verliezen, waarop deze meer complet geïntegreerd wordt in de economie van het Westen? …..

(11) Passim: De handlangers van Iankonouvitch, die hem aan de macht hebben geholpen op 22 februari, zijn minder bezig met het economische falen van de gemeenschap en ondernemen het om hen eigen economische krachten te consolideren, Ianoukovitx en zijn miljonairsvrienden van de regeringspartij hebben duidelijk de politieke controle zoals Rinat Akhemetov, de rijkste man van de Oekraïne die 15 miljard dollar heeft ‘verdiend’, met de grootscheepse exploitatie van energie en metalen; Vadim Novinski de derde zeer rijke; Dymtro Firtach, met de miljarden van in de chemisch producten, de banken en onroerend goed, welke recentelijk werd gearresteerd in Oost-Europa; en Sehiy Tihipko, de oude chef van de centrale bank van de Oekraïne. / De miljardairs van de partij van het vaderland, hebben ondertussen ook hen zaken met hen zeer rijke vrienden, met name de nieuwe eerste minister, Arseni Iatseniouk, regerend over de nieuwe regering. Maar in de coulissen bevinden zich de waarlijk nieuwe éminence grises van de ondeugende vriendjes. Op het toppunt van deze lijst vindt men Victor Pintchouk, de tweede zeer rijke man van de Oekraïne met een imperium in de media en de andere commerciële belangen. Zijn stichting speelt een centrale rol in de financiën van het ONG [organisations non gouvernementales]  in de Oekraïne, die de kanalen van geld naar het Westen hebben ontworpen, om de destabilisatie van de Oekraïne van de laatste jaren te ondersteunen. /

(12) Passim: De stichting van Pintchouk werkt nauw samen met Iatseniouk. Pichouk is tegelijkertijd in nauw contact met Wall Street en de Council on Foreign Relations van de V.S., de voornaamste organisatie die zich bezighoud met de politieke strategie van het kapitalistische Amerika. pIinchouk is tegelijkertijd lid van de rad van het Instituut Petesen in de V.S., een andere sleutelorganisatie die invloed heeft op de economische en buitenlade politiek van de V.S.. Hij werk regelmatig samen met de stichtingen van Clinton en Blair en is een belangrijke actuur in de jaarlijkse verzameling van de grote kapitalistisch landen, en heeft de juist vrienden en makkers in verschillende partijen, welke weer verbonden zijn met zijn eigen partij, de Partij van het Vaderland/. Deze contacten zijn de oorzaak van de bedreigingen voor de bevolking. En voor het uiterste geval hebben zij bankrekeningen in Luxemburg en Zwitserland. Net zoals de proto-fascisten van Maideen, de elementen van de partij van Svoboda, de Prvy Sektor, de L’UppA, en anderen worden zij goed verzorgd in ruil voor hen hulp met zes sleutelposten in de nieuwe regering van na de statgreep van Iatseniou. / Het gaat vooral om de officiële posten van de politie en de militaire macht. Het is duidelijk dat de proto-fascisten hebben gekozen voor posten in de regering die hen toestaan verschillende wapens te construeren en  hen bendes op straat te organiseren, maar ondertussen onder het officiële zegel van de regering.”

(13) Div, “Manifest – Krant van de Nieuwe Communistische Partij – NCPN 20 januari, Stichting HOC 2022 – Redaktie/Aris, “Overleg NAVO-Rusland: internationale tegenstellingen op scherp”; “The Ukrain gouvernement focuses on rapprochement with the EU and NATO. It is an expression of the interests of a significant portion of the Ukrainian bourgeoisie who have an interest in it. At the same time, however, there are also parts of the Ukrainian bourgeoisie, certainly in the east of the country, who have a more neutral position or even closer ties with Russia. // The United States focuses on encircling Russia and its other main competitor, China. The US feels that its position at the top of the imperialist pyramid is being threatened by these powers and is concerned about the economic, political and military cooperation that Russia and china have developed over the past few years [among others. within the framework of the Shanghai Cooperation Organization]. The goal of the US is to limit the influence of Russia and China as much as possible. In that framework, the US wants to expand NATO. Ukraine is seen as an important potential NATO member, which can limit the Russian but also the Chinese influence. // The Russian bourgeoisie does not see any further expansion of NATO, as this could limit Russian access to the European market and the possibilities of capital export, affecting the general competitive position of Russian capital. From that point of view, the Russian government demands a 'security guarantee'. The main requirement is that Ukraine and Georgia do not join NATO. Mar Russia also demands that no weapons systems are used that could threaten the security of Russia and other measures concerning the Baltic region and the Black Sea.:

(14) Passim: For China, Ukraine is an important link in the 'New Silk Road'. A link that should offer china better access to the European market. China is the largest trading partner of Ukraine and the trade between China and Ukraine as in January-October 2021 with an Earth of more than 15 billion dollars 32 percent higher DNA in the same period a year earlier. Furthermore, Ukraine is the third largest arms supplier to China [it improves on weapons worth about $90 million a year]. // DEEU clearly demands an active role in the discussion with Russia. Ukraine was therefore the first destination of the EU's High Representative for Foreign Affairs and Security Policy Borrell. In general, the EU is trying to acquire a more prominent role in global geopolitics, while also trying to take a more independent position from the US and NATO. The EU, like the US, is concerned about increased competition with Russia and china, but its interests are not always in line with those of the US. /// Within NATO and the EU there is division about Ukraine and about attitudes towards Russia. That is why not all 30 NATO countries are currently considering Ukraine's accession to NVAO. At the moment, the German capital prefers to see no escalation of relations with Russia, because despite the contradictions, they also have great economic importance in cooperation. The US government did not see this and was therefore skeptical from the beginning about the 'Nord Strem2', which could make the EU dependent on Russian gas. //
() Passim: Ukraine has recently received 31 million Euros from the European Peace Facility for military reinforcement. That is on top of the billions in European money that have gone to the Ukraine stat since 2014. NATO as well as the EU also provides practical support and Ukrainian armed forces, by providing training and advice and participating in community-building exercises. Yet Germany and the Netherlands have vetoed the weapons experiment in Ukraine, which was against the grievances of both the Ukrainian and the American governments. However, this does not stop other NATO members from arming Ukraine, such as with American 'Javelin' antitank weapons and Turkish 'Abyraktar' drones. // all these contradictions came to the fore over the past period in various talks at a high diplomatic level. For example, there were consultations between the Russian president Poetin and the American president Biden in December, between the secretary general of NATO and the Russian deputy minister of foreign affairs Groesjko on January 12 and the consultation of the organization of security and cooperation in Europe [ OVSE] on January 13. // Changing international relations - NATO adapts strategies - The increasing contradictions in eastern Europe are in the field of more general developments in the global economist and international relations. The most significant change in recent decades has been china's increased share of the world economy, was coexistent with a more prominent political, diplomatic, but also military role on the world stage. The Great Ocean becomes more and more the central pit of international contradictions, but at the same time also nourishes the existing fire-heards, such as Eastern Europe. The rapprochement between China and Russia, despite their differences, worries the US, NATO and the EU.//

(15) Passim: In June, NATO decided to review the current strategic concept because the world has changed. In addition, the drastic changes of the working age caused by the arrival of China are taken, as are the aggressive attitude of Russia. // meanwhile, NVAO is putting pressure on Russia with more military exercises. Ukraine is preparing ten major military exercises. Ukraine is preparing ten major military exercises for land, sea and air power by 2022. 21,000 Ukrainian soldiers will be involved, as well as 11,500 soldiers from the US, the UK, Poland and Romania. At the end of March, a NATO military meeting was set up in Georgia, also in the context of the strategy to surround Russia in order to limit the Russian influence. In June, NATO organizes large-scale air-to-missile exercises in Poland, Lithuania, Latvia and Estonia. In the Mediterranean area a series of exercises is planned. Characteristic here is that more and more often 'outings' are made towards the Black Sea. there is also a submarine exercise planned, which seems to be a reaction to the presence of Russian submarines in the region, which are stationed in the Russian military base in North-West Syria.//

(16) Passim: The conflicts over Ukraine and Eastern Europe cannot be separated from the development in the Balkans, Americas, European, Russian and Chinese monopolies have major interests in this region, leading to all kinds of contradictions. // An important object of struggle is, for example, the huge stock of raw materials in the Western backbone. The gap, among other things, is for growth in copper, but also raw materials that are needed for so-called 'green' sectors that are on the rise, such as energy generation and electric cars. In Western Serbia, for example, there is a filthy stock of lithium [used for batteries] and boron [used in nuclear energy, among other things]. The International Energy Agency expects demand for lithium to increase by 4,000 percent to 204-0. The US energy industry is concerned because China, according to it, has 60 percent of the world's lithium supply. // Chinese monopolies have invested a lot in service in recent years. In infrastructure projects, but also buying up Serbian mining companies. For instance, the copper mine in Bor has come into the hands of the Chinese mining monopoly Zjin for 63 process t. The Anglo-Australian mining company Rio Tinto, in turn, announced in July that it would invest 2.4 billion in Western Serbia, with the aim of making it the largest lithium mine in Europe. // In October, the Dutch company EIT Inno Energy announced a partnership with the Serbian company ElevenEs in Subotica for the production of lithium batteries. // The conflicting economic struggles, the struggle of different forces to gain control over raw materials, markets and transport routes, are also visible in political and military developments. Montenegro and north Macedonia recently joined NATO, despite opposition from Russia. NATO, the US and Germany have apparently made it clear that they want to expand the presence of NATO troops in the Western Balkans, partly in response to the decision of the Serbian republic [one of the tee states of Bosnia-Herzegovina] in December not to participate anymore. To make use of the joint forces of Bosnia and Herzegovina. In the Eastern Balkans, in Bulgaria and Romania, NATO has already strengthened its military presence in response to clashes with Russia in Eastern Europe and the Black Sea. //

(17) Passim: Struggle against imperialism of great importance - Developments are fast. – The coming period will remain which way certain developments go. In any case, it is clear that the contradictions between various imperial powers are on the rise. These can lead to military conflicts or even large-scale war. The NCPN and CJB are therefore fighting against the pangs of the US and imperial alliances such as the NATO and the EU, in which the Dutch honors also, have another to defend the interests of Dutch monopolies in the outside world. We oppose the war effort of the US, NATO and the EU against Russia and China. // For the working class it is important to link the struggle against the imperialist war, the time for peace, to the struggle against capitalism. The ultimate cause of the inter-imperial contradictions always lies in private property, i.e. elevating the profits of a small minority to the top of the list, rather than putting the needs of the people at the center. // With that, it is also important not to fall into the trap of choosing one imperialist over the other. Illusions about the role of Russia, which is sometimes wrongly seen as a 'peace-loving' or 'anti-imperialist' power, are damaging. Russia is today a capitalist country, a country in which monopolies make up the service that, like other capitalist countries, it tries to strengthen its position in the international imperial pyramid. Such illusions arise, among other things, from the equating of imperialism with US foreign policy. A simplistic view, which does not take into account the economic basis of imperialism as monopoly capitalism, as the highest stage of capitalism."

-----------------

(18) Nina Andreeva, Facebook Judith Spotbeen, 25-2-2022; "Op 15 februari 2022 heeft de Russische Staatsdoema een resolutie aangenomen waarin de DNR en de LNR worden erkend, en op 21 februari heeft de president van de Russische Federatie bekendgemaakt dat Rusland de onafhankelijkheid en soevereiniteit van de DNR en de LNR erkent en de desbetreffende documenten ondertekend, met inbegrip van verdragen inzake vriendschap, samenwerking en wederzijdse bijstand, militaire bijstand in geval van agressie en bescherming van de grenzen van de DNR en de LNR, niet-deelneming aan vijandige militaire blokken, vrije toegang tot Russisch grondgebied, Russisch staatsburgerschap, waarborging van de rechten van de Russische bevolking.  // De All-Russian Communist Party steunt dit besluit van het Russische leiderschap."

---------------

(19) Nina Andreeva, Facebook Judith Spotbeen, 25-2-2022; "Oekraïense fascisten vermoorden kinderen in Donbass. // De laatste dagen is de internationale situatie zeer gespannen geworden. Bijna onophoudelijk breken er oorlogen en conflicten uit in verschillende delen van de wereld, vooral na de vernietiging van de grote multi-etnische staat van arbeiders en boeren die de Sovjet-Unie was, door verraders van het vaderland van de Sovjet-Unie. De oorlogen die de door de VS geleide imperialistische NAVO-landen hebben ontketend in Joegoslavië, Afghanistan, Irak, Libië, Jemen, Syrië en Oekraïne hebben duizenden levens gekost. De hoofdoorzaak van deze oorlogen is de VOORTDURENDE ALGEMENE CRISIS VAN HET GEHELE SYSTEEM VAN HET GLOBALE IMPERIALISME, die nog acuter is geworden sinds de vernietiging van de USSR. Dit alles leidt tot een verscherping van de tegenstellingen en de strijd tussen de imperialistische landen om markten, om grondstoffenbronnen, om de verovering van vreemde gebieden en om de wereldheerschappij. De meest reactionaire macht van het wereldimperialisme zijn sinds vele jaren de Verenigde Staten van Amerika, wier financiële en monopolistische oligarchie, om de unipolaire wereld en het eerder aan de gehele mensheid opgelegde beleid van wereldheerschappij te handhaven, geen middel onbenut laat, ook niet de voorbereiding van een derde wereldoorlog. Praktisch de hele wereld is verklaard tot het domein van de VS en zijn satellieten. / Het is noodzakelijk het imperialisme te vernietigen om de onvermijdelijke oorlogen uit te bannen (Stalin)

(20) Passim: Het grootste obstakel voor de totstandbrenging van een volledige Amerikaanse wereldorde is momenteel Rusland en China. Het agressieve NAVO-blok heeft Rusland omringd met militaire bases aan alle kanten; het NAVO-beleid van oostwaartse expansie gaat door, ondanks de belofte aan de Sovjetleiding in 1991 om dit niet te doen. De situatie heeft het breekpunt bereikt en als reactie op de schaamteloos agressieve aspiraties van de westerse imperialistische kringen zag Rusland zich genoodzaakt op 15 december 2021 zijn eisen inzake veiligheidsgaranties aan de leiders van de VS en de NAVO te doen toekomen en een ontwerpovereenkomst en -verdrag inzake veiligheid en garanties met de NAVO-landen voor te leggen. / Rusland stelde voor dat de NAVO zich ertoe zou verbinden Oekraïne en andere landen niet als leden van de alliantie te aanvaarden en geen militaire actie op Oekraïense grondgebied te ondernemen. Moskou bood Washington ook de garantie dat de voormalige Sovjetstaten niet tot de NAVO zouden toetreden. / De decennialange flirt van het Russische leiderschap, beschermd door Russische oligarchen, met de imperialistische kringen van westerse landen is echter niet tevergeefs geweest. Het Westen, dat profiteert van de verraderlijkheid van de leiders van het bourgeois Rusland, dat de belangen van zijn volk heeft verraden, heeft de landen van Oost-Europa, die deel uitmaakten van het socialistische gemenebest, en zelfs de voormalige Sovjetrepublieken, in de baan van zijn belangen getrokken en is nu niet van plan toe te geven.
De meest explosieve situatie op de planeet zijn momenteel de gebeurtenissen rond Oekraïne, waarvan de anti-Russische oriëntatie overduidelijk is. 

(21) Passim: Het is tegen Rusland dat alle acties van de VS en andere Westerse landen gericht zijn op het grondgebied van het moderne Oekraïne, waar in februari 2014 met steun van Westerse landen een staatsgreep plaatsvond die een pro-fascistische neo-Anderov regering aan de macht bracht in Oekraïne. Deze regering ondertekende een associatieovereenkomst tussen Oekraïne en de Europese Unie, die in feite tot doel heeft Oekraïne van Rusland af te snijden, maakte haar voornemen bekend om tot de NAVO toe te treden en verbood het gebruik van de Russische taal.De bevolking van Donbas accepteerde dit niet en riep de vorming van de DPR en LPR uit en hield op 11 mei 2014 een referendum over zelfbeschikking van de republieken. /  In reactie daarop ontketende het Kievse regime een burgeroorlog tegen de recalcitrante Donbass. De oorlog die werd gevoerd door de Oekraïense strijdkrachten (AFU) en verschillende militaire formaties van de nazi's werd gevoerd met een wreedheid die alleen onderdoet voor die van Hitlers nazi's, en kostte het leven aan meer dan 9.000 inwoners van Zuidoost-Oekraïne, waaronder niet alleen militairen maar ook burgers, waaronder kinderen.

(2223) Passim: Maar ondanks het massale gebruik van militair materieel, ook tegen burgers in de Donbas, werden de nazi's in Kiev verslagen: hun belangrijkste strijdkrachten werden verslagen in twee ketels bij Ilovaysk en Debaltseve. Alleen de ondertekening van de Minsk-akkoorden op 12 februari 2015 heeft de restanten van de AFU echt van een volledige nederlaag gered (volgens de waarnemend Oekraïense minister van Defensie I. Tenyukh, in maart 2014 waren slechts 6.000 van de 41.000 grondtroepen gevechtsklaar en zij werden meestal "aan de grond gezet" door de milities van de Donbass). Als het "Stop!"-bevel toen niet was gegeven, zouden de vooruitzichten voor Novorossia met de steden Mariupol, Kharkiv, Luhansk, Donetsk, Zaporizhia, Dnipropetrovsk, Kherson, Mykolayiv en Odessa er heel anders hebben uitgezien. De mogelijkheden van het naziregime in Kiev zouden dan aanzienlijk beperkt zijn geweest en het zou niet zo'n schaamteloos agressief beleid hebben gevoerd als het nu doet.  / Het vooruitzicht van een grotere Novorossija, met rode vlaggen in vele steden, joeg de heersende kringen in Rusland, Oekraïne en het Westen, met het grote geld achter zich, echter angst aan. Zij hebben de moeite genomen de akkoorden van Minsk te ondertekenen, die sinds de begindagen niet zijn uitgevoerd en ook nu niet worden uitgevoerd. Waarom niet? /

(24) Passim: Bij de ondertekening van de Minsk-akkoorden is helemaal geen rekening gehouden met de HOOFDPOLITIEKE VRAAG die de crisis in Oekraïne heeft veroorzaakt - de staatsgreep in Kiev in februari 2014 en het aan de macht komen van de UNOBANDEROV PROFASSIEVE REGERING. / In de in Minsk ondertekende akkoorden zal geen melding worden gemaakt van de misdaden van degenen die steden in de Donbas hebben beschoten, woongebouwen met zware artillerie hebben beschoten en vrouwen en kinderen hebben gedood. Er wordt geen melding gemaakt van de verantwoordelijkheid van degenen die op 2 mei 2014 in Odessa mensen levend verbrandden, op 9 mei 2014 in Mariupol op burgers schoten, monumenten voor Lenin en Sovjetsoldaten vernielden - de overwinnaars van het fascisme. / Vanaf het moment dat de akkoorden van Minsk werden ondertekend, zag de VCPB deze dan ook als een overeenkomst die een TIJDELIJKE TOESTAND garandeerde, NIET een DUURZAME VREDE. / Zoals bekend werd de staatsgreep georkestreerd door de westerse landen, voornamelijk de VS. Daarom hangt er niets af van het gevestigde criminele regime in Oekraïne, want het echte bestuur van Oekraïne komt niet uit Kiev, maar uit Washington. De westerse landen, aangevoerd door de VS, willen Oekraïne gebruiken als stormram tegen Rusland en de Oekraïners als kanonnenvoer in een broederoorlog met het Russische volk. Vandaar de teleurstellende conclusie dat het pro-Bandietenregime in Oekraïne, een marionet van het Westen, de akkoorden van Minsk niet heeft uitgevoerd en dat ook niet zal doen. Bovendien houdt de concentratie van militair materieel in de conflictzone door de Oekraïense strijdkrachten de Donetsk-regio onder voortdurende spanning, met de mogelijkheid dat het conflict escaleert in een totale oorlog. /

(25) Passim: Na 7 jaar vanaf de datum van ondertekening van "Minsk-2" moet helaas het volgende worden vastgesteld: ten eerste is de naziregering er de afgelopen jaren via de media in geslaagd een aanzienlijk deel van de bevolking van Oekraïne, met name de jeugd, in een russofobe geest te transformeren, en hoe langer de nazi's in Oekraïne aan de macht zijn, hoe meer de Oekraïners worden getransformeerd. Ten tweede hebben fascistische gangsterorganisaties, vergelijkbaar met Hitlers stormtroepen, aan de macht gewonnen door fakkeltochten te organiseren en de Oekraïense bevolking in angst te houden. Ten derde is de adempauze die het neo-Anderov-regime na de akkoorden van Minsk heeft gekregen, gebruikt om zijn militaire vermogens weer op te bouwen, zowel uit interne reserves als uit westerse leveranties. Ten vierde, hoewel Oekraïne nog geen lid van de NAVO is, zijn de militairen en afgezanten van het bondgenootschap reeds daadwerkelijk aanwezig op het grondgebied van de Oekraïense staat. / Daarom heeft de door het Westen gecontroleerde neo-Anderov regering, ondanks de akkoorden van Minsk, haar agressieve gevechtsoperaties tegen de DNR en de LNR, wier strijdkrachten verdedigende gevechten voeren, niet stopgezet. / Gedreven door de marionettenmeesters van het Westen, voornamelijk de Verenigde Staten, toont het Oekraïense leiderschap, onder leiding van neo-andristische leiders, de wereld eens te meer zijn voornemen om het conflict met de Volksrepublieken Donetsk en Luhansk met militaire middelen op te lossen. De media hebben een plan van de Oekraïense strijdkrachten openbaar gemaakt voor een "blitzkrieg" om Donbas in te nemen en de Russische grens te bereiken. /

(26) Passim: Het artillerievuur wordt heviger, troepen worden gehergroepeerd, oorlogszuchtige retoriek neemt toe en diplomaten raken slaags. De Oekraïense regering blijft militair personeel en materieel naar de contactlijn brengen, en het aantal Oekraïense strijdkrachten dat klaar staat om de DPR en LPR te bestormen, heeft reeds de 120.000 bereikt. Tegelijkertijd blijven westerse landen, vooral de Verenigde Staten, wapens leveren aan het regime in Kiev en beschuldigen zij Rusland er ten onrechte van agressieve bedoelingen te hebben. Zozeer zelfs dat de president van de Verenigde Staten de wereld aankondigde dat "Rusland Oekraïne zal aanvallen op 16 februari 2022". Na het mislukken van de aanval, wordt een nieuwe deadline aangekondigd. / Tezelfdertijd heeft het Westen geen gebrek aan gulle beloften. Vertegenwoordigers van de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Canada, Polen, Litouwen en Letland verzekeren de Oekraïense autoriteiten voortdurend van hun onvoorwaardelijke steun. Westerse toppolitici verklaren echter bijna openlijk dat zij niet van plan zijn deel te nemen aan de oorlog van Oekraïne tegen Rusland. Zij zijn bereid Rusland tot de laatste Oekraïner te "bevechten". Hun beleid van "verdeel en heers" is zo oud als de tijd, en hun hoofddoel is Oekraïne tegen Rusland op te zetten in een broederoorlog, waarbij ook Wit-Rusland betrokken is. / De toegenomen beschietingen van DNR- en LNR-dorpen maken niet alleen slachtoffers onder militairen, maar ook onder burgers. Als reactie op de verslechterende situatie kondigden de leiders van de DNR en de LNR aan dat vanaf 18 februari zou worden begonnen met de evacuatie van burgers naar Rusland. Inwoners van Rostov en andere Russische regio's zijn reeds begonnen met de opvang van evacués.

(27) Passim: In verband met het bovenstaande verklaart het Centraal Comité van de Verenigde Communistische Partij van Bolsjewieken: 1) De oligarchische kringen van de westerse landen, die op de rand van oorlog staan, willen profiteren van wapenleveranties en verhoogde militaire uitgaven. Maximale winst is het hoofddoel van de kapitalisten van alle landen, dat is in de geschiedenis altijd zo geweest. In naam van de 300 procent winst", zoals Marx schreef, "is het kapitaal bereid elke misdaad te begaan’. / 2. Het is de taak van alle arbeiders en progressieve mensen in de wereld om een nieuwe oorlog op het Europese continent te voorkomen, die zou kunnen uitgroeien tot een grootschalig bloedbad met het vooruitzicht van een escalatie tot een derde wereldoorlog, die de vernietiging van de menselijke beschaving bedreigt. / 3. Zoals bekend is de defensieorganisatie van het Warschaupact op 1 juli 1991 ontbonden, terwijl het Noord-Atlantisch Bondgenootschap (NAVO) nog steeds bestaat. Wij roepen de arbeiders van de wereld op zich te mobiliseren voor de afschaffing van het agressieve militaire blok van de NAVO door in hun landen "anti-NAVO-comités" op te richten, met name in de landen die lid zijn van het bondgenootschap. / 4. De eindeloze appeasement-politiek van het neonazi-regime kan niet tot vrede leiden. De Kievse junta wordt steeds brutaler omdat zij in de eerste plaats bang is voor haar verarmde bevolking, zodat zij maar één uitweg heeft: een fascistische dictatuur. Ten tweede zijn de nazi-heersers van Oekraïne bang voor de publieke opinie in de wereld, die hen verantwoordelijk zou kunnen stellen voor hun misdaden. Daarom hebben zij een oorlog nodig om hun wreedheden te verdoezelen, waarbij de schuldige agressor is aangewezen - Rusland. /

(28) Passim: 5. De oorlog komt de comprador-fascistische bourgeoisie (die de belangen van haar volk verraadt) van Oekraïne ten goede, die het regime in Kiev grotendeels financiert en bereid is elke misdaad te begaan om de Oekraïense arbeiders gehoorzaam te houden en haar kapitaal in stand te houden. De oorlog levert de compañeros ook grote winsten op. / 6. Zonder een politieke oplossing voor de crisis in Oekraïne, waarbij de pro-fascistische neo-Anderov regering in Kiev wordt afgezet, kan in de regio geen duurzame vrede op lange termijn tot stand worden gebracht. / 7. De bevolking van de Donbas, die de verschrikkingen van de agressie van het Kiev-regime heeft ervaren, heeft op 11 mei 2014 in een volksreferendum voor zelfbeschikking gestemd (in de DPR - 89,07% "VOOR", in de LPR - 96,2% "VOOR"). Dankzij hun heldhaftige strijd hebben de volkeren van de DPR en de LPR het recht op onafhankelijkheid en op aansluiting bij Rusland verworven. / De VKPB pleit al lang voor de erkenning van de DPR en LPR als autonome, soevereine en onafhankelijke staten. / Op 15 februari 2022 heeft de Russische Staatsdoema een resolutie aangenomen waarbij de DNR en de LNR worden erkend, en op 21 februari heeft de president van de Russische Federatie bekendgemaakt dat Rusland de onafhankelijkheid en de soevereiniteit van de DNR en de LNR erkent en de desbetreffende documenten ondertekend, met inbegrip van verdragen inzake vriendschap, samenwerking en wederzijdse bijstand, militaire bijstand in geval van agressie en bescherming van de grenzen van de DNR en de LNR, niet-deelneming aan vijandige militaire blokken, vrije toegang tot Russisch grondgebied, Russisch staatsburgerschap, waarborging van de rechten van de Russische bevolking. / De All-Russian Communist Party steunt dit besluit van het Russische leiderschap. /

(29)Passim: 8. Ondanks de totale hersenspoeling van de Oekraïners door de nationalistische media, wil volgens opiniepeilingen een aanzienlijk deel van de Oekraïense bevolking momenteel niet leven onder een fascistische regering. De situatie in Oekraïne is geleidelijk aan het veranderen. Daarom is het noodzakelijk de strijd tegen de misdadige regering te intensiveren door te trachten haar omver te werpen. Ze zal niet vrijwillig aftreden. Hoewel de strijd tegen het fascisme in het land uiterst moeilijk is vanwege het terroristische anticommunistische regime dat in het hele land wordt opgelegd, is er geen andere optie dan te vechten. / Wij roepen de activisten van de patriottische linkse organisaties in Oekraïne op om de beweging voor de oprichting van een verenigd anti-imperialistisch en anti-fascistisch front van de arbeiders van Oekraïne te leiden. Momenteel zijn er in Oekraïne afzonderlijke groepen en organisaties die zich anti-fascistisch noemen, maar zij zijn gefragmenteerd en handelen geïsoleerd. Hoewel het onder de omstandigheden van het terroristische anticommunistische regime niet altijd mogelijk is geweest antifascistische demonstraties te organiseren die openstonden voor brede lagen van de Oekraïense samenleving, zou alleen al de vorming van een verenigd front van grote politieke betekenis zijn. De illegale verspreiding van anti-fascistisch materiaal moet een sfeer van minachting en haat jegens de fascistische junta doen ontstaan. Het is van essentieel belang dat "de grond brandt onder de voeten" van de neo-fascistische bezetters. / Bovendien moeten de staking en de arbeidersbeweging tegen de Oekraïense oligarchen voor fatsoenlijke lonen voor de werknemers gecombineerd worden met een beweging voor de omverwerping van de regering in Kiev en de vestiging van een democratische orde in Oekraïne. /

(30) Passim: 9. De internationale antifascistische beweging buiten Oekraïne, in de eerste plaats in Europa, moet een bijzonder belangrijke rol spelen bij het blootleggen van de misdadige aard van de macht van de usurpators in Kiev. Deze beweging moet worden geconsolideerd door gezamenlijke acties in verschillende landen op hetzelfde moment, ongeorganiseerde spontane 
acties voor deze rechtvaardige zaak, zelfs met de juiste slogans, hebben weinig effect. Wij roepen de tegenstanders van imperialisme en fascisme op om zich aan te sluiten bij het op 25 mei 2017 opgerichte Verenigd Internationaal Anti-imperialistische Antifascistische Front (EMAAF), door in hun landen passende EMAAF-afdelingen op te richten. Antifascistische organisaties moeten bij de Europese regeringen lobbyen om de misdaden van de neo-andristische regering in Oekraïne te veroordelen en te pleiten voor de democratisering van de Oekraïense staat. Dezelfde eisen moeten worden gesteld voor de Oekraïense ambassades in verschillende landen van de wereld.
Elke stem telt vandaag in de strijd tegen de geplande agressie van het Kievse regime tegen de DNR en de LNR. We moeten ons verenigen om de vrede in deze regio te bewaren.

(31) 10. EMAAF steunt de recente verzoeken van leiders van diverse organisaties en staatlieden om 
een internationaal tribunaal op te richten voor de misdaden van het neo-Anderov-regime in Kiev op het grondgebied van het moderne Oekraïne en de Volksrepublieken Donetsk en Luhansk, alsook de verzoeken om denazificatie van Oekraïne na de terugtrekking van de pro-fascistische regering, zoals dat in Duitsland en Oostenrijk na de overwinning van 1945 is gebeurd. / 
11. In dit jaar van de honderdste verjaardag van de oprichting van de Unie van Socialistische Sovjetrepublieken roepen wij de arbeiders van alle voormalige Sovjetrepublieken op om hun strijd voor de wedergeboorte van de USSR - de hoeder van vrede, veiligheid en stabiliteit in de wereld - op te voeren. / WEG MET HET IMPERIALISME! / WEG MET HET MODEVERSCHIJNSEL!
PROLETARIËRS VAN ALLE LANDEN, VERENIGT U! / Centraal Comité van de Communistische Partij van de bolsjewieken van de gehele unie (Nina Andreeva) / г. Moskou / De verklaring wordt gesteund door het Uitvoerend Comité en de Politieke Raad van het Internationaal Anti-imperialistisch en Antifascistisch Verenigd Front (UIAF), gevestigd in Varna, Bulgarije. / 21.02.2022

--------------------------------

(32) De WereldMorgen.be, José R.Oro; “It’s the gas stupid! // In de mainstream media wordt zeer weinig de vraag gesteld wie er economisch baat zal hebben bij de actuele confrontatie in Oost-Europa. Als we een aantal stukjes van de puzzel bij elkaar leggen, beginnen zich enkele duidelijke winnaars af te tekenen in de Oekraïne-crisis: de multinationale olie- en gasbedrijven. // Het lijkt erop dat deze industrie de machtigste woordvoerder ter wereld heeft gevonden om haar belangen te behartigen, namelijk de regering van de VS en zijn president. Hunter Biden, de zoon van de president was van 2014 tot 2019 lid van de raad van bestuur van Burisma Holdings, de grootste Oekraïense gasproducent… / Er beginnen zich enkele duidelijke winnaars af te tekenen in de Oekraïne-crisis: de multinationale olie- en gasbedrijven. / Chevron, ExxonMobil, Shell en enkele anderen, samen met honderden boorinstallateurs en leveranciers van apparatuur die met hen samenwerken, willen hun uitvoer naar het gashongerige Europa sterk opvoeren, maar Rusland en zijn staatsbedrijf Gazprom staan dat in de weg. // Momenteel is Russisch aardgas goed voor meer dan 30 procent van alle invoer in de EU. Duitsland betrekt meer dan 40 procent van zijn gas uit Rusland, terwijl in andere landen, zoals Oostenrijk en Finland, ál hun gas uit die Euraziatische natie afkomstig is. / Om de concurrentie te verdringen en een groter of volledig marktaandeel te veroveren, moeten de multinationals de gasleveringen uit het Oosten aan banden leggen.

(33) Passim: De niet zo vrije markt - De wereldmarktprijzen voor aardolie en aardgas zijn de afgelopen maanden en vooral de afgelopen dagen sterk gestegen onder invloed van verschillende factoren: een recordvraag in Europa en Azië, omdat de verwerkende industrie zich enigszins herstelt van de pandemie, en een beperkt aanbod omdat sommige van die installaties pas weer op gang beginnen te komen.
De voorraden zijn eerder uitgeput door een lange en koude winter in 2020 en nu 2021-22, en doordat landen als China en Duitsland afstappen van vuilere fossiele brandstoffen als steenkool en de steeds minder populaire kernenergie. // De producenten in de VS willen deelnemen aan deze bonanza en er hun klauwen op leggen, vooral in Europa, waar de gasprijzen in 2021 vervijfvoudigd zijn en nu met de militaire acties in Oekraïne door het dak zullen gaan. / De gasproducenten in de VS willen deelnemen aan de bonanza van de prijsstijgingen en er hun klauwen op leggen, vooral in Europa. / De VS is ‘s werelds grootste gasproducent en haalt elke dag meer gas uit de grond. Dit is het geval sinds 2005, toen de productie, die decennialang op hetzelfde peil had gelegen, aanzienlijk is gaan stijgen.
Met een overvloed aan gas kijken VS-bedrijven tegenwoordig steeds meer naar Europa als klant, en de VS-regering trad zowel enthousiast als achterbaks als een actieve verkoper voor hen op. // Dankzij een in 2018 gesloten deal tussen de regering Trump en de EU is de gasverkoop van de VS aan Europa gestaag gestegen, van 16 procent in 2019 tot 28 procent tegen eind 2021. // Er is echter een probleem dat de groei zou kunnen beperken: VS-aardgas is duur, veel duurder dan Russisch aardgas. Hydraulisch fracken verhoogt namelijk de productiekosten aanzienlijk. // Bovendien moet VS-gas, om naar internationale afnemers te kunnen worden uitgevoerd, vloeibaar worden gemaakt en in dure gespecialiseerde terminals in tankers worden geladen. // Er is een probleem dat de groei van gasuitvoer vanuit de VS zou kunnen beperken: VS-aardgas is duur, veel duurder dan Russisch aardgas. // De omzetting van gefracked schaliegas in vloeibaar aardgas (LNG) kan de kosten voor VS-bedrijven meer dan verdubbelen, waardoor zij in het nadeel zijn ten opzichte van goedkoop Russisch gas dat via pijpleidingen wordt vervoerd. // Het internationale gaspijpleidingproject, bekend als Nord Stream 2, vormt een bijzondere bedreiging voor de omzet van deze multinationals. // Deze door Duitsland en Rusland gezamenlijk onder de Oostzee aangelegde gasleiding zou de EU een gemakkelijke en betaalbare toegang tot gas bieden. Voor Rusland is het een gewaarborgd middel om toegang te krijgen tot zijn grootste klanten. //

(34) Passim: Voor zowel de EU als Rusland betekent Nord Stream 2 enorme hoeveelheden gas kunnen leveren en ontvangen tegen lage kosten. Zodra het operationeel is, zal het meer dan het dubbele vervoeren van de hoeveelheid Russisch gas die momenteel naar Europa stroomt. // Nord Stream 2 vormt een bijzondere bedreiging voor de omzet van de energiemultinationals in de VS. // Daarom moest deze immense constructie koste wat kost worden gestopt. // Een crisis die sommigen goed uitkomt // Het kwam dus goed uit dat de spanningen tussen de VS en hun Oekraïense bondgenoot enerzijds en Rusland anderzijds geëscaleerd zijn net toen eind 2021 de laatste hand werd gelegd aan Nord Stream 2. // Met zijn eigen pijplijninkomsten in de problemen, lobbyde de Oekraïense regering de hele zomer van vorig jaar bij Washington om sancties op te leggen aan Nord Stream 2 en de Duitse en Russische bedrijven die erachter zitten. // Het door de Democraten gedomineerde VS-Congres koos de kant van de Oekraïense regering door de gewenste sancties op te nemen in de defensie-uitgavenwet (de militaire begroting). // President Biden zei dat hij geen sancties tegen Nord Stream 2 zou goedkeuren. Hij wist immers dat zijn Europese bondgenoten fel gekant waren tegen alles wat een bedreiging vormde voor hun energiebevoorrading.

(35) Passim: De Oekraïense regering lobbyde de hele zomer van vorig jaar bij Washington om sancties op te leggen aan Nord Stream 2. // Hij wist ook dat aan beide zijden van de Atlantische Oceaan de infrastructuur gewoonweg niet voorhanden was om het vacuüm op te vullen dat zou ontstaan door een plotse daling van de Russische gasleveringen. Maar woorden zijn één ding en daden zijn iets anders. // Zowel Republikeinse als Democratische wetgevers in het Congres hebben zich hiertegen verzet door de sancties af te schilderen als een ‘afschrikking tegen Russische agressie’. // De ultraconservatieve Cubaans-Amerikaanse senator Ted Cruz van Texas, die de grootste fracking-gasproducerende staat van de VS vertegenwoordigt en de meeste campagnedonaties van de fracking-industrie ontvangt, is een van de sterkste voorstanders van sancties tegen Rusland geweest. // De inval in Oekraïne heeft nu ‘het gewenste resultaat’ opgeleverd. Nu Europa’s energiezekerheid door het Russisch militair optreden in gevaar komt, wie staat er klaar om te helpen? Niemand minder dan de VS-gasindustrie, natuurlijk. // Een winsttruc? - Is de hele Oekraïne-affaire dan gewoon een plan om de winsten van de VS-aardgasproducenten te beschermen en te verhogen? // Nee. De crisis werd niet alleen door de gasverkoop veroorzaakt. Dat zou een grove vereenvoudiging zijn van een zeer complexe situatie met historische wortels die teruggaan tot lang vóór in de VS de fracking-boom begon.
Nu Europa’s energiezekerheid gevaar komt staat de VS-gasindustrie klaar om te helpen.

(36) Passim: De VS en de NAVO zijn sinds de jaren 1940 in een campagne tegen Rusland verwikkeld. De NAVO werd opgericht als een militaire alliantie om de Sovjet-Unie aan te vallen, een instrument om de imperialistische belangen van Washington in Europa te bevorderen en de groei van het socialisme op het continent in te dammen. / Toen de USSR uiteenviel, maakte het Westen gebruik van de zwakte van Rusland om zijn strijdkrachten tot aan de grenzen van Rusland te voeren. De nieuwe logica bij die uitbreiding werd de ‘indamming’ van een vermeend agressief Rusland. // De pogingen om Oekraïne, de op één na grootste van de 15 voormalige Sovjetrepublieken, onder VS-militair gezag te brengen en om op een afstand van vijf à zes minuten vliegen van Moskou kernraketten te installeren, blijven mee de kern van de crisis in Oost-Europa vormen. // De belangrijkste en onwrikbare veiligheidseisen van Rusland draaien nog steeds rond deze kwestie. Dat Oekraïne een nucleaire natie zou worden was volstrekt onaanvaardbaar. // Maar de verlangens van de machtige olie- en gasindustrie in de Verenigde Staten voegden een belangrijke complicerende factor aan deze toestand toe. De inhalige geopolitieke doelstellingen en de economische belangen vloeien hier samen. //

(37) Passim: De inhalige geopolitieke doelstellingen en de economische belangen vloeien hier samen. // En tenzij er een totaal nucleair Armageddon komt tussen de VS en Rusland, zullen sommige mensen hoe dan ook als overwinnaars uit de strijd komen. Laten we hier de naam van Hunter Biden niet vergeten, en andere ‘grote vissen’ zoals Rudy Giuliani[1] en andere. // De gok van de VS-gasgiganten is dat West-Europa zich onmiddellijk bij Washington zal aansluiten om Rusland de strengste sancties op te leggen, en dat Duitsland ‘voorgoed’ de stekker uit Nord Stream 2 zal trekken.
Van de ene op de andere dag zou de verkoop van VS-gas moeten stijgen, wil Europa niet bevriezen. Nog méér VS-schepen zouden naar Europese havens varen met LNG aan boord en volgeladen met winst terugkeren. Voor de olie- en gasproducenten in de VS is de situatie gunstig zolang er oorlog is.”

----------------------

(38) Div., “Manifest – Krant van de nieuwe communistische partij NCPN / 14 April”, Stichting HOC 2022 – PB NCPN en Algemeen Bestuur CJB, “Kapitalisme is de oorzaak van de oorlog”; “The capitalist economy is in the hands of private owners who are constantly engaged in fierce competition among themselves. Capitalism and imperialism therefore means a constant climate of conflict, threats and rivalry. The war in Ukraine is therefore the result of a long-term escalation by both parties, who are after influences, markets, raw materials, industries and transport routes. On one stand NATO, US and EU, studying reactionary Ukrainian government. On the other side, stands Russia, which is today a capitalist country, and its allies, supported by Ukrainian bourgeoisie interested in closer ties with Russian country. That is the real cause of the conflict and the contradiction that lies behind the hypocritical limits about 'democracy' and 'security' from NATO and EU on the one hand, and the nationalistic rhetoric of Russia on the other. ..... The US, NATO and the EU have been throwing fuel on the fire with their aggression and attitude in recent years. for example by concluding association agreements with Ukraine to promote trade with Europe and to make it more difficult with Russia, by supporting the reactionary force in Ukraine during the 2014 coup, by extending NATO membership to the Russian border despite agreements, by sending weapons to Ukraine to support. The US, NATO and the EU provide paramilitary and fascist organizations such as AZOV, Right Sector and Svoboda, which were later used as military defenses against Donetsk and Lugansk. //

(39) Passim: All this against the sore leg of Russian capital. Russian President Vladimir Putin questioned Ukraine's sovereignty on Feb. 21, ed. through a speech full of anti-communist and anti-Soviet rhetoric and twisting history. Thursday morning [February 24, ed.] meaning Russian troop getting in Ukraine . Russia announced a 'special operation' in the Donbas region, since 2014 the so-called 'people's republics' of Donetsk and Lugansk are located in two Ukrainian provinces of the same name. These tee areas have expired today, recognized by Russia as independent republics who claim to lay claim to entire provinces as their territory. The Western NATO and EU countries speak a hypocritical shame about the Russian recognition of these divided regions, while the recognition of Yugoslav constituent republics by the same Western states at the time seriously fueled the bloody war. ... All this does not contribute to the security of the Netherlands, as the government proclaims. On the contrary, it involves the Netherlands in very dangerous conflicts between imperial powers and contributes to escalation. // The imperial US, NE and EU , as well as imperialist Russia are waging this war on the backs of millions of incompetent people from the working class to secure the profits of the big capital. This situation in the Ukraine could all lead to a slaughter. The working class of the Ukraine and Russia, of the Netherlands and worldwide, need not despise one or the other imperialist. The hope of lasting peace can only be realized through the struggle of the working class and its allies against imperial alliances, against the capital system that produces imperial interventions and wars."

------------------------

(40) Div., “Manifest – Krant van de nieuwe communistische partij NCPN / 14 April”, Stichting HOC 2022 – Verklaring Internationaal Bureau CJB, “CJB veroordeelt arrestatie jonge communisten in Oekraïne”; “Since the EU-US-sponsored court of 2014, which saw the ousting of the captivity president Yankovych, there has been a reactionary wind through Ukraine. A new reactionary government was formed, in which the neo-Nazi Svoboda party with several ministers also entered the government. During the new regime, various austerities and privatizations were carried out, which further eroded the standard of living of the Ukrainian population. This is in stark contrast to the socialist history of the country. That is why the memory of this history and the organizations that are nowadays organized by the youth and the working class had to suffer among the new rulers. A law was passed that Ukraine would be 'decommunized'. Communist symbols were banned. Thousands of monuments and other mementos from the time of socialism and public spaces have been removed and tens of thousands of street names have been changed. The trade unions and the communist party and youth organization paid tribute to them, and stole their buildings and resources. The Ukraine communist party and its youth organization have been practically banned by the regime. Communists are confronted all over the world - that is how Mikhail Konovich became more famous during an attack by fascist groups. // This anti-Communist witch-hunt was sponsored by the EU. For example, on September 19, 2019, the European Parliament adopted a resolution in which it 'decommunizes' and the banning of communist symbols and parties was legalized and all pre-example policies were put in place. // These anti-Community measures are mentioned under the guise of combating totalitarianism, the reaction theory that argues that fascism and communism are completely the same. However, Fascistic organizations such as Svoboda and Right Sector can operate freely. The Ukrainian army has even included the fascist Azov battalion in its ranks. 'Fighting against totalitarianism' is therefore only a pretext for anti-Community knowledge, the aim of which is to weaken the struggle of young people and of the working class as a whole. The Ukrainian government is now using the war as a pretext to further persecute communists."

------------------------

(49) Div., “Manifest – Krant van de nieuwe communistische partij NCPN / 14 april”, Stichting HOC 2022 – Joke van den Boogert, “Defensief’ tot de tanden bewapend”; “In 2014, the elected government of Yankovitch was overthrown in Ukraine in a fascist coup by Americans and the EU, when he announced that he would not sign an association agreement with the EU, but would strengthen ties with Russia and the Eurasian Economic Union. Over the years, more and more nationalist-fascist organizations became active (including the infamous Azov battalion). Over the years, since the dissolution of the Soviet Union in 1991, more and more Eastern European countries joined NATO after first joining the EU, contrary to the promise that NATO would not move an inch to the east. to impose. Nothing could be further from the truth."

-------------------------------

(50) Div., “Manifest – Krant van de nieuwe communistische partij NCPN / 14 april”, Stichting HOC 2022 – Greg Godels, “Stop the spiral of death and destruction”; “All recent events in Ukraine should be seen in the light of history. Current developments can be explained using past events. // More than a hundred years ago, the elites and their pen-pushers bickered feverishly over the significance of an event in Sarajevo. As tensions mounted, they had to take sides in a conflict between an empire on its last legs and a Slavic nation resisting it. Four years later, twenty million people, about half of them civilians, had died in a war that raged across Europe, Africa and Asia. // In 1914 it seemed like burning questions. Who was guilty? Who were the good guys? And who the bad guys? The web of alliances, the tabloid press, the underlying economic interests and the extreme nationalism of the time created a spiral of military mobilizations, combativeness and ultimatums that, once set in motion, led to a war such as humanity had never experienced before. //In retrospect, the "burning questions" of 1914 weren't all that decisive. For the millions of poor, working-class victims, the only important question was this: In what kind of world could a spark in Sarajevo lead to the horrific massacres of World War I?

(51) Passim: Tragically, people marched en masse to the war. Also the big left political parties that you would expect to defend the interests of the working class. / Facing the madness and war hysteria was a motley crew of socialists, pacifists and revolutionary Marxists. Vladimir Lenin was not the least among them. In 1915 they met in Zimmerwald Switzerland to study the betrayal of internationalism by the left and unite around an anti-war strategy. // Shortly after the Zimmerwald Conference, Lenin wrote “Imperialism as the Highest Stage of Capitalism.” In this he offered clarity about the era in which the First World War took place. He explained the ultimate causes of wars, in that age and in ours. // Lenin showed that 'the 1914-1918 war was an imperialist (i.e. conquest, robbery and banditry) war on both sides, for the division of the world, for the division and redistribution of the colonies, for the' spheres of influence' of finance capital, etc.' (Lenin's preface to the French and German editions of 'Imperialism'). // In our time, the demise of the Soviet Union, the so-called "globalization", a misconception about the decline of the nation-state, the "end of history" and other real and imagined changes in global capitalism were made by an immature or opportunist leftist movement in the West seized the opportunity to minimize the significance of Lenin's thinking.

(52) Passim: However, the nation-state is more relevant than ever. Monopoly capitalism continues to dominate the global economy, expanding explosively in a century marked by one crisis after another. The decisive influence of finance capital and its share of profits has never been greater in most modern capitalist countries than it is today. The division of the world among the great powers is sharper than at any time since the 1950s, when mass popular movements fought against classical colonialism. Lenin's work on imperialism is called upon to understand today's world. // As a result of all this, since the demise of the Soviet Union, there have been more and more "imperialist wars," as Lenin calls them. // As Lenin would no doubt confirm, the war Russia has unleashed in Ukraine is a continuation of the series of brutal "imperialist" wars and wars by other means that characterize the 21st century: the "hot" wars in Afghanistan, Iraq, Syria and other countries targeted by the great powers on the one hand, and the economic sanctions wars against Cuba, Venezuela, Iran and other countries on the other. // Ukraine is no exception. The Russian government has its own interests and its own misleading ideology, laced with anti-Leninism and ambitious nationalism. This government has carried out a brutal incursion, and the working class of both Ukraine and Russia will have to foot the bill. That is an undeniable fact and it is objectionable.

(53) Passim: At the same time, the Russian capitalist elites were responding to a veritable decades-long siege by the US and NATO, followed by the EU. Since the fall of the Soviet Union, the US, NATO and a number of virulently nationalist Eastern European countries have literally and figuratively pushed Russia's borders with missiles, troops and provocations. They provoked Russia to respond to their aggression. Just look at the way the US government ruled out direct US military involvement early in the crisis. // It's reminiscent of what US National Security Adviser Zbigniew Brzezinski called his "Afghan trap." In his own words, he had tricked the Soviet Union into attempting to restore stability in the then Democratic Republic of Afghanistan. Then the US supplied masses of weapons to the mujahedeen (including the Taliban) to witness the counter-revolutionary massacre. // Similarly, Saddam Hussein's Iraqi regime was tempted by the US to invade Kuwait in 1991. April Glaspie, the US ambassador to Iraq, assured Hussein at the time that the US was guided by friendship, not confrontation. The US would have no opinion on disputes between Arab countries, such as the border dispute between Iraq and Kuwait. It is an old trick of US foreign policy to lure US opponents into rash ventures.

(54) Passim: For the US, the superpower that puts the most pressure on Russia, the stakes are twofold. In the first place it concerns the market for the American military industry: anti-tank weapons, anti-aircraft missiles, the Joint Strike Fighter (a bottomless pit) and other advanced weaponry. The second is the market for the energy industry. Russian gas, which is cheaply supplied through pipelines, has to make way for American liquefied shale gas, which is produced at great cost through fracking. // The US has already sold masses of weapons to Ukraine intended to replace the weapons other ultra-nationalist Eastern European countries donated to Ukraine. Both Germany and France have pledged to massively increase their defense budgets. This represents an additional boost to the US arms industry, as does the fact that Finland is now pushing for NATO membership.”

--------------------

(55) Div., “Beilage Marxistische Blätter nr. 2“, Neue Impulse Verlag  2022 – „Die Waffen nieder“ Vorstand der Solidarwerkstatt Österreich  [24. Februar 2022], „Krieg sofort stoppen – Friedensprozess für ‚ein Gemeinsamens Haus Europa starten!“; “ 1. The invasion of Russian troops in the People's Republics of Luhanks and Donetsk and now the attack on Ukraine are a violation of international law. We consider this to be a fire hazard. We call on the political leadership of the Russian Federation to stop the attack immediately, to withdraw troops again, to deescalate and to seek dialogue. International law and the United Nations prohibition on the use of force must be respected. / 2. The reaction of the western great powers is full of hypocrisy and double standards when they now lament the breach of the national empire by Russia. In the past few decades, the USA and the EU have often trampled on international law and, for geopolitical and geo-economics reasons, unleashed murderous wars [e.g. Yugoslavia, Afghanistan, Iraq, Libya]. A regime change was attempted in Syria with the help of violent jihadists, and it succeeded in Ukraine in 2014 with the help of a right-wing extremist mob. They shower states with weapons that wage wars contrary to international law [e.g. Saudi Arabia] or occupy foreign territories contrary to international law [e.g. Israel]. The wars of the major western powers have left an unprecedented trail of blood in their wake, with millions of dead and lasting devastation in countries. /

(56) Passim: 3. Even if we criticize Russia's current actions and demand a reversal, the overall picture in the conflict over the Ukraine should not be lost in sight. / - It is not Russia that is expanding to the west, but NATO and the EU to the east. In what are now five waves of expansion, the western military alliance is pushing ever further towards the Russian border. In the last two decades, the major western powers have ruthlessly broken the promise made about the then Soviet Union at the German 'Wiedervereinigung' to 'do not write anything about the Elbe', and have ignored Russian security interests. Is it any wonder that the Russian leadership has lost confidence in western promises? / Ukraine declared its independence in 1991. Until 2014 it was a lot of fun to balance between west and east. This so-called 'multi-vectorial policy' was destroyed in 2014 by the coup in Kiev fueled by the USA and the EU. With the help of nationalist and neo-Nazi groups, the then government of Yankovich was overthrown in order to push through the EU-Ukraine Association Agreement. This agreement opens up Ukraine for neoliberal free trade and the sale of the country to western corporations. In addition, it also ties Ukraine to the EU in military terms. / - This Pro-West coup d'état has divided Ukraine politically, severely damaged it economically and ultimately resulted in the bloody civil war in the east of the country. Let's not forget: the secession of the people's republics was preceded by brutal attacks by right-wing extremist gangs against people who were critical of the coup government in Kyiv. In 2014, for example, dozens of demonstrators in Odessa were burned alive by a neo-Nazi mob - under the protective cloak of official bodies to implement central points of the agreement, e.g. the elaboration of a new constitution, which secures these republics an autonomous status within the framework of the Ukraine. /

(57) Passim: Since 2014, the EU has been training armed forces of the Ukrainian Ministry of the Interior as part of the 'Police Mission EUBAM'. Indirectly, the EU also intervened in the civil war, because the interior ministry is supported, among others, by the National Guard, which carries out poisoning on the rebels in the east of the country. Many of these units are right-wing extremists, such as the Azov battalion, whose commander Andriy Biletzki sees the fight against the insurgents in the east as a 'crusade for the white race - the sub-human beings led by Semites' The EU foreign affairs representative Josep Borrell recently announced EU-war chest ['EU Peace Facility'] / - Western powers are massively supplying Ukraine with weapons, Ukrainian military spending has multiplied since 2014. Joint military maneuvers by NATO and Ukrainian forces are consistently occurring on Russia’s doorstep stats NATOI granted Ukraine candidate status in 2018. Written in February 2019 Ukraine the goal of joining NATO in the constitution. This poses a dramatic threat to Russian security interests: NATO [nuclear] missiles stationed in Ukraine could reach strategic targets in Russia, such as Moscow, within minutes. In 2015, the Ukrainian parliament provoked Russia by firing a shell to allow the stationing of western nuclear weapons on its territory. / When it comes to the question of who is threatening whom, the military inmates must also be reminded. The NATO states currently spend around 16 times as much on military equipment and armaments as Russia. The development in recent years is also striking: between 2014 and 2020, military spending in the EU increased by 16.6% in real terms and USA up 14.9% while Russia down 16.5%. /

(58) Passim: 4. The US administrations of the last decades have massively promoted the policy of NATO eastward enlargement. Still, the image that has been warmed up by some sides, that the 'good' Europeans have been driven into confrontation by the 'busty' Americans, not only too briefly, still applies. It's just plain wrong. The neoliberal association agreement between the European Union and Ukraine was the trigger for the pro-Wet deal. Not only US politicians, but also the EU, especially the German politicians, collaborated with extreme right-wing forces in the coup in Kiev in order to tie the country to the West. The current escalation in particular is helping the EU power elites to make a further leap in militarization in the near future: At the EU summit in March 2022, the move is to be held. 'Strategic Compass' to be decided. The goal is - as has been leaked so far - the 'unprecedented increase in the military capacities of the EU'. The first publication is the establishment of a standing EU intervention force with a global deployment radius by 2025. How can you explain armament programs worth billions and new war troops to the people who whose concerns are much more about future-proof jobs, social security and climate protection? An escalation of the conflict in the Ukraine and the incitement of the new, old enemy image Russia to Brussels, Berlin and Paris to justify this militarization in front of the populations."

---------------------

(59) Div., “Marxistische Blätter 2 – Impfstoff-Imperialismus”,  Neue Impulse Verlag 2022 – Uli Jeschke, „NATO schreit einen Krieg gegen Russland herbei“; “ Basically, we are dealing with three warring power blocs in Ukraine. The Ukraine itself is only a hostage and a playing field for the actors. The first is the United States. To the extent that they continue to lose ground economically, they try to further globalize and consolidate their military-political power. To do this, they repeatedly use a mix of military and economic means to put pressure on their interests. Ukraine was chosen to act both as an outpost against Russia and as a means of exerting pressure on the western European states and their interests. / I deliberately do not write EU, even if that institution would like to represent Europe - - i.e. Europe optionally up to the Elbe, to or near the Polish eastern border. because actually it's only about the valuable western European countries, which in the global western European states, which in the global economic sphere are opposed to the USA as an antagonist, while those former allies of the soviet union of Warschau are regarded as advanced political us posts, from Poland via the Baltic states to Romania in the south.

(60) Passim: Old western Europe knows that Ukraine, a country as big as France and with almost as many inhabitants as Spain, actually lies in the middle of Europe. one can trade with the Ukraine, profit from her agriculture and, by influencing the political affairs of the country, hold her hostage to great Russia. you also have to get along with Russia, but this is about hegemony. However, like Odysseus, you sit between Scylla and Charybdis, namely between the transatlantic obligations in your own economic interests. This also explains why there was created and reactivated the so-called Normandy format to 'solve' the Ukraine crisis. However, so far nothing has been done, that Ukraine implements the various agreements. There was enough leverage, after all Western Europe is the second largest financier of the chronically insolvent Ukraine."

--------------

(61) Div., “Manifest – Krant van de Nieuwe Communistische Partij” 7 juli,  HOC 2022  - Nikos Mottas, “De houding van de communisten tegenover de oorlog in de Oekraïne”; “De inter-imperialistische confrontatie tussen de Euro-Atlantische machten (VS, NAVO en EU) en Rusland in Oekraïne legt onontkoombaar het bestaan bloot van ernstige ideologisch-politieke meningsverschillen en chronische tegenstellingen in de internationale communistische beweging. // De Russische invasie en de oorlog in Oekraïne brengen nadrukkelijk de misvatting aan het licht die in een deel van de communistische beweging bestaat over de kwestie van het imperialisme. Een aantal zelfbenoemde ‘communistische’ krachten is niet in staat, of vermijdt opzettelijk, om imperialisme volgens leninistische criteria op te vatten. In plaats daarvan koppelen zij economie los van politiek, zien zij over het hoofd dat de concurrentie tussen de monopolies aan de basis ligt van de verscherping van internationale conflicten en richten zij zich eenzijdig op de agressieve buitenlandse politiek van bepaalde staten en allianties (bijv. VS, NAVO en EU). // Op deze manier wordt ‘imperialistische agressie’ eenzijdig geïnterpreteerd, waarbij misleidende theorieën worden gecultiveerd over een ‘multipolaire wereld’ waarin vele machtscentra elkaar controleren, wat resulteert in een... ‘vreedzame wereld’. Deze perceptie verspreidt onder de arbeidersbeweging en de bevolking de illusie dat een ‘niet-agressief’, zogenaamd ‘vreedzaam’ kapitalisme mogelijk is.

(62) Passim: Bepaalde misvattingen over de leninistische theorie van het imperialisme zijn te vinden in recente artikelen, analyses en verklaringen van communistische partijen en groepen over de oorlog in Oekraïne: 1. Zij interpreteren imperialisme door economie en politiek van elkaar te scheiden. Zij richten zich dus op de politieke kenmerken van landen (militaire interventies, agressief buitenlands beleid, ongelijkheid in beleid- en besluitvorming, enz.) en stellen het overheersende element en de economische essentie van het imperialisme, namelijk de vorming en dominantie van het monopolie, op de tweede plaats. / 2. Zij bezien de rangorde van landen in de imperialistische piramide schematisch en ongewijzigd, alsof de tijd stilstaat en er niet voortdurend herschikkingen zijn binnen de context van de ongelijke ontwikkeling van het kapitalisme. Zo worden, bijvoorbeeld, kapitalistische staten die niet aan de top van de imperialistische piramide staan, praktisch ‘vrijgesproken’ van hun deelname aan de vorming en uitvoering van een agressief buitenlands beleid. /  3. Zij realiseren zich niet, of erger nog, vermijden te beseffen dat uit de economische essentie van het imperialisme (het monopolie) de gemeenschappelijke kenmerken van alle kapitalistische landen voortkomen, ongeacht de kwantitatieve en kwalitatieve verschillen die dialectisch naast elkaar bestaan. / 4. Zij geven voorrang aan de vorming van ‘anti-imperialistische/antifascistische fronten’ door de strijd van de volksbeweging los te koppelen van het doel de macht van het kapitaal omver te werpen. Zo wordt de fundamentele tegenstelling (kapitaal-arbeid) vervangen door andere vormen (imperialisme versus anti-imperialisme, fascisme versus antifascisme) die op hun beurt leiden tot allianties die ontdaan zijn van hun sociale klasseninhoud. //

(63) Passim: Het bovenstaande draagt bij aan de ‘geboorte’ van antidialectische, opportunistische verhalen over ‘goede’ en ‘slechte’ imperialisten, over ‘anti-imperialistische’ blokken met China en Rusland als leiders, over de ‘democratisering van de internationale betrekkingen’, enz., verhalen die uiteindelijk – onder verschillende voorwendselen (bijv. "bescherming/bevrijding van het volk van Donbas", "denazificatie/demilitarisering van Oekraïne", enz.) – De arbeidersklasse oproepen zich te mobiliseren onder vlaggen die vreemd zijn aan haar eigen belangen. (…) // Helaas heeft een aantal communistische partijen verzuimd de juiste conclusies te trekken uit de inter-imperialistische crisis in Oekraïne. Een paar van hen gingen zo ver dat ze de Russische invasie een "legale militaire actie" noemden, terwijl andere deelnamen aan openlijk pro-Russische bijeenkomsten waar de rode vlag met sikkel en hamer naast tsaristische symbolen prijkten (bijv. de vlag van de ‘volksrepubliek Donetsk’). // Het wordt duidelijk dat de krachten die dergelijke standpunten innemen, niet begrijpen dat, net als machtsverhoudingen, allianties in het imperialistische systeem tijdelijk zijn en voortdurend veranderen. Het is niet de taak van de communistische beweging om te proberen een rol te spelen in de verhoudingen tussen de imperialisten door de kant van de een of de ander te kiezen. 

(63) Passim: ‘De arbeidersklasse zal, als zij welbewust is, geen enkele groep van imperialistische roofdieren steunen’, schreef V.I. Lenin in zijn uitzonderlijke werk ‘Onder een valse vlag’ (1915) en onderstreepte: ‘De hedendaagse democratie zal zichzelf alleen trouw blijven als zij zich noch bij de ene noch bij de andere imperialistische bourgeoisie aansluit, alleen als zij zegt dat de twee partijen even slecht zijn, en als zij de nederlaag van de imperialistische bourgeoisie in elk land wenst. Ieder ander besluit zal in werkelijkheid nationaal-liberaal zijn en niets gemeen hebben met waarachtig internationalisme. (...) In werkelijkheid kan er nu geen sprake van zijn dat de huidige democratie in het kielzog van de reactionaire imperialistische bourgeoisie treedt, van welke ‘kleur’ deze laatste ook moge zijn.’ // De opvatting van ‘de minst agressieve imperialist steunen’ is totaal anti-leninistisch en tegen de belangen van het volk. Ja, natuurlijk is de NAVO de meest misdadige, de meest barbaarse imperialistische alliantie sinds de Tweede Wereldoorlog met tientallen bloedige interventies in het Midden-Oosten, de Balkan en Noord-Afrika. Ja, de regeringen van de VS, met de medeplichtigheid van de EU, zijn en blijven de grootste vijand van de menselijke vrede. Ja, de strijd tegen de imperialistische allianties van NAVO en EU is actueler en noodzakelijker dan ooit. Maar dit alles doet niets af aan de objectieve rol van het kapitalistische Rusland als een machtige imperialistische mogendheid die concurreert met het Euro-Atlantische blok. En als imperialistische macht, is Rusland ook een vijand van de belangen van het volk.”

---------------------------------------------

(64) Div., “Manifest – Krant van de Nieuwe Communistische Partij” Nr. 7 / 29 September, Stichting HOC 2022 – PB NCPN & CJB, Over de mobilisatie, bewapening en de verdere escalatie van de oorlog in Oekraïne; “The imperialist war in Ukraine is experiencing new worrying developments, which are further escalating the war and posing great dangers. / On September 21, Russian President Vladimir Putin announced a partial mobilization. This was accompanied by the announcement of referenda with the aim of annexing Russian Federation-controlled areas in Ukraine, in order to justify the deployment of reservists to be mobilized. In the meantime, threats are also being made with the use of nuclear weapons. / On the side of the US, NATO and EU, more and more military and financial support is being given to the reactionary government in Kiev. Huge amounts of weapons are being sent to Ukraine, including modern weapon systems, as well as other military equipment, military advisers and mercenaries. Thousands of Ukrainians are being trained in NATO countries to serve as cannon fodder for the interests of American and European capital. The decisions at the NATO summit in June for further large-scale armaments, militarization and expansion of NATO add fuel to the fires of the inter-imperialist contradictions.

(65) Passim: The Dutch government also plays a role in this escalation. More than €222 million in military equipment, weapons, ammunition and equipment have been delivered to Ukraine. Dutch soldiers have been sent to the United Kingdom to provide basic military training to Ukrainian soldiers. Dutch soldiers, naval ships and fighter jets have been sent to Eastern Europe, Scandinavia and the Mediterranean to further increase the pressure. Dutch capital is also preparing how it can earn money from investments in the areas affected by the war, for which the government has already pledged €65 million. / This escalation mainly affects the working class. Initially the population of Ukraine, where hundreds of Thousands have lost their homes. Thousands of people from Ukraine and Russia die or are injured at the front. All over Europe and around the world, people are affected by the rising prices and shortages fueled by this war. / The war is not waged by the Euro-Atlantic bloc for the “freedom” and self-determination of the Ukrainian people, nor by Russia and its allies for the “denazification” or “self-determination” of Russian-speaking populations. It is an imperialist war, waged for the interests of the big monopolies in both blocs who are competing for control over territories, markets, raw materials, transport routes and spheres of influence. / The NCPN and the CJB condemn the actions of both imperialist blocs and in particular the Dutch government that are throwing oil on the fire. The recent developments in this imperialist war prove once again the inhumane nature of imperialism as the highest stage of capitalism, where ordinary people are pitted against each other and sacrificed as cannon fodder for the interests of monopolies.

(66) Passim: The developments show the importance of building a class-conscious, anti-imperialist peace movement. After all, the struggle for peace cannot be separated from the struggle against capitalism and for socialism. As we have seen during more than 70 years of socialism in the Soviet Union, it is possible for the Ukrainian and Russian working classes to live together in peace and on the basis of equality. Only socialism can unite the workers of the world in a world "in which the free development of each is the precondition for the free development of all.’ // The NCPN and CJB requirements: • Stop any participation of the Netherlands in the imperialist war / • No Dutch armed forces outside our country's borders/ • End the sanctions against Russia, which have very adverse economic effects on the working class, including in the Netherlands / • The Netherlands out of imperialist alliances such as NATO and the EU / Party board NCPN & General Board CJB”

--------------------------

(67) Zbigniew Brzezinski, “Le grand échiquier – L’Amérique et le rest du monde”, Bayard Editions 1997; “The independence of Ukraine changes the very nature of the Russian state. By this fact alone, this new impressive square on the chessboard would have become a geopolitical pivot. Without Ukraine, Russia ceases to be an influence in Eurasia. And even when it strives to regain such a status, the center of gravity would then be displaced, and this essentially pure Asian empire would be doomed to weakness, embroiled in permanent conflicts with its agitated neighbors of Central Asia. They would not accept the loss of their recently acquired independence without reluctance and would secure the support of their Islamic allies in the south, while China, which is showing growing interest in the new central Asian state, no doubt opposed the restoration of cunning control. For Moscow, on the other hand, re-establishing control over Ukraine - a country of fifty-two million inhabitants endowed with numerous resources and access to the black sea - means securing the means to once again become a powerful imperial state, extend over Europe and Asia. The end of the Ukrainian independence would have immediate consequences for central Europe. Poland would then become the geopolitical hub on the eastern edge of united Europe. “ (Here you can clearly see how the grand bourgeois power politics of the U.S. leads to an attitude in which people can no longer be seen as power blocs, and not as living, breathing units."

---------------------------------

(68) Div., “Beilage marxistische Blätter 1”,"Marxistische Blätter 2023 – Wolf-Dieter Gudopp von Behm, „Gesichter einer ‘Zeitenwende‘ – Krieg um die Ukraine im Übergang zur europäischen Neuordnung“; “ Calm before the tide - The long era of Merkel was characterized by the attempt to stubbornly balance between the economic interests of the West and the East of the German capital and its political representation and to mediate relaxed between the Western and the Eastern powers. The Russian-knowledgeable chancellor spoke of the 'strategic partnership between Russia and knew in 2015 in Davos of the Eurasian dimension 'from Lissabon to Vladivostok'. In 2001, President Putin received the privilege of speaking in the German Bundestag in 2001, when Kohl's chancellorship was granted: he did it in German. It seemed as if we could forget about peace in Europe. / In terms of energy policy, on the one hand Merkel is pursuing an autarchy policy [exiting energy and 'decarbonization'] with a view to the future, but on the other hand it promotes the progression of energy imports from Russia, which are cheap in every respect, which, in addition to the other advantages, Germany a leading role when he promises implementation in other states of the EU. The raids through the Baltic Sea should make fears for or disruptive actions by Poland and the Ukraine obsolete; with this operation, Russia and Germany became almost direct neighbors [which made all the alarm bells ring in Poland]. //

(69) Passim: From the United States, the distrust of Merkel became increasingly clear [her phone was bugged, which actually 'among friends doesn't work at all'], and objections to Nordstream 2 were openly spoken out undiplomatically. The chancellor promised the 'German economy' during the long negotiations: Nordstream 2 will be finished. It has actually been made and was inspired. But Merkel was stripped of her position as party leader and said she couldn't govern without party leadership. Recent attempts to implement a personnel policy continuity of the CDU and/or a minimum of political continuity with the new government were radically unsuccessful after surprisingly reasonable words from Federal President Steinmeier. Nothing helped. Nordstream 2 was mined in scrap metal and together with Nordstream 1 due to the destruction at the end of September 2022 definitely in a billions grave. [Nordstream 1 has, broken by the sanction mechanisms, only reduced and then not delivered any more.] Shortly after this, on September 13, the Russian ambassador Netschejew once again offered the immediate opening of Nord Stream 2. The sabotage meant the end of a very long-term and promising conception of real possibilities. She should bang in the head of those who still haven't understood it: That's the way it is, there is no way back. /

(70) Passim: Really? In 2022, the former chancellor retorted that a European security would be impossible without the involvement of Russia - still intact according to the deep-sea disaster, which Kiew’s loudspeaker Melnyk found 'perverse' [jW, 2./3.10-22]. On October 12, Putin surprisingly announced that a line from Nordstream 2 was still working "and every moment was capable and free to deliver’: 'you just have to turn on the tap'. You were the target of the act of terrorism, the relations between the EU and Russia are final to tear apart [jW, 10/13/22]. Doesn't anyone want to get involved with Helmut Kohl? With the end of the GDR, the citizens were expected to apologize for having lived in a socialist country. One gives a generation that is later not give satisfaction: top politicians of the old and expanded public of Germany are accused of working together to mutual advantage in the 'common house of Europe' for a normalized one, or even being friendly with Putin take a plaintive for guilt and justify yourself. Just as late, Frank Walter Steinmeier also distanced himself from himself on October 29. What would happen to kohl if he were still alive? When will we finally sit in judgment on the 'chancellor of unity'? The fair verdict could only be: back to the Two-State solution. /

(71) Passim: During the tedious gas-pulling and unerring preparation of new turns, the UK, well-endowed with promises from the US, has left the EU. For the USA he became a static force, freed from interference, a valued support point and 'an unsinkable aircraft carrier'. And to the military main player of NATO in the Ukraine war. The world political interests of the USA have prevailed. The United States are the winner. The turning point has picked up speed. // Collisions of interest – In the interest of the German capital and its government it was of benefit, through the cooperative cooperation with Russia,  to expand their primate position in the EU and in the Great Russian empire, to create profitable amalgam of possibilities. Russian raw materials and German modern industrial technology and German capital: The EC, by Germany, has become a world power. This is how things are, via the Russian connection. Apart from the possibility of an imperial conquest of Russia, there is no alternative."

----------------------------

(72) Div., “Marxistische Blätter” 3,  Neue Impulse Verlag. 2023 – John Smith, “Betriebliche Ein kommunistisches Manifest für das 21. Jahrhundert ausarbeiten”; “ The neoliberal area of ​​imperialism is currently ending in a deep crisis from which there is no free, capitalist way out. In order to understand the depth and magnitude of the crisis, to assess the range of possible future prospects, and to determine what we and our people are doing wrong to decide on one of them, it is useful to look at the main characteristics of the so-called neoliberalism in / Three facts explain how the imperialism of Sienna's star crisis in the 190s escaped to the next four decades from the accumulation of wealth through the exploitation of living labor and the destruction of nature. - First, a dizzying growth in debt governments, corporations and households] was 120% of world GDP in 1980. Global debt will reach 355% of global GDP by 2021. - Elsewhere, during the neoliberal era, debt grew three times faster than global production! / - Second: undreamt-of progress in the areas of telecommunications and transport. These technological revolutions not only accelerated the rate of growth, but also shortened the turnover times of the capital, thus helping to reverse the decline in property rates.

(73) Passim: - Third and most important of all: the globalization of the production and its worldwide relocation to countries where the wages of the workers were only a fraction of the wages in the imperialist national economies. The result: in 1980 half of the world's industrial workers live in imperial countries; by 2010, the number of industrial workers in the world had increased to four-fifths, and four-fifths of them live in former colonies and neo-colonies. // There are international differences without differences - which are partly due to the fact that the labor market is the only commodity that cannot be freely moved across national borders - seal the largest international differences in the quality of the labor market and in the degree of exploitation. The global shift in manufacturing, fueled by the need of the Catholics to exploit cheap labor, meant a tremendous increase in the mass of the several countries that the lion's share of the corporations based in the Imperial countries had. / The global flow of wealth from the workers and peasants of the so-called developing countries to the cities of the imperial countries are visible everywhere, just not in the economic statistics. .....

(74) Passim: A three-dimensional conception of neoliberalism is crucial to understanding the exceptional situation in which the resurgence of inflation is forcing imperial central banks to raise interest rates sharply, risking destabilizing the colossal debt mountains of the world and the world into one deep depression falls. / How is the reappearance of the inflation to be understood? The main concern is that the sudden resurgence of inflation is probably due to exogenous events, namely the Covid pandemic and the invasion of Russia in the Ukraine. This is general and extremely superficial. It ignores the fact that global production growth has been hugely deflationary: the need for relatively high-paid workers in low-wage countries has put enormous pressure on the prices of manufacturers. As of later of EU foreign policy, Joseph Borrel, dreamed, 'the Chinese workers with their low wages have done much better and much more to contain inflation than all the central banks combined'. / Closely related to this is another strong depressive force: the capitalists in the imperial countries have preferred to shift production abroad instead of investing at home has fallen, and an increasing proportion of investment is in generated 'intangibles' such as intellectual property, branding and logistics, rather than new production facilities. This has deprived the economy of a huge chunk of demand and is therefore another powerful deflationary force.

(75) Passim: The accumulation of deflationary forces just described is opposed by a powerful inflationary force; the enormous increase in debt already mentioned. These two forces were more or less in dynamic equilibrium with each other until the two unforeseen events, Covid and the invasion of the Ukraine, destabilized them and triggered both inflation and deflation. / The Covid pandemic under March Russia in the Ukraine exacerbated inflation, but did not cause it. from it follows; the hopes and acknowledgments of the central bankers - that inflation will soon stop and that interest rates can come down before the mountains of debt fall on us and before the world economy stumbles into a depression, which is more notable than the one that led to the rise of fascism and the times world war - will certainly be disappointed. / The final conclusion we must draw is that we are in the early stages of the deepest crisis that capitalism, has ever experienced in the three hundred years of existence, a crisis from which there is no peaceful capitalist exit. The words of Rosa Luxemburg from her prison days in 2191, in which she paraphrases Friedrich Engels, are more topical than ever: 'bourgeois society faces a dilemma: either the transition to socialism or a relapse into barbarism.' /

(76) Passim: There is no third way, and we have no time to waste looking for it in vain. The capitalist system cannot be referenced; a humane, ecologically sustainable, post-imperial capitalism is pure fantasy. A multipolar capitalist world is a world at war. Our task is nothing less than to do on a global scale what the working people in Cuba did in 1959: to overthrow the dictatorship of capital and replace it with the power of the working people."

------------------------------

(77) Div., “Manifest – Krant van de Nieuwe Communistiche Partij”, Stichting HOC 2023 – Communistische Unie van de Oekraïne, “De politike situatie in de Oekraíne en de taken van de communisten om deze te overwinnen”; “Unie van Communisten van Oekraïne - Het is 605 dagen sinds het begin van de zogenaamde ‘speciale militaire operatie’ van de Russische Federatie. De frontlinie strekt zich uit over 1300 km. Laten we vandaag een samenvatting geven van de ‘successen’ van de burgerlijke regering van de Russische Federatie in haar zogenaamde ‘strijd tegen het fascisme’ en ‘bescherming’ van de Donbass. // De volksopstand, die van onderaf begon als een confrontatie met de extreem-nationalistische krachten van kapitalistisch Oekraïne, is gewurgd. Het pro-fascistische Oekraïense regime slaagde er echter niet in om deze opstand te onderdrukken. Het volk in de Donbass is sterk, het is positief over het Sovjetverleden, en het vocht standvastig tegen superieure vijandelijke krachten – zowel nationalistische bataljons als reguliere onderdrukkingstroepen. Maar het initiatief van de massa's werd onderschept door de veiligheidsdiensten en militaire strijdkrachten van de Russische Federatie. // Onder onduidelijke omstandigheden – en dus niet aan het front – werden tientallen communistische en enigszins pro-Sovjet volkscommandanten en lokale leiders, die pleitten voor de nationalisering van industriële ondernemingen, gedood. Overal werden burgerlijke besturen geïnstalleerd. De eigendommen werden herverdeeld ten gunste van het Russisch kapitaal.


() Passim: De heersende klasse van de Russische Federatie voert deze misdaden tegen het werkende volk uit in het Russisch. Hoe belangrijk de taalkwestie ook lijkt, tijdens klassenconfrontaties is ze van secundair belang. Primair is de oplossing van de machtskwestie. De proletariërs zullen elkaar immers in elke taal begrijpen. De taalkwestie is echter wel een van de favoriete motieven van de burgerlijke propaganda, waarmee het de werkelijke belangen van de echte actoren van de oorlog verhult. Zaten de mensen in de Donbass te wachten op zo'n soort bevrijding? Hebben tienduizenden hun leven gegeven op het slagveld en honderdduizenden hun gezondheid opgegeven om de ene groep uitbuiters in te ruilen voor een andere groep? // Wat vanzelfsprekend is voor een marxist-leninist – gewapend met de marxistisch-leninistische dialectiek – is absoluut niet vanzelfsprekend voor iemand die dit instrument niet bezit. Onwetende mensen aan beide kanten van het conflict hebben last van cognitieve dissonantie (vervelend gevoel dat iemand ervaart door tegenstrijdige overtuigingen en handelingen, red.). De specifieke kenmerken van hoe mensen informatie waarnemen in crisismomenten worden geactiveerd. Mensen verliezen daarbij het vermogen om feiten te analyseren. Ze beginnen te horen wat ze willen horen, afhankelijk van hun wereldbeeld. Het is moeilijk om ze dit kwalijk te nemen. Je kunt alleen maar meeleven met de slachtoffers van het burgerlijke systeem van onderwijs en propaganda.

() Passim: De taak van communisten in deze situatie is om mensen te helpen de situatie te begrijpen, om de tegenstrijdigheden te onthullen tussen wat er wordt gezegd en wat er wordt gedaan; tussen lijnrecht tegenovergestelde burgerlijke houdingen die vanaf tribunes en in de massamedia worden uitgezonden. Terwijl ze zich verschuilen achter mooie woorden die soldaten dwingen om aan het front te sterven, blijven economische en politieke elites zichzelf verrijken en behouden ze hun luxueuze levensstijl. // Aan de ene kant verzekeren Poetins regering en de politieke elite van de Russische Federatie ons van hun antifascisme. Aan de andere kant vertrouwen ze openlijk op de meest reactionaire Russische ideologen van het solidarisme1 zoals Iljin, onze tijdgenoot Dugin, of nazi-collaborateur Sjmelev. Aan de ene kant verklaart Poetin op 23 februari 2022 dat hij Oekraïne zal leren hoe je echt decommunisatie uitvoert; aan de andere kant zwaait hij met een rode vlag die mensen oproept om de prestaties van de grootouders en Sovjetsoldaten te herhalen wanneer het nodig is om de massa's naar het front te mobiliseren. Dit is een schaamteloze, overduidelijke leugen en een walgelijke manipulatie. // Hoe moet een gemiddelde Oekraïner, die eerder door de burgerlijke propaganda was wijsgemaakt dat de Russen zijn historische vijanden zijn, de realiteit begrijpen? Alleen op deze manier: “Dood de vijand die je land heeft aangevallen, je huis heeft verwoest, en je familie heeft gedood.” En laten we een gemiddelde Rus nemen, eerder wijsgemaakt door de Russische burgerlijke propaganda dat Oekraïners een fictief volk zijn, dat de Oekraïense natie niet bestaat, en dat Oekraïners etnisch onduidelijk en allemaal fascisten zijn. Hoe moet deze gemiddelde Rus de realiteit begrijpen? Alleen op deze manier: “We voeren een bevrijdingscampagne tegen het fascisme en zonder berouw vernietigen we steden en dorpen die volledig bewoond zijn door fascisten.' /


(78) Passim: De redenen voor de totstandkoming van een vals wereldbeeld bij de gemiddelde persoon die zich in een imperialistische gehaktmolen bevindt zijn duidelijk. Daarmee kan een vals beeld van de situatie in het hoofd van een communist echter niet worden gerechtvaardigd. De burgerlijke schijnbeelden zijn zo oppervlakkig en duidelijk, dat iedereen die zichzelf een marxist noemt en niet de roofzuchtige aard van deze misdadige, en zoals wij zeggen, ‘zinloze’ oorlog op het grondgebied van Oekraïne ziet, geen marxist is. Immers, 1. volgens de leer van Lenin verliezen nationale bevrijdingsoorlogen in het tijdperk van imperialisme en in de afwezigheid van een socialistisch internationaal subject hun onafhankelijke betekenis: ze zullen altijd in het belang van een van de tegenstribbelende kapitalistische roofdieren handelen.2 De zegevierende golf van nationale bevrijdingsbewegingen die door Azië, Afrika en Latijns-Amerika trok, werd zo groot dankzij de enorme steun van de factor van het bestaan van de Sovjet-Unie en het socialistische wereldsysteem.


(79) Passim: De communistische beweging in het post-Sovjetgebied maakt moeilijke tijden door. Communistische partijen zijn verboden in de meeste voormalige Sovjetrepublieken, waaronder Oekraïne. Zelfs waar zo'n verbod nog niet bestaat, maken de communistische krachten een ernstige crisis door. Ze zijn klein in aantal, verdeeld, en ernstig ziek van revisionisme, parlementarisme, opportunisme, en andere ‘zweren’ die onze beweging treffen in perioden waarin de klassenstrijd verhevigt. Bovendien ontkiemt sociaal chauvinisme in verborgen of zelfs openlijke vormen in het communistische milieu, zodra de bourgeoisie de nationale kwestie begint op te rakelen om etnische conflicten aan te wakkeren tussen de volkeren die in de USSR broederlijk samenleefden. De principes van het internationalisme, formeel verkondigd in partijdocumenten, worden in de praktijk volledig vergeten. Dit gebeurde met een aantal partijen in de Russische Federatie die de heersende klasse steunden en blijven steunen in haar bloedige avontuur, dat uitdraaide op een echte oorlog tegen het Oekraïense volk, en in feite ook tegen de werkende massa's van Rusland.


(80) Passim: Toch zijn we vol optimisme. De geschiedenis heeft haar wending genomen. Zoals ooit vanuit tsaristisch Rusland, zo zijn er in het hedendaagse Oekraïne en de Russische Federatie gezonde communistische krachten ontstaan. Krachten die voortkomen uit marxistische kringen, jongerenorganisaties en vakbonden van arbeiders. Deze krachten zijn nog klein, maar worden sterker. Ze zijn gewapend met de methode van de materialistische dialectiek en de ervaring van praktische communistische activiteit. Ze hebben gebroken met sociaal-chauvinistische en herboren opportunistische partijen. Ze zijn vrij van illusies over de kapitalistische maatschappij en lijden niet onder de seniele impotentie van de geleidelijk wegvallende generatie Sovjetmensen. Deze internationalistische tendensen zijn de tot nu toe verspreide krachten al aan het verzamelen, en beginnen te werken aan het creëren van één enkele organisatie – een aanzet tot een partij – als de toekomstige voorhoede van het toekomstige revolutionaire subject. 3. Wij roepen alle communistische en arbeiderspartijen van de republieken van de voormalige Sovjet-Unie op om de internationale eenheid te versterken; om zich niet te laten leiden door de rode frasen, maar door de marxistische methode om de huidige situatie te analyseren; om hun burgerlijke regering niet te steunen, maar om zich aan de kant van de werkende bevolking te scharen. Dit is de enige manier waarop de oproepen om fascisme en imperialisme te bestrijden voor de bevrijding van de arbeidersklasse echt een praktische inhoud kunnen krijgen. // Proletariërs van alle landen, verenigt u wereldwijd en aan beide kanten van militaire conflicten! Saboteer de militaire productie, verstoor de militaire bevoorrading, verbroeder aan het front en in het land achter het front!”

----------------------------------

(81) Div., “Marxistische Blätter 2 – Impfstoff-Imperialismus”,  Neue Impulse Verlag 2022 – Uli Jeschke, „NATO schreit einen Krieg gegen Russland herbei“; “ Basically, we are dealing with three warring power blocs in Ukraine. The Ukraine itself is only a hostage and a playing field for the actors. The first is the United States. To the extent that they continue to lose ground economically, they try to further globalize and consolidate their military-political power. To do this, they repeatedly use a mix of military and economic means to put pressure on their interests. Ukraine was chosen to act both as an outpost against Russia and as a means of exerting pressure on the western European states and their interests. / I deliberately do not write EU, even if that institution would like to represent Europe - - i.e. Europe optionally up to the Elbe, to or near the Polish eastern border. because actually it's only about the valuable western European countries, which in the global western European states, which in the global economic sphere are opposed to the USA as an antagonist, while those former allies of the soviet union of Warschau are regarded as advanced political us posts, from Poland via the Baltic states to Romania in the south.

(82) Passim: Old western Europe knows that Ukraine, a country as big as France and with almost as many inhabitants as Spain, actually lies in the middle of Europe. one can trade with the Ukraine, profit from her agriculture and, by influencing the political affairs of the country, hold her hostage to great Russia. you also have to get along with Russia, but this is about hegemony. However, like Odysseus, you sit between Scylla and Charybdis, namely between the transatlantic obligations in your own economic interests. This also explains why there was created and reactivated the so-called Normandy format to 'solve' the Ukraine crisis. However, so far nothing has been done, that Ukraine implements the various agreements. There was enough leverage, after all Western Europe is the second largest financier of the chronically insolvent Ukraine.”

--------------------------

(83) Div., Manifest – Krant van de Nieuwe Communistische Partij” 2, Stichting HOC 2024 -  Europese Communistische actie, “Twee jaar sinds de imperialistische oorlog in Oekraïne – De ervaringen en conclusies van de communisten”; “1. The imperialist war in Ukraine has led to thousands of deaths. Millions of people were forced to leave their homes and countries. This imperialist war is an extension of the circumstances that arose after the collapse of the Union of Soviet Socialist Republics, and which have tragic consequences for the working class throughout the world. It was the overthrow of socialism that prepared the way for this war, in which the blood of two peoples is shed who spent decades building a new society on socialist foundations, who fought shoulder to shoulder against fascism and received on the complaints. // 2. The main factor in the conflict in this area is the struggle between capitalists for the plunder of all underground and above-ground wealth, the wealth produced by the workers. At the root of this conflict lies competition and retreat within the imperialist system as a whole, which in this case was reflected in the expansion of NATO and the EU to the east and the Russian bourgeoisie's desire to create new forms of organizations of capitalist states that focus on the areas of the former USSR.

(84) Passim: 3. Competition within the imperialist system escalates and contradictions become greater. The attempts by the US, the EU and their allies to impose their own interests on the international arena against capitalist Russia and the countries that support it have been going on for years. In the past two years this has manifested itself in the form of an imperialist war in Ukraine. Increasing competition concerns raw materials and energy sources, geostrategic support points and transport routes in the region. From the very first day of the war, the Russian leadership has justified its military intervention in Ukraine on the grounds that the above-mentioned expansion threatens Russia's security. Regardless of whether this threat is justified or not, it cannot be used as a justification for the violation of existing borders and new bloodshed among peoples. The discussions initiated to contest the existing borders are primarily intended to create pretexts that legitimize imperialist aggression and must be rejected. Moreover, our parties must not forget that "security objectives" have been used for years by the US, the EU and NATO as a justification for bloody operations in numerous countries, for interventions and occupations in the areas under the sovereignty of those countries.

(85) Passim: 5. The protagonists in the war are not the peoples of the two countries, but their capitalist classes. Presenting the war as a war between Ukraine and Russia obscures the real actors of the war and makes it difficult to understand its class character. The current war is being waged between the Russian capitalist class and its allies on the one hand and the Ukrainian capitalist class, the US, the EU and NATO on the other. // 6. The war being waged on the territory of Ukraine is not an anti-imperialist or anti-fascist war, as claimed by the leadership of capitalist Russia and its apologists, a fact that our parties have been aware of from the beginning pointed out and has been proven many times over the past two years. Although the Russian leadership claims that the main goal of continuing the war is the denazification of the region and aimed at breaking the siege by the Western bloc, it is clear that the main motivation is to protect the interests of the Russian capitalist class in the wider region. Moreover, the values that characterize today's Russia have nothing to do with those of the Soviet Union that defeated fascism. Capitalist Russia has nothing to offer humanity in the face of Euro-Atlantic imperialism. The Soviet Union has been the mainstay of the people's struggle for peace and socialism, while Russia's current leadership makes statements about the existence or non-existence of a nation and claims that the Ukrainian people do not exist.

(86) 7. One of the main elements that reveal the class character of this war is the anti-communism that is being deliberately fomented in the region. The activities of the fascist forces in Ukraine and their crimes against humanity, bans and persecution of communists continue. The Russian leadership, on the other hand, distorts scientific and historical facts to justify its strategic plans and confronts Russia's socialist past with false and distorted claims about Lenin, Stalin and the policies of the Soviet Union. Our parties will continue to fight creatively against the anti-communist hysteria stirred up by all actors in the war, in order to increase solidarity with Ukrainian and Russian communists and not allow the legacy of socialism to be tarnished. // 8. Moreover, our parties, which are at the forefront of the struggle against foreign bases and the sending of troops and military equipment abroad, call on the workers, who see the contradictions expressed within the imperialist blocs and organizations, to to show no confidence in declarations that a "multipolar world" will supposedly stop this or any other imperialist war and lead to a peaceful world, without the overthrow of the capitalist system, which is the cause of imperialist wars. /// 9. The war on the territory of Ukraine, like the imperialist plans in the Red Sea, in Southeast Asia, etc., carries the risk that the war will quickly spread to a global scale. Indicators such as increasing tension in the Black Sea, NATO Secretary General's suggestion to European countries to increase their weapons production in view of the war in Ukraine, and NATO exercises increasing in size and scope , are important in this context and indicative of the escalation of the military confrontation.

(86) Passim: 10. Deze ontwikkelingen leggen ons, als communistische en arbeiderspartijen van de Europese landen, die zich op verschillende niveaus in de invloedssfeer van deze spanning bevinden, de taak op om de volkeren van onze eigen landen te waarschuwen en te mobiliseren tegen de dreiging van een regionale of meer algemene imperialistische oorlog, en om ons te verzetten tegen de belangen en de rol van de burgerlijke klassen van onze eigen landen in deze spanning. // 11. We kiezen niet de ene kant van de oorlog boven de andere. De tegenstellingen binnen het imperialistische systeem, de concurrentie en het onderhandelen die hand in hand gaan, de valse polarisaties die dienen om het klassenantagonisme onzichtbaar te maken, hebben in de praktijk van de afgelopen twee jaar herhaaldelijk laten zien dat ze niets kunnen bieden in het belang van de werkende volkeren; integendeel, het is duidelijk geworden dat een benadering die zich onderwerpt aan de voorwendsels die door de imperialisten worden gebruikt, een achteruitgang betekent ten opzichte van de revolutionaire positie en het tentoonspreiden van een klassencompromiserende houding. // 12. Onze partijen benadrukken dat de echte keuze niet is tussen de zogenaamde polen binnen het imperialistische systeem, maar tussen het werkende volk en de kapitalistische klasse. Ze herinneren ons eraan dat de strijd van de arbeidersklasse kan worden versterkt met een onafhankelijke lijn, ver van alle burgerlijke en imperialistische plannen, en dat de volkeren zich door hun strijd moeten verzetten tegen imperialistische oorlogen.

(87) Passim: 13. Dit is onze oproep. Wij doen geen abstracte oproep tot vrede, waarvan niet duidelijk is tot wie ze gericht is en die dient om de kapitalistische klasse en de actoren binnen het imperialistische systeem vrij te pleiten. Voor een werkelijke vrede roepen we op tot een strijd tegen de NAVO, de EU en allerlei imperialistische organisaties en allianties die de oorlog blijven aanwakkeren, wijzen we op de noodzaak om het klassenkarakter van kapitalistische allianties bloot te leggen en verklaren we dat we solidair zullen zijn met de arbeidersbeweging en de communisten in deze landen. // 14. Wij zetten de strijd voort voor de terugtrekking van buitenlandse troepen en de sluiting van bases in andere landen, vooral die van de VS, te beginnen met onze eigen landen. Wij handelen met de taak om te voorkomen dat onze landen deel uitmaken van imperialistische plannen en deze uitvoeren, en om ze terug te trekken uit imperialistische unies zoals de NAVO en de EU, met de volkeren meesters in hun eigen land. // 15. Tegenover deze oorlog, die de neiging heeft zich te veralgemeniseren, verklaren wij eens te meer dat wij de stem zullen blijven van de eisen van de werkende volkeren voor vrede, sociale rechtvaardigheid en socialisme en dat wij een standvastig front zullen blijven vormen tegen nationalisme, racisme, fascisme en militarisme.”

-------------------------------

(88) Div., “Manifest 2 – Krant van de nieuwe communistische partij”,  Stichting HOC 2024  - Nicole, “Bruinhemden of vrijheidsstrijders – De westerse bourgeoisie en haar ongemakkelijke relatie met het fascistische verzet tegen de Sovjet-Unie”; ““Today we greet here in the audience a Ukrainian-Canadian war veteran of the Second World War, who fought for Ukrainian independence against the Russians and continues to support the troops today, even at the age of 98.” So said Anthony Rota, Speaker of the Canadian House of Commons about Yaroslav Hunka, a veteran of the fourteenth Waffen SS division. Received with a standing ovation from the present representatives of the Canadian citizenry, on the occasion of the visit of Ukrainian President Zelensky to the Canadian Parliament. // It has been conclusively proven that these groups, including the infamous Organization of Ukrainian Nationalists (OUN), have participated in numerous pogroms and massacres targeting Jews, Roma, communists and various ethnic groups in areas occupied by Nazis and their allies.1 But in the midst of the post-war imperialist crusade against the international working class movement, a revisionist historiography began to take shape; a history that portrays these criminals as apolitical 'freedom fighters' who were merely defending their homeland against communism. The fact that these collaborators often collaborated with the Nazis in the extermination of Jews in Eastern Europe is conveniently overlooked.

(89) Passim: Nolte's project was clearly an attempt to revive many of the more absurd pillars of Nazi ideology. In an op-ed published in the Frankfurter Allgemeine Zeitung on June 6, 1986, Nolte called on Germany to abandon what he called an obsession with its Nazi past. He claimed that the horrors of Nazi Germany were by no means unique and were in fact merely an echo of the horrors committed by the Bolsheviks. He further claims that the Holocaust was in fact only an understandable, if extreme, reaction to the fear of 'class genocide' that Bolshevism had aroused among the German 'middle class'.2 In fact, Hitler's actions were said to be fundamentally driven by the alleged use of torture by the Bolsheviks: Nolte describes the Holocaust as an 'Asiatic' act, driven by the Germans' fear of becoming victims of the 'Asiatic' violence of communism. // What followed, however, was not an endless series of shocking revelations. Instead, historians found that much of what the Soviet leaders had publicly claimed largely matched the information they had available to them and their interpretation of it in the minutes of their meeting.3 The contents of Soviet archives did not even come close to the wildest fantasies of the world's anti-communist historians, and the opening went virtually unnoticed in the public eye. For the propaganda apparatus that had spread the most extreme fabrications across the USSR for decades, the facts simply did not prove to be of enough value.

(90) Passim: Once again we see an attempt to hold the Soviet Union to some extent responsible for the most heinous and bloodiest acts of Nazi Germany and its fascist allies and collaborators. As in Nolte's demented Hitler excusing, "respectable academics" Applebaum and Snyder attempt to downplay fascism's culpability for crimes like the Holocaust, ultimately recasting these events as some kind of natural response to "communist evil." This is nothing less than a cowardly attempt to sow confusion and doubt about historical facts among the working class. // Sometimes, however, the nature of this historical revisionism comes to light in the most ironic way. That was the case when the 'Ukrainian freedom fighter', who received a standing ovation twice in the Canadian parliament, turned out to be 'just' a Nazi. Then, and only then, were these bourgeois propagandists forced to retract their claims. However, nothing has been learned, except that they need to do a better job of hiding the fascist character of their anti-communism.

(91) (1) voor enkele voorbeelden van misdadigheden van de OUN en haar gewapende tak, de UPA, zie bijvoorbeeld:
McBride, Jared. Peasants into Perpetrators: The OUN-UPA and the Ethnic Cleansing of Volhynia, 1943–1944. Slavic Review, vol. 75, no. 3, 2016, pp. 630-54; Himka, John-Paul. The Lviv Pogrom of 1941: The Germans, Ukrainian Nationalists, and the Carnival Crowd. Canadian Slavonic Papers / Revue Canadienne Des Slavistes, vol. 53, no. 2/4, 2011, pp. 209–43; Rudling, Per Anders. ‘They Defended Ukraine’: The 14. Waffen-Grenadier-Division Der SS (Galizische Nr. 1) Revisited. The Journal of Slavic Military Studies, vol. 25, no. 2) 3, pp. 329–68.NOS. “Aanstichter ‘Historikerstreit’ Ernst Nolte (93) Overleden.” NOS, 18 augustus 2016. https://nos.nl/artikel/2126649-aanstichter-historikerstreit-ernst-nolte-93-overleden.
(2) Zie bijvoorbeeld Wheatcroft, Stephen. The Turn Away from Economic Explanations for Soviet Famines. Contemporary European History, vol. 27, no. 3, pp. 465-69. / (3)	Tottle, Douglas. Fraud, Famine and Fascism: The Ukrainian Genocide Myth From Hitler to Harvard. Progress Books, 1987.(4) Manifest. “Anticommunisme en geschiedvervalsing: de erkenning van de mythe van de ‘Holodomor’ als ‘genocide’”. Manifest, 8 juli 2023. https://ncpn.nl/de-mythe-van-de-holodomor"